Όποιος θέλει να αποτιμήσει τις μεταγραφικές κινήσεις της Juventus για το χτίσιμο της ομάδας που ξαναβγαίνει στην Ευρώπη μετά τη γνωστή περιπέτεια (που, εκτός από όλα τα άλλα, ζημίωσε με τουλάχιστον 200-250 εκ. Ευρώ το σύλλογο), οφείλει να συνυπολογίσει από ποια βάση ξεκινά η ομάδα, ποιούς παίχτες ήδη έχει, και το γεγονός ότι πρόκειται για μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο εταιρεία η ιδιοκτησία της οποίας έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να χτίσει μια υγιή ομάδα χωρίς ελλειμματικούς προϋλογισμούς -γι' αυτό άλλωστε αποφασίστηκε να ανακατασκευαστεί το ιδιόκτητο Delle Alpi (σημειωτέον πως δεν υπάρχει άλλη ομάδα με δικό της γήπεδο) ώστε, λειτουργώντας εφτά μέρες τη βδομάδα ως εμπορικό κέντρο, να συμβάλλει στα έσοδα του συλλόγου.
Η βάση
Κάτω απ' τα δοκάρια της η Κυρία διαθέτει το Νο 1 στον κόσμο, τον Buffon ο οποίος μάλιστα ανανέωσε το Μάρτιο ως το 2013, τότε που θα 'ναι 35 χρονών. Ο Belardi αποδείχθηκε ικανοποιητικός (γι' αυτό άλλωστε ανανεώθηκε και το δικό του συμβόλαιο) και απλά αναζητείται ένας αναπληρωματικός ευρωπαϊκού επιπέδου. Τώρα, αν αυτός φτάσει να είναι κάποιος σαν τον Manninger της Siena (και της Εθνικής Αυστρίας), τότε θα έχει πετύχει το άριστο.
Στην άμυνα, η πρώτη μεταγραφή, όπως σημείωσε και ο Blanc, ο διευθύνων σύμβουλος της Juventus, φέρει το όνομα Giorgio Chiellini: ο 24χρονος διεθνής που διέπρεψε στο Euro μετά από μια εξαιρετική χρονιά με τη Juventus (μην ξεχνάμε πως η άμυνα της Κυρίας αναδείχθηκε ως η δεύτερη καλύτερη του campionato, μαζί με της Roma), ανανέωσε για άλλα 5 χρόνια, ως το 2013... Δίπλα του, εκτός από τον Legrottaglie, που στα 32 του έκανε πολύ καλή χρονιά, η Juventus απέκτησε με τη λήξη του συμβολαίου του έναν παίχτη όπως ο Mellberg, με εμπειρία στο αγγλικό και το ισπανικό πρωτάθλημα και, βέβαια, με την Εθνική Σουηδίας. Άλλος ένας διεθνής, ο 26χρονος Κροάτης Dario Knezevic, ήρθε να προστεθεί στο τιμ, δανεικός από τη Livorno με ρήτρα εξαγοράς για 1,5 εκατ. και προοπτική πενταετούς συμβολαίου. Στο δεξί άκρο της άμυνας ένας καλός επιθετικά, ενίοτε ασταθής αμυντικά Zebina εναλλάσσεται με τον Grygera , διεθνή Τσέχο ενώ στο αριστερό άκρο ο καλός πέρυσι Molinaro θα βρει, πιθανότατα μπροστά του, ένα γέννημα-θρέμμα της Juventus που πέρυσι αναδείχθηκε ως ένας από τους καλύτερους αριστερούς μπακ του campionato φορώντας τη φανέλα της Siena, τον 22χρονο Paolo De Ceglie, που επαναποκτήθηκε μαζί με τα άλλα δυο "διαμαντάκια" που τώρα βρίσκονται με την Ολυμπιακή ομάδα: τον 22χρονο Claudio Marchisio, μέσο με προσωπικότητα και το ευρύτατα αποδεκτό ως νεό ταλέντο-φαινόμενο του ιταλικού ποδοσφαίρου, τον μεσοεπιθετικό Sebastian Giovinco, μόλις 21 ετών.
Το μεγάλο στοίχημα της Juventus και του Ranieri είναι να δώσουν χώρο σε αυτά τα νέα παιδιά που ήδη, ειδικά ο Giovinco (αλλά και ο De Ceglie) εντάσσονται στα σχέδια του Lippi για τη Squadra Azzurra που θα υπερασπιστεί τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας το 2010 στη Νότιο Αφρική...
Για την επίθεση της Juventus, μιλάνε οι αριθμοί. Trezeguet (20 γκολ) και Del Piero (21 γκολ) στάθηκαν το αποδοτικότερο επιθετικό δίδυμο της περασμένης χρονιάς στο campionato και μαζί με τον Iaquinta (8 γκολ) έκαναν την επίθεση της Juventus, με 72 τέρματα, την πιο παραγωγή απ' όλες. Σ' αυτή την επίθεση ήρθε να προστεθεί ο Amauri με τα 15 γκολ του παίζοντας στην Palermo... Αν θα μπορούσε να μείνει ο Palladino που, πάντως, δεν έλαμψε πέρυσι; Ίσως, αλλά ο δανεισμός του (με καθεστώς συνιδιοκτησίας) στη Genoa απαντούσε τόσο σε μια ανάγκη εισροής "ζεστού χρήματος" όσο και στην πεποίθηση ότι ο παίχτης χρειάζεται να παίξει κανονικά μια χρονιά για να δείξει αν είναι για τη Juventus ή όχι...
Όσον αφορά το κέντρο, η πρώτη -και όπως αποδείχθηκε, σημαντική- μεταγραφή έγινε τον Ιανουάριο από τη Liverpool: ο Sissoko. Δεύτερη "μεταγραφή", εσωτερική, ο Camoranesi τον οποίο ο Ranieri προσπαθεί να πείσει να μετακινηθεί λίγο πιο κεντρικά -έτσι ή αλλιώς, πάντως, από τον Ιανουάριο που επανήλθε αναζωογόνησε την Κυρία και χάρισε πολύτιμους πόντους (και στον τρόπο ανάπτυξης). Ο Salihamidzic, περσινή μεταγραφή, αποδείχθηκε ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές -μόνο τέρμα και σέντερ φορ δεν τον έβαλε ο Ranieri αλλά όπου και όποτε και αν κλήθηκε, ήταν από τους καλύτερους. Η δίψα του Pavel Nedved για την Ευρώπη (και όχι μόνο), καθιστά σημαντική την απόφασή του να παίξει άλλη μια χρονιά προκειμένου να λειτουργήσει και ως "κλώσσα" για τους νεότατοςυ και ειδικά τον Giovinco. Και αυτό, πέραν της αξίας του. Ο Cristiano Zanetti, στα 32 του, έδειξε ωριμότητα και επιτελικές ικανότητες με αποτέλεσμα όσες φορές έλειψε, είτε λόγω τιμωρίας είτε (πολύ λίγες φορές φέτος) λόγω τραυματισμού, η απουσία του ήταν αισθητή. Γεγονός που δεν μπορεί να πει κανείς για τον άτυχο Marchionni που έπαιξε ελάχιστα λόγω τραυματισμών αλλά έχει δείξει τις ικανότητές του και αν σταθεί όρθιος μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά. Ο νεαρότατος Ekdal, με τα 19 του χρόνια είναι ένα άγνωστο στοίχημα για το μέλλον ενώ ο Almiron απλά δεν έχει θέση σε αυτή την ομάδα και αναμένεται πότε θα πουληθεί. Θα μπορούσε, σε πιο απαλούς τόνους να πει το ίδιο κανείς και για τον Tiago, που δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και να γίνει ο ηγέτης που προσδοκούσε η διοίκηση αγοράζοντάς τον. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό ότι ακόμη και τώρα δεν είναι σπάνιες οι δηλώσεις συμπαικτών του που "στοιχηματίζουν" στις ικανότητές του.
Με δυο κουβέντες, το κέντρο της Juventus χρειάζεται ενίσχυση, όπως είχε φανεί από πέρυσι, και προοπτικά χρειάζεται και ανανέωση (κάτι που θα χρεαστεί και η επίθεση...).
Το χρήμα
Εδώ, όμως, μπαίνει ο παράγων χρήμα. Η Juventus δεν πρόκειται να ρίξει έξω τον προϋπολογισμό της -και καλά κάνει. Επομένως, δύσκολο θα κατάφερνε να κυνηγήσει κάποιον σαν τον Lampard ή τον Gerrard (για να αναφερθεί κανείς σε δυο ονόματα που είχαν ακουστεί). Έχασε το Flamini από τη Milan αλλά, όσο καλός και αν είναι (που είναι) ο Γάλλος, μάλλον δεν θα ήταν αυτός ο ηγέτης της Κυρίας. Ούτε ο Schweinsteiger, που είχε ακουστεί (και δεν έχει αποκλειστεί για του χρόνου). Ο Aquilani, που η Roma δεν πουλά, θα ήταν μια κάποια λύση, ειδικά επειδή έχει μέλλον μποροστά του... Όπως και ο Hamsik που όμως η Juventus τον έχασε πέρυσι όταν τον άφησε στη Napoli, που τώρα δεν τον δίνει, ενώ το είχε δει να παίζει απέναντί της, στη Brescia... Ο Marcos Senna; Ο Xabi Alonso που κάποια στιγμή φαινόταν κλεισμένος, στα bianconero ντυμένος; O Stankovic ή ο Poulsen που ο Ranieri φέρεται να θεωρεί πως θα του έλυναν πολλά τακτικά προβλήματα, έστω χωρίς να είναι ηγέτες; Το, άμεσο, μέλλον θα δείξει...
Έχοντας, πάντα, ως δεδομένο ότι η Fiat νιώθει στα οικονομικά της στοιχεία το μέγεθος της πετρελαϊκής κρίσης και ετοιμάζεται να συνεργαστεί με τη BMW, επομένως λεφτά "για πέταμα" δεν μπορεί να υπολογίσει κανείς... Όταν ο Blanc έλεγε, αναλαμβάνοντας τη Juventus στη Serie B, ότι θα χρειαστούν 5 χρόνια για να γίνει η ομάδα αυτό που ήταν, πολλοί δεν θέλησαν να κατανοήσουν ότι μια ομάδα που έφτασε να έχει, και αυτό είναι μοναδικό ρεκόρ, 8 από τους 22 παίχτες του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, 5 Ιταλούς και 3 Γάλλους, δεν χτίζεται (ούτε χτίστηκε) από τη μια μέρα στην άλλη. Άσε που, και όταν χτιστεί δεν είανι δεδομένο τι θα κάνει και που θα φτάσει... Εκείνη η Juve του Capello, όπως και η Real M. ή η Chelsea αποδεικνύουν πως τα λεφτά από μόνα τους δεν χαρίζουν τίτλους...
Ίσως νάναι και αυτός ένας λόγος παραπάνω που πρέπει να οδηγήσει τη Juventus στο δρόμο της ανανέωσης. σταδιακά και ειδικά με τα πιτσιρίκια που βγάζει από τα σπλάχνα της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου