Ένας capitano γιορτάζει σήμερα: o μοναδικός Antonio Conte γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 1969, και από τα πρώτα του χρόνια έδειξε ταγμένος στη Juventus με την οποία κέρδισε όσο λίγοι και στην οποία αφιέρωσε ιδρώτα και λίγα μα συνήθως κρίσιμα γκολ.Πώς αλλιώς να ονομάσεις το γεγονός ότι αυτός ο πιτσιρίκος που είχε για ίνδαλμα τον Tardelli, ξεκίνησε να παίζει μπάλα σε μια ομαδούλα του Λέτσε ονόματι... Juventina (update 7-1-2012 τη φωτογραφία εκείνης της εποχής αποκάλυψε ο Tuttosport). Πώς αλλιώς να ονομάσεις το γεγονός ότι, τη χρονιά που ξεκίνησε την περιπέτεια με τη Lecce, το 1985/86 ήταν ακριβώς η ομάδα του αυτή που, κάνοντας την έκπληξη, επικράτησε μέσα στο Olimpico της Roma με 3-2 χαρίζοντας ουσιαστικά το 22ο πρωτάθλημά της στη Juventus;
Τα μάτια των ειδικών πέφτουν πάνω στον Conte που γρήγορα αντιμετωπίζεται ως ένας από τους πλέον ταλαντούχους μέσους της γενιάς του. Τότε ακριβώς ένα κάταγμα στη κνήμη θα θέσει σε κίνδυνο την ίδια την καριέρα του. Και όμως, θα επιστρέψει και σιγά σιγά θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη όλων με αποτέλεσμα το φθινόπωρο του 1991 να φτάσει στη Juventus του Trapattoni. Κάνει το ντεμπούτο του στο ντέρμπυ με την Torino: 1-0 στις 17 Νοεμβρίου 1991.
O Lippi, ο Ancelotti, η Εθνική με την οποία έπαιξε και δυο τελικές φάσεις, στο Μουντιάλ του 1994 και στο Euro του 2000 (η Ιταλία ηττήθηκε και στις δυο περιπτώσεις στον τελικό) -ο Conte γίνεται σημείο αναφοράς σε σημείο που όταν έφευγε, ο Vialli του παρέδωσε την αρχηγία, αυτήν που μερικά χρόνια αργότερα κι εκείνος θα παρέδιδε στον Del Piero. Στο μεταξύ, οι φίλαθλοι του προσφέρουν ένα προσωποποιημένο περιβραχιόνιο αρχηγού: "Χωρίς εσένα δεν θα πάμε μακριά, ο Antonio Conte είναι ο αρχηγός μας", γράφει...
Δυο σοβαρά ατυχήματα σημαδεύουν και πάλι την καριέρα του. Και τα δυο με την Εθνική. Το 1996, σε ένα ματς της Ιταλίας με τη Γεωργία παθαίνει ρήξη συνδέσμων στο αριστερό γόνατο. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, που είχε ξεκινήσει με ένα υπέροχο γκολ του με ανάποδο ψαλίδι κατά της Τουρκίας (ένα από τα δυο που έβαλε με τη Squadra Azzurra), ένα δολοφονικό τάκλιν του Hagi στα προημιτελικά τον ξαναστέλνει στους γιατρούς. Θα ξανασηκωθεί, θα κερδίσει άλλα δυο πρωταθλήματα, και το 2003 θα φτάσει στον τελικό του Champions League στο Μάντσεστερ, εκεί όπου μπήκε στο 46' και κόντεψε να αλλάξει για άλλη μια φορά τον ρου της ιστορίας πετυχαίνοντας το οριζόντιο δοκάρι -δεν έφτασε... Το ματς θα φτάσει στα πέναλτυ και η, κατώτερη, Milan θα πάρει τη μπουκιά μέσα απ' το στόμα των bianconeri...
Ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Απριλίου 2004, θα παίξει για τελευταία φορά σε ένα Inter-Juventus 3-2. Μπορεί να έφυγε με ήττα αλλά είχε προλάβει να απολαύσει, όπως φαίνεται και στο βίντεο, την επικράτηση επί της Inter την τελευταία αγωνιστική του 2002, εκείνη την 5η Μαϊου που η "σίγουρη πρωταθλήτρια" Inter έχανε 4-2 από μια παγερά αδιάφορη Lazio (οι οπαδοί της οποίας στήριζαν τους ...μιλανέζους) ενώ η Juventus πέρναγε μπροστά νικώντας 2-0 μέσα στο Ούντινε!
Ο Antonio Conte έπαιξε 419 παιχνίδια με τη Juventus (από το 1991 ως το 2004), έβαλε 44 γκολ (πολλά απ' αυτά καθοριστικά) και σήκωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 11 τίτλους: 5 πρωταθλήματα (1994/95, 1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03), 1 Κύπελλο Ιταλίας (1994/95), 2 SuperCup Ιταλίας, 1 Champions League (1995/96), 1 Κύπελλο Uefa (1992/93) και ένα Intertotto.
Τώρα πια είναι προπονητής, όπως ονειρευόταν από όταν έπαιζε. Άλλωστε, το πρώτο του δίπλωμα (τρίτης κατηγορίας) το πήρε όταν έπαιζε ακόμα, το 1998. Τώρα προπονεί τη Bari όπου πέρυσι ανέδειξε τον Lanzafame, το "διαμαντάκι" της Juve που δόθηκε με καθεστώς συνιδιοκτησίας στην Palermo στο πλαίσιο της μεταγραφής του Amauri.
Δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε καλή επιτυχία! Χρόνια πολλά και καλά, capitano!
Πηγή το blog "Il pallone racconta" και, για τα στατιστικά, το JuWorl.Net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου