Την 26η Ιουλίου η Juventus έχει να θυμάται τη γέννηση, όχι ενός ή δυο αλλά τριών υπερπωταθλητών της: πρώτος ο θρυλικός Umberto Caligaris (γεννημένος το 1901), μετά ο πολυνίκης Angelo Di Livio (γεννημένος το 1966 και ο μόνος στον οποίο μπορούμε να ευχηθούμε χρόνια πολλά) και τελευταίος (είχε γεννηθεί το 1971) ο αδικοχαμένος Andrea Fortunato.
Ένας Fortunato που δεν στάθηκε "Τυχερός"...
Ας ξεκινήσουμε από τον πιο μικρό: ο Fortunato (κατά μια ειρωνεία της τύχης το επίθετό του σημαίνει... "τυχερός"¨) πρόλαβε να παίξει στη Juve μόλις 27 παιχνίδια... Το ντεμπούτο αυτού του υψηλόσωμου αριστερού μπακ, πραγματοποιήθηκε στις 29 Αυγούστου 1993, σ' ένα Juventus-Cremonese 1-0. Τελευταίο παιχνίδι, 24 Απριλίου 1994, Piacenza-Juventus 0-0. Είχε προλάβει να παίξει στην Εθνική, στις 22 Σεπτεμβρίου στο Μουντιάλ της Αμερικής δεν κλήθηκε γιατί εκεί, κατά την άνοιξη, παρουσίασε μια αναιτιολόγητη πτώση της φυσικής του κατάστασης. Σε σημείο που οι φίλαθλοι άρχισαν να τον σφυρίζουν, αυτόν που όλοι τον έβλεπαν ως τον καλύτερο αριστερό μπακ μετά τον Cabrini... Η αλήθεια θα ερχόταν στο φως λίγο αργότερα, το Μάιο, και θα ήταν τραγική: λευχαιμία. Δεν άντεξε πολύ. Παρ' ότι κάποια στιγμή πήγε να συνέλθει, μια ίωση τον έριξε οριστικά: έσβησε στις 25 Απριλίου 1995, στα 24... Λίγες μέρες νωρίτερα έγραφε: "Δεν φανταζόμουν πόσο υπέροχη μπορεί να είναι μια απλή βόλτα"...
Caligaris: πυλώνας της χρυσής 5ετίας
Η τραγικότητα του τέλους, παρ' ότι δεν είναι τόσο μεγάλη, συνδέει τον Andrea Fortunato με τον Umberto Caligaris, τον θρυλικό capitano της Squadra Azzurra που χρειάστηκε να φτάσουμε στον Giacinto Facchetti και το 1971 για να ξεπεράσει επιτέλους κάποιος τις 59 εμφανίσεις του με την Εθνική. Τ' όνομα του Caligaris στη Juventus, όμως, είναι συνδεδεμένο ε κάτι σπουδαιότερο: τη χρυσή πενταετία των 5 πρωταθλημάτων, 1930-1935, τότε που με τον Combi κάτω απ' τα δοκάρια, τον ίδιο στο αριστερό άκρο και τον Virginio Rosetta στο δεξί, η Vecchia Signora (και η Εθνική) είχε την ισχυρότερη αμυντική διάταξη απ' όλες.
Γεννημένος το 1901 στο Casale, όπου μεγάλωσε ποδοσφαιρικά, ο Caligaris έφτασε στη Juve στα 27 του και πρόλαβε να γίνει θρύλος κερδίζοντας τα πάντα. Στην Εθνική κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 ενώ στο νικηφόρο Μουντιάλ του 1934 βρισκόταν στον πάγκο -το τελευταίο του ματς στα azzurri ήταν το Φεβρουάριο 1934 εναντίον της ισχυρής Αυστρίας, εναντίον της οποίας είχε κάνει και το ντεμπούτο του στην Εθνική, τον Ιανουάριο του 1922...
Τι συνδέει τον Caligaris με το Fortunato; Αφού σταμάτησε να παίζει στη Juve, ο Caligaris βρέθηκε στη Brescia, ως παίχτης-προπονητής. Εκεί τον "χτύπησε" μια μορφή σηψαιμίας την οποία ξεπέρασε αλλά οι γιατροί, λόγω των επιβαρύνσεων του καρδιαγγειακού του συστήματος, του συνέστησαν να αποφεύγει την κόπωση. Ο Caligaris κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και έμεινε προπονητής. Το 1939 ανέλαβε τη Juventus. Για 36 παιχνίδια, μέχρι το Juventus-Bologna 3-1 στις 13 Οκτωβρίου 1940. Έξι μέρες αργότερα, ενόψει ενός παιχνιδιού παλαιμάχων, παίζει με τους αιώνιους φίλους του, τον Combi και τον Rosetta όταν η καρδιά του τον προδίδει. Μέχρι να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, έχει σβήσει. Στα 39 του...
Di Livio: 9 τίτλοι σε 6 χρόνια
Ο έτερος γεννημένος την ίδια μέρα, ο Angelo Di Livio δεν έχει καμία σχέση με την τραγικότητα των άλλων δυο. Το κοινό τους στοιχείο είναι η ημερομηνία και, με τον Caligaris, το πλούσιο palmares: ο επονομαζόμενος και "soldatino" ("στρατιωτάκι") Angelo Di Livio, στα 6 χρόνια και 269 ματς στη Juventus έχει κερδίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 9 τίτλους: 3 πρωταθλήματα (1994/95, 1996/97, 1997/98), 1 Κύπελλο Ιταλίας (το 1994/95 γιατί, με τη Fiorentina όμως, ο ίδιος θα κερδίσει άλλο ένα, το 2000/01), 2 Ιταλικές SuperCup (1995, 1997), 1 Champions League (1995/96), 1 Ευρωπαϊκό SuperCup (1996) και 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (1996).
O Di Livio, που έπαιξε και δυο Μουντιάλ, το 1998 και το 2002, παραχωρήθηκε στη Fiorentina στα 34 του και εκεί, στη Φλωρεντία, κατάφερε να γίνει capitano και σημαία της ομάδας αφού την ακολούθησε στον υποβιβασμό της στην Γ' Εθνική (!) λόγω χρεών -ένα στοιχείο ηθικής ακεραιότητας που αξίζει να προβληθεί... Χρόνια του πολλά και καλά!
Κύριες πηγές: το blog "Il pallone racconta", το blog L' altra Juve, συν τα στατιστικά του JuWorld.Net.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου