Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Με διπλό Tevez και Morata, Atalanta-Juve 0-3

5η συνεχόμενη νίκη. Εναντίον της Juve δεν σκοράρουν ούτε με ανύπαρκτο πέναλτυ: 801' χωρίς να δεχθεί γκολ!
Αποφασιστική η 11η απόκρουση πέναλτυ από τον Buffon στην στη Serie A (7 in bianconero) -αυτή τη φορά θύμα του ο Denis. "H διαφορά του Buffon από τους άλλους τερματοφύλακες; Ότι αυτός δέχεται ένα σουτ σε κάθε παιχνίδι και καταφέρνει να κάνει μια μεγάλη απόκρουση, να είναι καθοριστικός. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους πρωταθλητές και στους κανονικούς παίχτες", δήλωσε μετά το ματς ο Allegri που δεν θέλησε να σχολιάσει το πέναλτυ που έδωσε ο διαιτητής Orsato σε βάρος της Juventus -ένα πέναλτυ που αν είχε σφυριχτεί υπέρ της θα χαρακτηριζόταν σκανδαλώδες για χρόνια...

Στην αμέσως επόμενη φάση ένας εμπνευσμένος Tevez έγραψε, στο 59', το 2-0 (στο 35', μετά από συνδυασμό Llorente-Lichtsteiner, το 1-0 από τον Apache που βρίσκεται μόνος στην κορυφή των σκόρερ). Στο 83', με κεφαλιά μετά από συνδυασμό Tevez-Pereyra, o του Alvaro Morata έγραψε το τελικό το 3-0 σημειώνοντας το πρώτο του γκολ στη Serie A (σε 44' παιχνιδιού) και προκαλώντας ένα ακόμα ξέσπασμα ενθουσιασμού για το νεαρό Ισπανό που δείχνει να είναι άλλη μια πετυχημένη (και εμπνευσμένη) μεταγραφική κίνηση του δίδυμου Marotta-Paratici.
Το γκολ του Morata πανηγύρισε στο twitter και ο Llorente δείχνοντας πόσο ομάδα είναι η Juvε. Και ο μικρός (22 στις 23 Οκτωβρίου) δήλωσε με τη σειρά του πως είναι τύχη να έχεις συμπαίκτη κάποιον σαν τον Llorente

Η ομάδα του Allegri έκανε μια εξαιρετική προπόνηση -χάρη και στο γεγονός ότι η Atalanta έπαιξε μπάλα όσο μπορούσε- ενόψει του παιχνιδιού με την Atletico στη Μαδρίτη την 1η Οκτωβρίου και μετά, όπως είπε και ο Tevez, θα σκεφτεί τη Roma που μετά τη νίκη επί της Hellas Verona με 2-0 το απόγευμα έχει επίσης 15 βαθμούς και ανεβαίνει στο Τορίνο στις 5 Οκτωβρίου. Η Juve παραμένει μόνη ευρωπαϊκή ομάδα, μαζί με τη Barcelona, που δεν έχει δεχθεί γκολ.
Όλα σε 34'': Η απόκρουση του Gigi στο πέναλτυ και το 2-0 από τον Tevez μετά από μια εξαιρετική ενέργεια όλης της ομάδας
Ούτε που τον ακούμπησε ο Chiellini!

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Vidal 4X4, Juve-Cesena 3-0

Με δυο γκολ του Vidal και ένα του Lichtsteiner, η Juve πέτυχε την 4η συνεχόμενη νίκη στο campionato. Πρώτη με τη Roma
Έχοντας φτάσει σε θηριώδη ποσοστά κατοχής μπάλα (75% στο πρώτο μέρος, όταν η Cesena βρισκόταν κλεισμένη στην άμυνά της προσπαθώντας να περιορίσει το σκορ της ήττας, 73,2% τελική), η ομάδα του Allegri πήρε άνετα τη νίκη όταν οι romagnoli, στο δεύτερο μέρος, ανοίχτηκαν σχετικά. Δυο γκολ ο Vidal (στο 18' με πέναλτυ, και στο 64') και άλλο ένα ο Lichtsteiner στο 85'. Ευκαιρίες με Llorente, Morata (αντικατέστησε το συμπατριώτη του στο 69') αλλά και Giovinco. Θετικές εμφανίσεις από Ogbonna, Pereyra, Marchisio, Evra στην 21η συνεχόμενη εντός έδρας νίκη με την οποία η Juve ισοφάρισε ένα ιστορικό ρεκόρ του Torino. H άμυνα bianconera παραμένει, μόνη, η καλύτερη του campionato με 0 γκολ παθητικό..

Την ίδια ώρα στην Parma ο De Ceglie ισοφάριζε τη Roma που στο 88' κατάφερε να κλέψει τη νίκη και να παραμείνει μαζί εμ τη Juve στην 1η θέση με 12 βαθμούς. Στους 8 βαθμούς Inter (2-0 την προσεχή αντίπαλο της Juve, το Σάββατο στο Bergamo, Atalanta), Sampdoria (2-1 το ChievoVerona),  Hellas Verona (2-2 με τη Genoa). Στους 7 βαθμούς η Milan (2-2 στο Empoli χθες βράδυ), στους 4 η απολι (3-3 εντός έδρας με το Palermo).

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

E la Juve va. 1-0 τη Milan με τον Tevez

Τρία στα τρία για τη Juve με τη νίκη στο San Siro χάρη στο γκολ του Carlitos Tevez στο 71'
Με ένα δοκάρι του Marchisio στο 37' (το τέταρτο της Juve σε τρία παιχνίδια) και τρεις καλές ευκαιρίες -με Llorente, Pereyra, Bonucci- ολοκληρώθηκε το πρώτο 45λεπτο στο San Siro όπου η Juve του αποδοκιμασθέντος από τους οπαδούς της γηπεδούχου Allegri επιβλήθηκε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα απέναντι στην στημένη αμυντικά -σε βαθμό... catenaccio- ομάδα του Inzaghi. Αργός ο ρυθμός του παιχνιδιού.

Η Milan κατόρθωσε να πιέσει για περίπου 7' τους bianconeri, με μοναδικό αποτέλεσμα μια δηλητηριώδη κεφαλιά του Honda όπου ο capitan Buffon έδειξε την κλάση του αποκρούοντας με το ένα χέρι. Άλλη μια, μικρότερη, ευκαιρία για τους rossoneri στο 40' όπου πάλι έσωσε την κατάσταση, πιο εύκολα αυτή τη φορά, ο Buffon. Είχε προηγηθεί μια ασυγχώρητη ελαφρότητα του Chielliini που "πούλησε" την μπάλα στον Menez τον οποίο γενικά εκμηδένισε ο Ogbonna που μπήκε στη θέση του τραυματισθέντος Caceres (update 3 μυϊκό το πρόβλημα, όπως έγινε γνωστό μετά το παιχνίδι, οι πρώτες εκτιμήσεις που μεταδόθηκαν από το Mediaset αναφέρουν ότι θα είναι έτοιμος για το παιχνίδι της CL με την Atletico στη Μαδρίτη).

Καλή η παρουσία του Pereyra ("εξαιρετική αγορά" είπε στο τέλος του παιχνιδιού ο Allegri) ο οποίος έφτασε κοντά στο γκολ θυμίζοντας ενέργεια του Vidal, ενώ μοίρασε και πολύ καλές μπαλιές. Όπως καλή ήταν η παρουσία και του Lichtsteiner και, βέβαια, του Marchisio. Δεν φάνηκαν ιδιαίτερα, στο πρώτο μέρος, ο Tevez (αγωνίστηκε να ανοίξει διαδρόμους στους άλλους παίζοντας πολύ πίσω) και ο Pogba (εκτός από ένα από τα κλασικά του ακροβατικά και μια ντρίμπαλ ανάμεσα σε δυο). Καλό στήσιμο αλλά απέναντι σε μια τόσο κλειστή Milan χρειάζεται μεγαλύτερη ταχύτητα ή και καλύτερες σέντρες προς τον Llorente. Καλύτερα να μην σχολιάσουμε την διαιτησία του Rizzoli που δεν έβλεπε τα σκληρά φάουλ των γηπεδούχων.

Ίδια εικόνα με την έναρξη του δεύτερου μέρους με τη Milan να μένει κλεισμένη πίσω χωρίς καν να βγαίνει... Ήταν τόσο πυκνή η αμυντική διάταξη της Milan που όταν, στο 50' ο Pereyra βρήκε ξανά τον Llorente ο Ισπανός δεν μπόρεσε να βρει χώρο για το σουτ... Με τη συμπλήρωση του πρώτου 10λεπτου, και ενώ η Juve έπαιζε στο μισό γήπεδο τη Milan, ο Allegri σήκωσε για ζέσταμα Vidal, Coman και Morata. Μεγάλη ευκαιρία από τον Marchisio στο 60' μετά από ένα κόρνερ σε καλή ενέργεια του Pogba, που είχε ζωντανέψει. Έντεκα λεπτά μετά ο Γάλλος έδωσε την τέλεια άσιστ.στο Tevez (που είχε καταφέρει να του πέράσει τη μπάλα αν και γλίστρισε) και επιτέλους η τάξη αποκαταστάθηκε: Milan-Juventus 0-1.

Και αμέσως μετά, στο 75', ο πολύ καλός Roberto Pereyra έδωσε τη θέση του στον μοναδικό Arturo Vidal στον οποίο ο Allegri έδινε οδηγίες σαν δαιμονισμένος. Και η Milan; Όπως κάθε επαρχιακή ομάδα, αφού βρέθηκε να χάνει έβαλε επιθετικό: τον Fernando Torres... Η απάντηση, όμως, δόθηκε ξανά από τη Juve με τον Pogba να δημιουργεί ξανά κινδύνους στην περιοχή του Abbiati στο 78'. Ξανά Pogba στο 80' αλλά ο Vidal δεν κατόρθωσε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Στο 82' ο Allegri έβαλε τον Romulo στη θέση του χτυπημένου Lichtsteiner ενώ ο Inzaghi θυμήθηκε τον Pazzini (στη θέση του Honda). Στο 86' ο συνηθοισμένος Arturo Vidal έκλεψε τη μπάλα, εφόρμησε, την έστειλε στον Pogba που φέρθηκε κάπως εγωιστικά και τελικά κατέληξε στο έδαφος μέσα στην περιοχή -τίποτε για τον Rizzoli όπως και στην επόμενη φάση κατά την οποία βρέθηκε ξαπλωμένος (για περίπου 1'...) στην περιοχή του Buffon o Menez. (update 2) Κάτι τέτοιες ενέργειες του Pogba θα είχε στο μυαλό του ο Allegri όταν δήλωνε μετά το παιχνίδι ότι "νευριάζει πολύ μαζί του καθώς έχει τεράστιες δυνατότητες και δεν τις εκφράζει πάντα. Είναι 21 ετών, πάει και έρχεται. Έχει ποιότητα και τεράστια δύναμη". Έτσι ακριβώς.

H Milan επιχείρησε την τελική έφοδο με τη Juve να βρίσκει πλέον πεδιάδες ολόκληρες για τις αντεπιθέσεις της που όμως δεν απέδωσαν κάτι πέραν του ροκανίσματος του χρόνου. Σφύριγμα της λήξης στο 93' με νικήτρια τη Juve: 1η με 9 βαθμούς σε 3 παιχνίδια (τα 2 εκτός έδρας) και μηδέν γκολ στην άμυνα ενώ οι tifosi μας τραγουδούσαν: "Pippo Inzaghi segna peri noi" ("Pippo Inzaghi σκόραρε/σκοράρει για μας")...

Συνεχίστηκε μέχρι τέλους το... ρεσιτάλ διαιτησίας του Rizzoli που μετά τον Marchisio (στο πρώτο μέρος), έδειξε την κίτρινη κάρτα και στον Ogbonna ενώ συνέχιζε να αγνοεί τα -χειρότερα- φάουλ των rossoneri.

Κάποιοι μίλαγαν για Milan έτοιμη για...scudetto!
Θυμάσθε το δείπνο Galliani-Tevez πριν τη μεταγραφή του
Carlitos? O JuventinoColPappillon το θυμίζει τόσο ωραία!


Και επειδή πολλά μεταδόθηκαν όλες αυτές τις μέρες για τις δυνατότητες της Milan να πρωταγωνιστήσει, ακόμα και να διεκδικήσει το scudetto, η εικόνα της ομάδας του Inzaghi -που κάποιοι δημοσιογράφοι παραλλήλισαν με τον... Conte!- σε αυτό το πρώτο κρίσιμό της τεστ, δεν δείχνει τίποτε τέτοιο. Θα κόψει βαθμούς, θα πάει καλύτερα από πέρυσι αλλά υπάρχουν σαφώς καλύτερες και ισχυρότερες ομάδες στο campionato. (update) Και ενω συνεχίστηκε η φιλολογία για τις δυνατότητες της Milan, βγήκε στη Rai ο Adriano Bacconi και είπε το αυτονόητο (μόνος αυτός): "Η Milan δεν μου άρεσε", "η Malmoe των σχεδόν ερασιτεχνών πίεσε περισσότερο τη Juve"...





Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Διπλός Tevez, Lichsteiner, Asa, Morata έβαλαν τη Juve με το δεξί στο UCL

Juventus-Malmoe 2-0 με δυο γκολ του Tevez
O Tevez ξεμπλοκαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή, την ώρα που η Juventus δεν κατάφερνε να παραβιάσει την αντίπαλη εστία αν και δημιουργούσε ευκαιρίες απέναντι στους σκληροτράχηλους Σουηδούς που μόνον θεατές δεν ήταν (αξιοπρεπέστατοι και ας μην δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις για τον Buffon): Μαγικό τακουνάκι του Asamoah και γκολ του Carlitos στο 59'. Εντυπωσιακό παιχνίδι από τον Lichsteiner. Ακόμα πιο εντυπωσιακή η ευρωπαϊκή πρεμιέρα in bianconero του Morata, που είχε μπει στο 84' στη θέση του Llorente: μεγάλη κούρσα που έφερε το σε βάρος του φάουλ έξω από την περιοχή το οποίο εκτέλεσε, στο 89', ο Tevez γράφοντας το 2-0.

Με όλο το σεβασμό, η Juve του Allegri πρέπει να αφήσει πίσω της, στην Ευρώπη, τη Juve του Conte αποκτώντας άλλο βηματισμό.

Στο άλλο παιχνίδι του Ομίλου, ο Olympiacos (που την επόμενη αγωνιστική παίζει στη Σουηδία) νίκησε 3-2 την Atletico Madrid η οποία μας υποδέχεται την Τετάρτη 1 Οκτωβρίου σε ένα παιχνίδι που πλέον γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο αφού οι μαδριλένοι θα καίγονται για τους βαθμούς καθώς μοιράζονται με την Malmoe την τελευταία θέση με 0 βαθμούς έναντι των 3 βαθμών Juve και Olympiacos. Όπως είπε μετά το ματς και ο Tevez, ο Όμιλος είναι δύσκολος.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Πάει και η Udinese, 2 στα 2, 6 βαθμοί, η Juve πάντα 1η

Σφραγίδα Tevez-Marchisio στο 2-0 επί της Udinese, σε ένα ματς που η Juve θα μπορούσε να έχει κερδίσει πιο άνετα και πολύ νωρίτερα.
Η υπενθύμιση του capitan Buffon πριν το παιχνίδι έπιασε τόπο: "Πάμε! Και να θυμόμαστε τι έγινε πέρυσι, την κούραση του πρώτου μήνα, που είμασταν και τυχεροί, ε; Που κερδίσαμε παιχνίδια που δεν ξέρουμε καν πώς το κάναμε! Ας μην κάνουμε το συνηθισμένο λαθάκι, προσοχή!"... Αν και χωρίς Pirlo, Vidal, Chiellini και Barzagli, η Juve του Allegri εμφανίστηκε και πάλι πεινασμένη για τη νίκη, καλολαδωμένη, με τους συνήθεις αυτοματισμούς στην επίθεση, πρέσινγκ ψιλά και κάλυψη στην άμυνα. Με άλλα λόγια, το αδιαφιλονίκητο αφεντικό στο γήπεδο με τους νεοαποκτηθέντες Pereyra, Evra να κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Φτωχό το 1-0 του πρώτου μέρους (από το 8', με το 20ο γκολ του Tevez στη Serie A μετά τη 18η άσιστ του Lichtsteiner) -θα μπορούσε άνετα να έχει λήξει 3-0 ή και 4-0... Δυστυχώς, η ομάδα εξακολουθεί, όπως και στο πρώτο νικηφόρο παιχνίδι με το Chievo, να μην εκμεταλλεύεται όλες τις ευκαιρίες που δημιουργεί και αυτό θα πρέπει να διορθωθεί άμεσα, ιδίως ενόψει των ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Όπως πρέπει να διορθωθεί η ελαφρά πτώση στο δεύτερο μέρος -ασχέτως του γεγονότος ότι ήταν οφσάιντ (και υποδείχθηκε), το γκολ της Udinese στο 64' ήρθε ακριβώς σε μια στιγμή που η Juve είχε εκχωρήσει χώρο στο γήπεδο. Τελικά τη λύση έδωσε ο παίχτης για όλες τις θέσεις: 2-0 από τον Marchisio στο 74' μετά από έναν εξαιρετικό συνδυασμό Tevez-Evra μέσα στην περιοχή. 30ο γκολ στη Serie A για τον Principino.

Χειροκροτήματα του Juventus Stadium για τον Coman που μπήκε στη θέση του Carlitos -ένα γκολ και μια άσιστ, τι άλλο να ζητήσει κανείς βλέποντάς τον να κυνηγά κάθε μπαλιά στην αντίπαλη περιοχή την ώρα που η μπάλα έφτανε στα πόδια των αντιπάλων; Χειροκροτήματα και για τον Alvaro Morata που, μπαίνοντας στα τελευταία λεπτά στη θέση του Llorente, δοκίμασε το χόρτο και κόντεψε να γράψει το 3-0...

Πρώτη θέση για τη Juve με 6 βαθμούς μετά τις δυο πρώτες αγωνιστικές, παρέα με τη Roma που πέρασε με αυτογκολ (1-0) από το Carlo Castellani απέναντι στην Empoli. Όσον αφορά τους αντιπάλους μας στο Champions League, να επισημανθεί η νίκη της Atletico Madrid μέσα στο Bernabeu.με 2-1 επί της Real Madrid του Ancelotti, η οποία περνά μια περίοδο κρίσης.

Ακόμα μια θετική σκέψη...

Οι νεοαποκτηθέντες Pereyra και Evra έχουν ενταχθεί καλά στους μηχανισμούς της Juventus, δείχνοντας ότι οι μεταγραφές τους αξίζουν τα λεφτά τους. Ο Γάλλος αναγνώρισε μάλιστα πως η διαφορά των προπονήσεων με την Αγγλία, δημιουργεί ένα θέμα που όμως δηλώνει -και δείχνει ότι- θα ξεπεράσει. Και τι εγκώμιο στον Allegri, να λες πως είναι πιο σκληρός από τον Ferguson!

Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι στον αγωνιστικό χώρο υπήρχαν παιδιά 18 χρόνων σαν τον Coman ή 22χρoνοι σαν τον Alvaro Morata, 23χρονοι όπως ο Roberto Maximiliano Pereyra και, βέβαια, 21χρονοι σαν τον Pogba, τότε δεν έχει κανείς παρά να κάνει θετικές σκέψεις για τον προγραμματισμό που φέρνει ένα ευοίωνο μέλλον στη Juventus.

...και ένας μικρός προβληματισμός που γλύκανε...

Είναι λογικό ο Allegri να επιμένει ακόμα στα δοκιμασμένη σχήματα και τακτικές από την εποχή Conte -οι αλλαγές θέλουν χρόνο και εξαντλητικές προπονήσεις. Ωστόσο, οι ευκαιρίες που δημιουργούνται και χάνονται είναι πολλές και αν με ομάδες σαν την Udinese δεν στοιχίζουν, στην Ευρώπη τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν.

Ωστόσο, η εμφάνιση του δίδυμου Coman-Morata στα τελευταία λεπτά του σημερινού παιχνιδιού γλύκανε, κατά κάποιο τρόπο, αυτόν τον προβληματισμό -υπό την έννοια ότι η Juventus έδειξε να διαθέτει αξιόπιστες και αξιόλογες εναλλακτικές λύσεις που θα επιτρέψουν στον Allegri να αλλάξει τον τρόπο ανάπτυξης.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Vidal, Pogba έμειναν... Τι έγινε με τον Conte;

Η Juve άντεξε στην οικονομική πίεση, κράτησε την ομάδα και ενισχύθηκε με ποιοτικές αλλαγές. Ο Allegri σήκωσε το γάντι και ανέλαβε την πρόκληση να πάει τη Juve ένα βήμα πιο πέρα...
H θερινή μεταγραφική περίοδος έκλεισε εδώ και μερικές ώρες, ο Vidal ...δεν έχει πουλήσει το σπίτι του (όπως έγραφαν διάφοροι), ο Pogba ετοιμάζεται να ανανεώσει αλλά ο Antonio Conte έφυγε... Γιατί;

Tο ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων γίνεται πλέον ανηλεές, κυρίως για τον παλιό μας capitano των τόσων τίτλων και προπονητή των 3 συνεχόμενων scudetti με άφταστα ρεκόρ, τον Conte που μας άφησε στην αρχή της προετοιμασίας για να καταλήξει στον πάγκο της Εθνικής, υπάλληλος αυτής της Ομοσπονδίας που τον σπίλωσε, που τον ταπείνωσε, που κόντεψε να του κόψει την μπάλα...

Την απάντηση σε αυτό το "γιατί" ίσως να μην τη μάθουμε ποτέ. Conte, Marotta, Nedved, Agnelli δεν μας διαφώτισαν -μάλλον μας είπαν και μερικά ψέματα... Και όσο και αν είναι αλήθεια, που είναι, ότι η Juventus ήταν, είναι και θα είναι πάνω από οποιονδήποτε παίχτη, προπονητή, παράγοντα, ο τρόπος αποχώρησης του Conte μας άφησε με μια πικρή γεύση στο στόμα. Ενδεχομένως επειδή για μια στιγμή θελήσαμε να πιστέψουμε ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχει ακόμα χώρος για εκείνον τον παλιό ρομαντισμό που θα οδηγούσε έναν "δικό μας" να μείνει "για πάντα" μαζί μας, να ανοίξει ένα κύκλο α λα Ferguson, να μας οδηγεί σε νίκες και, κυρίως, να υπερασπίζεται τη Juventus. Και όμως, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, όταν ο Conte ρωτήθηκε στην παρθενική του συνέντευξη τύπου ως ομοσπονδιακός τεχνικός, πόσα scudetti έχει κατακτήσει η Juventus, εκείνος απάντησε: "Όσον αφορά τη συζήτηση για τα scudetti, για μένα τα σημαντικότερα scudetti, εκείνα που μου χάρισαν τη μεγαλύτερη χαρά και θυμάμαι πιο ευχάριστα, είναι εκείνα που κέρδισα εγώ, που είναι οκτώ, πέντε ως ποδοσφαιριστής και τρία ως προπονητής"... Κατανοητή η διπλωματία αλλά δεν ήταν ακριβώς ο τρόπος απάντησης που θα έδινε αν τον στριμώχνανε για την δική του περιπέτεια...

Το τεράστιο "εγώ" ενός, όπως αποδείχθηκε πολύ μεγάλου προπονητή, δεν μπόρεσε να χωρέσει στη Juventus (αυτό το "εγώ" που όσο έπαιζε για τη Juve ανέβαζε την ομάδα). O Conte ξεπέρασε κάθε προσδοκία της ίδιας της διοίκησης: Πέτυχε, στην Ιταλία, σε τρία χρόνια περισσότερα απ' όσα ο σύλλογος είχε θέσει ως στόχο για την πενταετία. Απέτυχε στην Ευρώπη (και όπως του πιστώνουμε την επιτυχία, οφείλουμε να του χρεώσουμε και αυτή την αποτυχία μιας και η Juve που είχε στα χέρια του έπρεπε και μπορούσε να περάσει τη φάση των Ομίλων ή στον τελικό του EL) και -φαίνεται ότι- ζήτησε να γίνει αφεντικό των μεταγραφών, να πουλήσουν και να αγοράσουν περισσότερους απ' όσους αντέχει ο σημερινός προϋπολογισμός του συλλόγου προκειμένου να φτάσει απευθείας, όπως έγινε στην Ιταλία, στην κορυφή της Ευρώπης.

Η διάσταση απόψεων είχε φανεί εδώ και μήνες. Εύλογα αφού η απόσταση της Juventus από τις άλλες μεγάλες της Ευρώπης είναι μεγαλύτερη από εκείνη της ομάδας μας από τις άλλες της Ιταλίας. Και αν δούμε τι ποσά παίχτηκαν αυτή τη μεταγραφική περίοδο, γίνεται φανερό ότι η Juventus -πέραν του ότι δεν είναι αυτό το στυλ της- αυτά τα εκατομμύρια δεν μπορούσε να τα διαθέσει. Η πρόκληση, επομένως, ήταν να αξιοποιήσει ό,τι είχε στα χέρια του και όσους παίχτες απέκτησε ο σύλλογος -και με τη δική του συναίνεση, όπως φάνηκε απ' όσα δήλωσαν οι παίχτες που ήρθαν- για να ανέβει ψηλά. Αυτό είναι το γάντι που δεν σήκωσε. Και το γεγονός ότι Vidal και Pogba έμειναν (για το Γάλλο αυτό είχε φανεί από την αρχή, το είχε πει καθαρά ο Raiola ενώ και ο Χιλιανός φάνηκε ότι μάλλον θα έμενε), μεγαλώνει το "γιατί;" ή τουλάχιστον το "γιατί με αυτόν τον τρόπο;"... Επέλεξε την Εθνική ως όχημα γiα το εξωτερικό ή για μια ηχηρή μεταγραφή που δεν θα μπορούσε να κάνει απευθείας από τη Juve; Θα δείξει... Επέλεξε μόνος ή, όταν φάνηκε πώς δεν ήθελε να μείνει, "σπρώχτηκε" προς την Εθνική ώστε να απελευθερωθεί ο Allegri που έκλεισε τη συμφωνία σε χρόνο ρεκόρ... Ίσως δεν μάθουμε ποτέ... Ίσως να έπρεπε να έχει υπολογιστεί καλύτερα, από την διοίκηση, ότι ήρθε η ώρα των τίτλων τέλους με τον Conte και αντί για ένα twitter που ανακοίνωσε πως η σχέση των δυο πλευρών θα συνεχιζόταν ως το τέλος της σεζόν, να είχε δοθεί το συναινετικό τέλος τον Μάιο. Ώστε να αποφευχθεί η ψυχοφθόρα διαδικασία και το σοκ που ακολούθησε...

Το ζήτημα, πλέον, είναι ότι τον Conte θα τον έχουμε (έστω πικραμένοι) στην καρδιά μας και θα τον υποστηρίζουμε ως Squadra Azzurra. Και τον Allegri θα τον υποστηρίζουμε ως τον προπονητή που σήκωσε το γάντι, που ανέλαβε να αξιοποιήσει από τον Evra μέχρι τον Coman (που θαρραλέα έριξε στη μάχη), τον Romulo και τον Pereyra ανεβάζοντας και άλλο την ομάδα με στόχο, εκτός από το 4ο scudetto, και την ευρωπαϊκή πορεία που τόσο λείπει στη Juventus (για τη δόξα και το χρήμα που θα φέρει και άλλους παίχτες για τη δόξα). Marotta-Paratici δούλεψαν καλά, με βάση τα οικονομικά δεδομένα. Κράτησαν μια μεσαία γραμμή που δεν κόστισε σχεδόν τίποτε (εκείνα τα 10 εκατ. του χιλιανού) και στοιχίζει τα πολλαπλάσια, μια μεσαία γραμμή που οδήγησε τη Juve στα ρεκόρ. Ο Allegri σήκωσε το γάντι και τώρα μένει να φανεί -στο γήπεδο, εκεί που γράφονται πάντα οι αληθινές ιστορίες για τη Juventus- πόσο καλή χημεία θα πετύχει με μια ομάδα που κέρδισε ό,τι ήταν να κερδηθεί στην Ιταλία (αλλά πεινάει ακόμα) και πόσο καλά θα μπορέσει να μεταβολίσει τις αλλαγές στον τρόπο ανάπτυξης που (ας μην τον αδικούμε) και ο Conte σχεδίαζε ώστε η ομάδα να ξαναγίνει απρόβλεπτη και, κυρίως αυτό, να βάζει γκολ στην Ευρώπη.

Το "γιατί" ίσως να μην απαντηθεί ποτέ. Αλλά θα έχει μικρή σημασία, ιστορική κυρίως, αν η Juve του Allegri κατορθώσει να κάνει τα παραπέρα βήματα που θέλουμε. Στην Ιταλία. Και στην Ευρώπη. Αυτήν την Ευρώπη που, κακά τα ψέματα, η Juve καλείται να κατακτήσει ξανά με βήματα αναγκαστικά πιο αργά (όχι όμως απελπιστικά αργά, όπως έδειξε  το γήπεδο πέρυσι, πρόπερσι αλλά και στα πρώτα παιχνίδια φέτος) από τις επώνυμες ευρωπαίες ανταγωνίστριές της.

Όπως και να έχει: Forza Juve, sempre e per sempre!!!