Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Πάντα μαζί μας (και μας λείπει τόσο...)

"Συγκινούμαι όταν βλέπω το γράμμα J σε κάποιο τίτλο εφημερίδα. Το μυαλό μου πάει αμέσως στη Juventus". Μια από τις παροιμιώδεις φράσεις του Giovanni Agnelli (ένα μικρό αφιέρωμα εδώ) -σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια χωρίς αυτόν: είναι πάντα μαζί μας, όπως θυμίζει το site της ομάδας στην οποία λείπει τόσο πολύ...

1 σχόλιο:

Παναγιώτης είπε...

Αγαπημένε μας Avoccato θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας. Φαντάζομαι πως θα νοιώθεις που θα βλέπεις την τεράστια δυναστεία σου να καταστρέφεται μέρα με την μέρα από τους ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ανθρώπους της διοίκησης, και τον ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ, Ciro Ferrara...

Τα πράγματα παιδιά φτάσανε υπό το μηδέν. Μετά και από την χθεσινή ήττα (και να νικούσαμε τα ίδια θα έλεγα) βρισκόμαστε ΣΙΓΟΥΡΑ σε χειρότερη θέση και από το 2006 που βρεθήκαμε στην Serie B.

Για την φετινή χρονιά (τουλάχιστον) τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα, το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Αν συνεχίσουν να βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι στο τιμόνι της Juventus νομίζω ότι θα την καταντήσουν μια ομάδα που θα παλεύει, με νύχια και με δόντια, για μία θέση στο Champions League.

Γίνομαι ισοπεδοτικός, το γνωρίζω. Αλλά δεν μου αφήνουν ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ αισιοδοξίας αυτοί οι άνθρωποι (και εννοώ όχι μόνο την διοίκηση και τον επικίνδυνο Ciro αλλά και τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει σε τι κατάσταση φτάσανε την ομάδα). Όλοι αυτοί κατάφεραν να με κάνουν να πάθω ανοσία, να μπαίνουν τα γκολ βροχή στο τέρμα μας και να μην μπορώ ΚΑΝ να στεναχωρηθώ.

Τα καταφέρατε καλά αγαπητοί διοικούντες-προπονητικό τιμ-ποδοσφαιριστές...