Στις 9 Σεπτεμβρίου 1962, σε ένα Brescia-Juventus 2-5 [1] έκανε το ντεμπούτο του στη Juventus ένας μυθικός capitano, ο Sandro Salvadore, πυλώνας της άμυνας για 12 χρόνια, μέχρι την έλευση ενός ακόμα πιο μυθικού, του Gaetano Scirea.
Μεγαλωμένος στη νεανική ομάδα της Milan με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A και κέρδισε το scudetto λίγο πριν κλείσει τα 19 του, ο Salvadore κατέληξε θύμα του σκληρού ανταγωνισμού με τον πολύ Cesare Maldini τον οποίο προτίμησε ο Gino Viani, προπονητής των rossoneri με αποτέλεσμα ο Salvadore να παραχωρηθεί στη Juventus [2] όπου και κέρδισε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και έχασε έναν τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με τον Ajax το 1973, και έναν ημιτελικό, με τη Benfica του Eusebio [3] το 1968. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ο Salvadore θα γινόταν Πρωταθλητής Ευρώπης με την Ιταλία αποτελώντας, μάλιστα, μια από τις χρυσές αλλαγές [4] του τελικού...
Ο ποδοσφαιρικός βίος του "Old Billy" [5] Salvadore δεν ήταν εύκολος. Αλλάζοντας προπονητές και τακτικές, βρέθηκε αναπληρωματικός όταν στο τιμόνι της Juve βρέθηκε ο Herrera αφού τσακώθηκε μαζί του αναφορικά με το πώς και που θα έπαιζε. Αναπληρωματικός στη Juve και βασικός στην Εθνική την οποία έχασε όταν, λίγο πριν το Μουντιάλ του '70 έβαλε... δυο αυτογκόλ σε ένα φιλικό με την Ισπανία (το ένα ο ίδιος το αμφισβήτησε μέχρι το τέλος της ζωής του) με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αποστολής...
Στη Juventus, όμως, ξανακέρδισε τη θέση του και τελικά κατάφερε να περάσει στην ιστορία της ομάδας καθώς είναι ο έβδομος κατά σειρά παίχτης σε αριθμό εμφανίσεων με τη φανέλα με τις ασπρόμαυρες ρίγες: 450, από τις οποίες 331 στο πρωτάθλημα, 56 στο Κύπελλο, 19 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, 2 στο Κυπελλούχων, 41 στο Uefa και μία στο Διηπειρωτικό. Ευτυχώς, η Juve πρόλαβε να τον τιμήσει εν ζωή, στη γιορτή για τα 109 χρόνια του συλλόγου, την 1η Νοεμβρίου 2006, όταν του παραδόθηκε μια προσωποποιημένη φανέλα με το νούμερο "6" και το όνομά του. Πέθανε λίγους μήνες μετά, ξημερώματα 4ης Ιανουαρίου 2007 στο χωριουδάκι όπου είχε αποσυρθεί επιλέγοντας, μετά από ένα μικρό διάστημα κατά το οποίο προπόνησε τα πιτσιρίκια της Juventus, να γίνει οινοπαραγωγός.
[1] Ματς Κυπέλλου στο οποίο για τη Juve έβαλε 3 γκολ ο Nicole', ένα ο Del Sol και το πέμπτο μπήκε με αυτογκόλ του Favalli.
[2] Καθώς ο Salvadore παραχωρήθηκε μαζί με ένα μπακ, το Noletti (δανεικό) έναντι ενός ταλαντούχου εξτρέμ της Juve, του Bruno Mora , ο Viani εξήγησε πως "έχοντας δυο ζευγάρια πανταλόνια, τον Salvadore και τον Maldini, δώσαμε το ένα με αντάλλαγμα ένα σακάκι, τον Mora. Τώρα έχουμε ένα πλήρες κουστούμι". "Το σκεπτικό θα ήταν λειτουργικό -απάντησε ο Salvadore- αν δεν είχε κρατήσει το παλιό ζευγάρι πανταλόνια. Μπορούσε να κρατήσει τα καινούργια και να τα συνδυάσει με το σακάκι οπότε θα 'χε ένα κουστούμι πραγματικά ωραίο"...
[3] Ήταν 30 Μαϊου 1973 και η Juve έχανε το Κύπελλο, στο Βελιγράδι, από τον μεγάλο Ajax του μεγάλου Cruijff με γκολ του Rep στο 3'. Στα ημιτελικό του 1968, η Juventus έχασε 2-0 στην Πορτογαλία και 1-0 στο Τορίνο, στις 9 και 15 Μαϊου αντίστοιχα. Τα δυο από τα τρία γκολ, τα έβαλε ο μεγάλος Eusebio.
[4] Εκείνη την εποχή δεν είχαν καθιερωθεί τα πέναλτυ κι έτσι, καθώς ο πρώτος τελικός του 3ου Euro έληξε 1-1, το ματς με τη Γιουγκοσλαβία επαναλήφθηκε και ο Valcareggi χρησιμοποίησε τον Salvadore, που τον είχε κρατήσει εκτός στο πρώτο ματς: η Ιταλία νίκησε 2-0 με γκολ των Anastasi και Riva.
[5] Το παρατσούκλι του ο Salvadore το πήρε από τον Billy Wright, θρυλικό "δάσκαλο" της Αγγλίας που είχε νικήσει την Ιταλία με 4-0 το 1948 μέσα στο Τορίνο.
Πηγές: Il pallone racconta, JuWorld.Net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου