Αν η κατάκτηση του (τρίτου) Παγκοσμίου Κυπέλλου της από την Ιταλία το 1982 μπορεί να συνοψισθεί σε μια εικόνα, αυτή σίγουρα έχει το πρόσωπο (και τον ήχο) της κραυγής του Marco Tardelli που τρέχει στο γήπεδο πανηγυρίζοντας το γκολ που γκρέμισε τα όνειρα των Γερμανών κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο εκατομμυρίων tifosi. Και το δικό του... Αυτό το όνειρο γεννήθηκε σαν σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου 1954.
Η εικόνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του '82: ο Marco Tardelli σκοράρει και τρέχει να πανηγυρίσει βγάζοντας μαι απελευθερωτική κραυγή που έμεινε χαραγμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο όλων
Ο Marco Tardelli ξεκίνησε από την Pisa αλλά έκανε όνομα στην Como την οποία ανέβασε το 1985 στη Serie A. Εκείνο το καλοκαίρι έγινε το κεντρικό πρόσωπο της μεταγραφικής αγοράς, με την Inter να δείχνει πως θα πετύχαινε το colpo grosso -άλλωστε, ο Marco είχε φωτογραφηθεί με τον πρόεδρο των nerazzurri. Και ξαφνικά, η έκπληξη: ο Boniperti βάζει στο τραπέζι 950 εκ. λιρέτες μετρητά (έναντι του 1 δισ. σε δόσεις της Inter) και πετυχαίνει μια από τις καλύτερες μεταγραφές της Juventus.
Όταν πρωτοκατέβηκε στο γήπεδο [1], έπαιζε μπακ, άλλοτε δεξί και άλλοτε αριστερό. Εκείνη τη χρονιά η Juve έχασε το πρωτάθλημα από την Torino που κατάφερε να καλύψει τους 5 βαθμούς διαφορά που τη χωρίζαν από τους bianconeri. Ο Carletto Parola αφήνει τον πάγκο και έρχεται ο Giovanni Trapattoni και είναι αυτός που θα του αλλάξει θέση προωθώντας τον στη μεσαία γραμμή και χαρίζοντας στη Juventus, στο ιταλικό και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο έναν από τους καλύτερους παίχτες της δεκαετίας. Από εκεί και πέρα, αρχίζει και γράφεται η ιστορία: 10 χρόνια βασικός στη Juventus, 375 παρουσίες (και 51 γκολ), 5 scudetti (1976/77, 1977/78, 1980/81, 1981/82, 1983/84), 2 Κύπελλα Ιταλίας (1978/79 και 1982/83), το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1985), το Κύπελλο Κυπελλούχων (1983/84), το Uefa (1976/77) και το Ευρωπαϊκό Super Cup (1983/84, 11 τίτλοι στην τροπαιοθήκη της Juventus φέρουν την καθοριστική υπογραφή και του Marco Tardelli. Όπως και το Παγκόσμιο Κύπελλο του '82, βέβαια.
Η επιθυμία της Inter να τον έχει στις τάξεις της θα πραγματοποιηθεί όταν πια θα είναι αργά: 1985, στα 31 του αφήνει τροπαιούχος τη Juve [2] και περνά στους nerazzurri με τους οποίους θα παίξει για δυο χρονιές χωρίς να κατακτήσει τίποτε -ίσα ίσα που τη χρονιά που έφυγε, η Juventus ξαναπήρε το πρωτάθλημα... Θα τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ελβετική Fussballclub Sankt Gallen 1879, το 1988. Θα συνεχίσει ως προπονητής, της Εθνικής Under 16 και Under 21 (με την οποία θα κερδίσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2000), θα καθίσει και στον πάγκο της Inter -χωρίς επιτυχία [3]- θα πάει στην Bari, στην Εθνική Αιγύπτου, στην Arezzo, θα γίνει σχολιαστής της "Domenica Sportiva" της Rai και τελικά θα βρεθεί στο πλευρό του μέντορά του, του Trappattoni ως βοηθός προπονητής στο τιμόνι της Ιρλανδίας που διεκδικεί την πρόκρισή της στα τελικά του Μουντιάλ παίζοντας στον ίδιο προκριματικό Όμιλο με τη Squadra Azzurra... Στο ενδιάμεσο πέρασε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Juventus αλλά παραιτήθηκε διαφωνώντας με το χειρισμό της απομάκρυνσης του Deschamps και με το ρόλο του αθλητικού διευθυντή της ομάδας, Alessio Secco. Ως τηλεοπτικός σχολιαστής, πάντως, εμφανιζόταν σωστός απέναντι στη Juve.
[1] Ήταν 27 Αυγούστου 1975, Κύπελλο Ιταλίας, Juventus-Taranto 2-0 με γκολ των Bettega (67')και Causio (89').
[2] Σημαδιακή και σημαντική η τελευταία παρουσία του Tardelli στη Juventus: 29 Μαϊου 1985, Liverpool-Juventus 0-1 και κατάκτηση του, ματωμένου, Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
[3] Το πρωτάθλημα 2000/01 το κέρδισε η Roma με 75 βαθμούς έναντι των 73 της Juve. Η Inter του Tardelli βγήκε 5η, με 51 βαθμούς, πίσω από τη Lazio (69 βαθμούς) και την Parma (56 βαθμούς) και μπροστά από τη Milan (49 βαθμούς).
Πηγή: Il pallone racconta, JuWorld.Net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου