Μια (ποδοσφαιρική) ζωή γεμάτη σκαμπανεβάσματα, από την κορυφή στον πάτο αλλά τώρα φαίνεται πως έφτασε η ώρα του: στα 32 του (θα τα κλείσει στις 20 Οκτωβρίου) ο Nicola Legrottaglie ετοιμάζεται να ξανακερδίσει την Εθνική όπου είχε κάνει το ντεμπούτο του στα 26, την 20η Νοεμβρίου 2002 σε ένα φιλικό Ιταλία-Τουρκία 1-1, στην Πεσκάρα.
Ήταν η χρονιά του "Δούκα", τότε που έπαιζε στη μεγάλη Chievo και είχε συγκεντρώσει πάνω του όλα τα βλέμματα, Μάλιστα, μόλις στην τρίτη του εμφάνιση με τη Squadra Azzurra, στις 30 Απριλίου 2003, έβαλε και το πρώτο του γκολ κατά της Ελβετίας. Η Juventus δεν ήθελε πολλά. Τον απέκτησε καταφέρνοντας να κερδίσει τον ανταγωνισμό της Roma. Μια μεγάλη καριέρα προμηνύεται. Όμως... Κάτι δεν λειτούργησε... Ο Legrottaglie μπαίνει στο στόχαστρο των φιλάθλων, κερδίζει το βραβείο του χειρότερου παίχτη της χρονιάς (εξαιτίας και μιας ισχιαλγίας που δεν λέει να τον εγκαταλείψει) κι έτσι η Juve, που στο μεταξύ αποκτούσε τον Fabio Cannavaro, τον στέλνει δανεικό, πρώτα στη Bologna και μετά στη Siena. Επανέρχεται στο Τορίνο μετά την calciopoli. Δεν προλαβαίνει καλά καλά να δείξει ότι ξαναγεννήθηκε και στο ματς με τη Napoli του σπάνε την ωμοπλάτη σε μια φάση όπου σκανδαλωδώς ο διαιτητής δεν υπέδειξε πέναλτυ! Πάλι έξω, πάλι από την αρχή... Προσεγγίζει το κίνημα "αθλητές του Χριστού" αναζητώντας στην πίστη ένα στοιχείο στήριξης...
Από την ...Τουρκία, βασικός στην ενδεκάδα
Η χρονιά της επανόδου στη Serie A δεν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Η Juve διαπραγματεύεται την πώλησή του στην Τουρκία. Τελικά μένει και ξαφνικά... τραυματίζεται ο Andrade, δεν πείθει ο Criscito (ούτε ο Boumsong) και ο Ranieri, περισσότερο από ανάγκη στην αρχή, τον κάνει βασικό. Και ο Nicola αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά και μαζί με τον Chiellini καταφέρνουν να κάνουν την άμυνα της Juventus τη δεύτερη καλύτερη του πρωταθλήματος 2007/08. Η Εθνική είναι ακόμα μακριά. Ο ίδιος ελπίζει αλλά ο Donadoni δεν τον καλεί στο Euro όπου πρωταγωνιστεί ο συμπαίκτης του Giorgio Chiellini ο οποίος γίνεται βασικός μετά τον τραυματισμό του Cannavaro και την αποτυχία του Barzagli. Και φτάνει το καλοκαίρι. Ο Legrottaglie κάνει καλές εμφανίσεις στην προετοιμασία και περιμένει. Και όταν ο Chiellini τραυματίζεται στο Trofeo Berlusconi, ο Lippi τον αντικαθιστά στο φιλικό με την Αυστρία της 20ης Αυγούστου 2008 ακριβώς με τον Legrottaglie: ένα καλό 45λεπτό και αναμονή... Αναμονή που του δίνει τη χαρά του πρώτου γκολ στο Champions League στην Artmedia...
Ο Lippi τον ξανακαλεί για τα ματς με την Κύπρο και τη Γεωργία αλλά στη Λάρνακα τον αφήνει στην εξέδρα. Όμως, στα πρώτα 18 λεπτά η Squadra Azzurra χάνει δυο αμυντικούς (Gamberini, Grosso), ο Barzagli πάλι δεν πείθει -κάτι έβλεπε ο Ranieri που δεν τον ήθελε στη Juventus- κι έτσι όλα τα δημοσιεύματα έδειχναν ότι ο Nicaola θα ξεκινούσε βασικός απόψε το βράδυ στο παιχνίδι με τη Γεωργία. Μέχρι που ήρθε ένας ελαφρύς τραυματισμός στην πρωινή προπόνηση! Μαγνητική τομογραφία, εξετάσεις, δοκιμή στο απογευματινό ζέσταμα και... να, είναι στη σύνθεση, κατεβαίνει στο γήπεδο!
Ο ίδιος άλλωστε είχε πλήρη συναίσθηση της στιγμής: "Αν μου δώσουν την ευκαιρία, πρέπει να την αρπάξω. Δεν περνά πάντα αυτό το τρένο και εγώ να πηδήσω επάνω τρέχοντας", δήλωσε αντιδρώντας κάθε φορά που του θυμίζουν την ηλικία του, ή όποιου άλλου: "τώρα είμαι πιο ώριμος"...
Πηγές: Juventus.com, Ansa, Gazzetta dello Sport
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου