Έπαιξε 4 πρωταθλήματα μαζί μας και κατέκτησε 5 τίτλους: πρωτάθλημα, Κύπελλο Ιταλίας, ιταλικό SuperCup, Κύπελλο Πρωταθλητριών και Κύπελλο Uefa. Πρόκειται για τον Gianluca Vialli που σήμερα γιορτάζει τα 45α του γενέθλια: γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1964 στην Cremona σε μια βίλα που ακόμα και σήμερα οι ντόπιοι αποκαλούν "κάστρο"...Νικητής παντού και πάντα:
με τη Samp, τη Juve, την Chelsea
Μεγαλωμένος πλούσια, ξεκίνησε να παίζει στην Cremonese και τα γήπεδα της Γ' Εθνικής και εκεί, στο γήπεδο, κατέκτησε την άνοδο στην Serie B και μετά στη Serie A όπου, όμως, ξεκίνησε να αγωνίζεται με νέα ομάδα: τη Sampdoria. Οκτώ χρόνια στη Γένοβα του απέδωσαν ένα πρωτάθλημα, 3 Κύπελλα, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το ιταλικό SuperCup -τρόπαια στα οποία ήρθε να αθροίσει τα 5 in bianconero και μετά τα όσα κατέκτησε με την Chelsea, την τελευταία ομάδα όπου έγινε ίνδαλμα των φιλάθλων οι οποίοι ξέρουν να αναγνωρίζουν τον παίχτη που τα δίνει όλα: με τον αγγλικό σύλλογο κατέκτησε (και ως παίχτης-προπονητής) το δεύτερο του Κύπελλο Κυπελλούχων, ένα ευρωπαϊκό SuperCup, ένα πρωτάθλημα Αγγλίας, ένα League Cup, ένα FA Cup... Η προθήκη με τα τρόπαια που έχει σπίτι του ο Vialli είναι πλουσιότερη από αυτή των περισσοτέρων συλλόγων...
Από το "όχι" στη Milan, στους τραυματισμούς
και την αναγέννηση με το Lippi ως την κορυφή
Δεν ήταν, όμως, όλα τόσο ρόδινα όταν ήρθε στο Τορίνο και αφού πρώτα, κάποια χρόνια πριν, είχε πει "όχι" στον Berlusconi και τη Milan σημειώνοντας ότι και η Sampdoria του ήταν μεγάλη ομάδα... Άλλωστε, την άφησε σχεδόν στο θρόνο της Ευρώπης: το τελευταίο του παιχνίδι με τη Samp ήταν ο τελικός του Πρωταθλητριών κόντρα στη Barcelona και ο Vialli έχασε 1-0 στην παράταση... Θα το κατακτούσε με τη Juventus σε εκείνον τον τελικό που θυμηθήκαμε όλοι κατά την παρουσίαση των νέων εμφανίσεων της ομάδας...
Στην αρχή, όμως, πέρασε δύσκολα. Κατέκτησε, βέβαια, το Κύπελλο Uefa μόλις έφτασε στη Juventus αλλά ζούσε με τη νοσταλγία για τη θάλασσα της Γένοβας και την ηρεμία της ομάδας του Boskov... Τη δεύτερη χρονιά υπέστη και μια σειρά τραυματισμών τόσο σοβαρών που πολλοί, ακόμα και ο Trapattoni, τον θεώρησαν τελειωμένο... Έπαιξε μόλις 12 ματς και έβαλε μόλις 4 γκολ...
Δεν ήταν έτσι: ο Lippi και ο Ventrone τον έκαναν να σταθεί πάλι στα πόδια του, να αποκτήσει φυσική κατάσταση και αυτοπεποίθηση τέτοιες που όταν ο Avvocato Agnelli τον είδε στη θερινή προετοιμασία, γύρισε στο Lippi και τον ρώτησε: "συγγνώμη, αυτός ο Vialli όταν έφτασε στη Juventus ήταν χοντρός σαν γαλοπούλα, τώρα είναι λεπτός, ωραίος, τρέχει και σκοράρει. Τι του κάνατε;"!... Ο αναγεννημένος Vialli έγινε αυτός που θυμόμαστε, ο παίχτης που σκόραρε με κάθε δυνατό τρόπο και ταυτόχρονα έτρεχε να καλύψει σα να ήταν πιτσιρίκι, ο αρχηγός που παρέσερνε την ομάδα και την οδήγησε στο θρίαμβο του Champions League...
Επίμονος ως το τέλος, από τον Sacchi στον Gullit...
Σήκωσε το τρόπαιο και έφυγε, πάλι: στην Chelsea. Και εκεί αντιμετώπισε προβλήματα -ο Gullit τον άφησε στον πάγκο αλλά τελικά ο Ολλανδός έχασε: απολύθηκε, ο Vialli ανέλαβε παίχτης προπονητής και τα κέρδισε όλα, κόντεψε να πάει και για άλλο ένα Champions League. Πεισματάρης, έξυπνος (πήγε και πήρε το πτυχίο του γεωμέτρη στα 29 του), ο Vialli έκανε κίνητρο την απόρριψη: διηγούνται πως στο ντουλαπάκι του στα αποδυτήρια του "Comunale" είχε μια φωτογραφία του Arrigo Sacchi ο οποίος τον είχε αποκλείσει από την Εθνική στο Μουντιάλ του 1994 (εκείνο που η Ιταλία έχασε στα πέναλτυ από τη χειρότερη Βραζιλία των τελευταίων δεκαετιών) -ήθελε να τον βλέπει και να έχει ένα κίνητρο παραπάνω να αποδείξει, και σε εκείνον, ότι άξιζε... "Ίσως ήμασταν δυο κοκόρια στο ίδιο κοτέτσι", είπε αργότερα ο Vialli που πήρε την ικανοποίηση να ακούσει από τον Sacchi ότι θα τον ξανακαλούσε στην Εθνική αν συμφωνούσαν όλοι οι παίχτες...
Ο Vialli πάντα έτσι ήταν, ταλαντούχος και ανεξάρτητος. Ίσως τόσο που στο σημερινό προδόσφαιρο να μην συμφέρει κανέναν να τον προσλάβει ως προπονητή -η αγάπη των φιλάθλων θα δημιουργούσε πρόβλημα σε οποιαδήποτε διοίκηση...
Tanti auguri, Gianluca Vialli!
Πηγές: Il Pallone racconta, JuWorld.Net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου