Αν ο Camoranesi είναι ο μπασίστας της ομάδας, ο γεννημένος σαν σήμερα (το 1983) αριστερός μπακ της Juve, Cristian Molinaro είναι ο κιθαρίστας της -σε σημείο που αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, θα ήταν μουσικός...
Γόνος εκπαιδευτικών και με έναν από τους δυο μεγαλύτερους αδερφούς του να εργάζεται ως φιλόλογος, ο σπουδασμένος λογιστής Cristian αγαπά το διάβασμα αλλά το μεγάλο του πάθος είναι η μουσική που, όπως αποκάλυψε στη Federica Furino για το "Hurra' Juventus" την ακούει συνέχεια -εκτός από τα λεπτά που προηγούνται ενός αγώνα...
Δυο τραγούδια που του αρέσει να παίζει; Το "Wish you were here" των Pink Floyd και το "Knockin' on heaven's door" αλλά στην εκτέλεση του Dylan και όχι, όπως διευκρινίζει, των Guns 'n' Roses. Τι άκουγε την άνοιξη που παραχώρησε τη συνέντευξη στο περιοδικό; Την τριπλή κασετίνα του Fabrizio De Andre', ακόμα και στο αυτοκίνητο. Τα "ιερά του τέρατα" στη μουσική; Pat Metheny, Jimi Hendrix, Pink Floyd, U2, Dylan, Bob Marley αλλά και ο ναπολετάνος Pino Daniele όπως και ο Morricone. Μπράβο Cristian, ωραία γούστα!
Pino Daniele, με τους Tony Esposito και Tulio De Piscopo που τόσο αρέσουν στον Cristian, στο "A me me piace il blues"
Άλλο του πάθος, τα videogames, κυρίως με αγώνες αυτοκινήτου (στον πραγματικό κόσμο παρακολουθεί αγώνες μοτοσυκλέτας), και οι υπολογιστές. Βλέπει ελάχιστη τηλεόραση και προτιμά το σινεμά. Και αν αγαπημένη του ταινία είναι το αθλητικό δράμα του Oliver Stone, "Any Given Sunday" με τον Al Pacino και την Cameron Diaz, αγαπημένος του ηθοποιός είναι ο Denzel Washington και, από τις γυναίκες, η Meg Ryan. Κινηματογραφικής προέλευσης και άλλο του ένα πάθος: η συλλογή κόμικ του Spiderman...
Ο νότιος Cristian (γεννήθηκε στην περιφέρεια του Salerno, νότια της Napoli), δεν θα μπορούσε να μην εκτιμά το καλό κρασί -αν ήταν υποχρεωμένος να διαλέξει, θα επέλεγε ένα Tocula, λευκό κρασί από την περιοχή του και ένα περίφημο κόκκινο, το Brunello di Montalcino.
Ίσως και λόγω της επίδρασης του πατέρα του, που είναι γυμναστής, λατρεύει τα σπορ (το καλοκαίρι παίζει τένις) αλλά ειδικά με τη μπάλα η σχέση του ξεκίνησε απ' όταν ήταν 5 ετών (στην ομάδα του Gelbison). Ξεκίνησε ως αριστερό εξτρέμ και γύρισε στο σημερινό του ρόλο του αριστερού μπακ απ' όταν πήγε να παίξει στην παιδική ομάδα της Salernitana όπου ανέβηκε ένα ένα τα σκαλοπάτια για να κατακτήσει τη Serie B όπου έπαιξε ως το 2005 οπότε μετακινήθηκε στη Siena. Και από εκεί, πέρυσι, έφτασε στη Juventus. με την οποία εύχεται να παίξει για πολλά χρόνια, να κατακτήσει την Εθνική και -το όνειρο όλων μας- το Champions League.
Η προϋπηρεσία του στην επίθεση φάνηκε τόσο στις 31 περσινές εμφανίσεις του -ήταν ένας από τους πιο πολυχρησιμοποιημένους παίχτες, όσο και στα φιλικά φέτος όπου δείχνει να έχει ωριμάσει ακόμα περισσότερο κατακτώντας μεγαλύτερη -και "φονική"- ακρίβεια στις άσιστ που βγάζει από τα πλάγια. Είναι ένα από τα "όπλα" του Ranieri στη γρήγορη ανάπτυξη του παιχνιδιού από την αριστερή πλευρά όπου συνεργάζεται αρμονικά με το Nedved και πολλές φορές βρίσκεται κοντά στο σημαιάκι του αντίπαλου κόρνερ για να (ντριμπλάρει ενίοτε, και να) σεντράρει.
Πάντα τέτοια, Cristian και χρόνια πολλά και καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου