Είναι γνωστό, χρόνια τώρα, πως κάθε ήττα της Juventus δημιουργεί είδηση, καλύπτει κάθε άλλο, εκλαμβάνεται ως κρίση. Πόσο μάλλον όταν αυτή η συγκεκριμένη ήττα, με την Palermo, είχε να έρθει εδώ και 46 χρόνια... Πόσο μάλλον όταν μετά από 6 αγωνιστικές η Juventus έχει σημειώσει τόσα γκολ όσα πέρυσι είχε βάλει την πρώτη αγωνιστική, σε εκείνο το 5-0 με τη Livorno... Πόσο μάλλον όταν η Juve εμφανίζεται στην 11η θέση... Πόσο μάλλον όταν το παιχνίδι της δεν πείθει, όταν οι τραυματισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον, όταν, όταν, όταν...Ωστόσο, καλό είναι να βάζει κανείς στις κανονικές τους διαστάσεις. Υπ' αυτή την έννοια, η κάθε άλλο παρά φιλική στους bianconeri "Gazzetta dello Sport" είναι εκείνη που έχει το πιο ισορροπημένο πρωτοσέλιδο που αποτυπώνει συνολικά τη κατάσταση: γράφει, φυσικά, για κρίση σε Juve και Roma (αυτή έχει δυο βαθμούς λιγότερους από τη Juve: 7) αλλά κύριο θέμα κάνει το "τρελό πρωτάθλημα" κάνοντας ένα λογοπαίγνιο: "CAMPIOMATTO", εκ του Campionato και του "matto" ("τρελό") το οποίο εξηγεί παραπέμποντας στη βαθμολογική πραγματικότητα: "Η Udinese φτάνει την Inter και τη Lazio στην κορυφή. Αμέσως πίσω Palermo και Atalanta. Η Milan δεν περνά στο Cagliari. H Genoa σταματά τη Napoli. 
Ξαναπαίρνει μπροστά η Fiorentina".
Όταν ο Berlusconi χαρακτηρίζει "ντροπή" το 0-0 στο Cagliari και δεν γίνεται είδηση...
Αυτό είναι το πραγματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να αναλυθεί η κατάσταση της Juventus. Λαμβάνοντας υπόψη, λ.χ., ότι ο ιδιοκτήτης της Milan και πρωθυπουργός της Ιταλίας, Silvio Berlusconi, βγήκε από χθες το βράδυ, μετά το τέλος μιας εκδήλωσης του κόμματός του και άφησε δηλητηριώδεις αιχμές για τον προπονητή του λέγοντας, μεταξύ σοβαρού και αστείου: "αυτή τη φορά δεν έκανα εγώ τη σύνθεση, όπως συνήοως. Μετά τη σφαλιάρα με τη Bologna (σ.σ. 0-2 στην πρεμιέρα του campionato), 0-0 με την τελευταία του πρωταθλήματος... τι ντροπή...", είπε και όμως δεν έγινε θέμα -και ας είναι και πρωθυπουργός, όπως έγινε η Juve. Ούτε βγαίνει κανείς με τίτλους σαν αυτόν της "Corriere dello Sport" για τους bianconeri ("H Juve θέλει ξαναφτιάξιμο") και για τη Milan όπου ο Ronaldinho δεν τραβάει, όπου ο Sheva δεν τραβάει, όπου η άμυνα δεν πείθει...
Το πρόβλημα της Juventus είναι υπαρκτό -το γήπεδο είναι αψευδής μάρτυρας- ωστόσο δεν έχει νόημα ούτε ο αφόρητος μηδενισμός, ούτε η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, ούτε η δραματοποίηση μιας κατάστασης μαθηματικά αναστρέψιμης. Χρειάζεται, προφανώς, ξεκαθάρισμα, όπως είπε ο Del Piero. Ξεκαθάρισμα και ιδέες για να μην πεταχτεί το μωρό μαζί με τη σκάφη. Η ιδέα του δεσίματος των baby Marchisio, De Ceglie, Giovinco με τους παλιούς είναι σωστή (δεν τους αναζητούν για πλάκα στην Αγγλία...) αλλά κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολη. Με αυτούς έπαιξε χθες η -αποδεκατισμένη, μην το ξεχνάμε- Juventus και το παιχνίδι δεν ήταν λαμπρό. Όπως δεν ήταν λαμπρή, κάθε άλλο, η εμφάνιση των παλιών, του Camo, του Nedved, ακόμα και του Del Piero που σκίστηκε, προσπάθησε αλλά και αυτός υπολείπεται του καλού εαυτού του.
Για όλα φταίει ο Ranieri, όπως επιμένει η "Tuttosport" που βγαίνει με πρωτοσέλιδο: "Ranieri φύγε!"; Ενδεχομένως, ναι! Ειδικά αν έχει χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων -οπότε, όμως, υπάρχουν ευθύνες και της διοίκησης που δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση -αν η καμπάνια της εφημερίδας εκφράζει τους μύχιους πόθους, τις σκέψεις κάποιων από τη διοίκηση, όπως είχε συμβεί όταν χτύπαγε τον Deschamps και ο Γάλλος τελικά "φαγώθηκε" και μάλιστα άγαρμπα, τότε κάποιοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να ξεκαθαρίσουν. Άμεσα. Τώρα, αν η λύση είναι ο αγαπητός κατά τα άλλα παλιός μας capitano Antonio Conte -που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι βάζει ανοιχτά υποψηφιότητα από μόνος του, χωρίς κανείς να του έχει κλείσει το μάτι...- είναι ένα ερώτημα: από τη Serie B, με δυόμιση χρόνια εμπειρία, στο τιμόνι μιας ομάδας που αναμετριέται στο Champions League; Μπορεί! Μπορεί και να πετύχει αλλά κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να κάνει αυτό ή το άλλο. Η τροφοδότηση των πρωτοσέλιδων με μια κατάσταση ανασφάλειας -για προπονητή, για παίχτες- δεν βοηθά κανέναν. Όπως δεν βοηθά κανέναν να κυκλοφορούν ονόματα για τον πάγκο σαν τον... Donadoni ή τον Rijkaard ή τον αγαπητό πλην άνεργο Vialli ή τον αγαπητό πλην άπειρο Ciro Ferrara.
Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι η εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Juventus είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει στο όνομα προσωπικών παιχνιδιών ολόκληρη τη χρονιά -και την επόμενη, διότι αν δεν βγει στο Champions League οι οικονομικές απώλειες θα είναι τεράστιες, όπως δύσκολη θα είναι και η προσέγγιση καλών παιχτών...
Αυτή η Juventus έχει καλούς, και πολύ καλούς παίχτες (και έχει χάσει άλλους, όπως τον Miccoli που τον έδιωξε ο Moggi). Παίχτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Παίχτες που μπορούν να πάρουν μόνοι τους τα παιχνίδια. Πρέπει να διαμορφωθεί το πλαίσιο για να παίξουν. Οι δραματοποιήσεις δεν βοηθούν. Τα τροφοδοτούμενα πρωτοσέλιδα δεν βοηθούν και μάλιστα σε ένα μηντιακό περιβάλλον κάθε άλλο παρά φιλικό που προστατεύει τις άλλες μεγάλες... Τα προβλήματα λύνονται μέσα στην ομάδα, που πρέπει να λειτουργήσει ως ομάδα. Και αυτό αφορά τους πάντες: διοίκηση, προπονητή, παίχτες αλλά και φιλάθλους...
Ξαναπαίρνει μπροστά η Fiorentina".Όταν ο Berlusconi χαρακτηρίζει "ντροπή" το 0-0 στο Cagliari και δεν γίνεται είδηση...
Αυτό είναι το πραγματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να αναλυθεί η κατάσταση της Juventus. Λαμβάνοντας υπόψη, λ.χ., ότι ο ιδιοκτήτης της Milan και πρωθυπουργός της Ιταλίας, Silvio Berlusconi, βγήκε από χθες το βράδυ, μετά το τέλος μιας εκδήλωσης του κόμματός του και άφησε δηλητηριώδεις αιχμές για τον προπονητή του λέγοντας, μεταξύ σοβαρού και αστείου: "αυτή τη φορά δεν έκανα εγώ τη σύνθεση, όπως συνήοως. Μετά τη σφαλιάρα με τη Bologna (σ.σ. 0-2 στην πρεμιέρα του campionato), 0-0 με την τελευταία του πρωταθλήματος... τι ντροπή...", είπε και όμως δεν έγινε θέμα -και ας είναι και πρωθυπουργός, όπως έγινε η Juve. Ούτε βγαίνει κανείς με τίτλους σαν αυτόν της "Corriere dello Sport" για τους bianconeri ("H Juve θέλει ξαναφτιάξιμο") και για τη Milan όπου ο Ronaldinho δεν τραβάει, όπου ο Sheva δεν τραβάει, όπου η άμυνα δεν πείθει...
Το πρόβλημα της Juventus είναι υπαρκτό -το γήπεδο είναι αψευδής μάρτυρας- ωστόσο δεν έχει νόημα ούτε ο αφόρητος μηδενισμός, ούτε η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, ούτε η δραματοποίηση μιας κατάστασης μαθηματικά αναστρέψιμης. Χρειάζεται, προφανώς, ξεκαθάρισμα, όπως είπε ο Del Piero. Ξεκαθάρισμα και ιδέες για να μην πεταχτεί το μωρό μαζί με τη σκάφη. Η ιδέα του δεσίματος των baby Marchisio, De Ceglie, Giovinco με τους παλιούς είναι σωστή (δεν τους αναζητούν για πλάκα στην Αγγλία...) αλλά κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολη. Με αυτούς έπαιξε χθες η -αποδεκατισμένη, μην το ξεχνάμε- Juventus και το παιχνίδι δεν ήταν λαμπρό. Όπως δεν ήταν λαμπρή, κάθε άλλο, η εμφάνιση των παλιών, του Camo, του Nedved, ακόμα και του Del Piero που σκίστηκε, προσπάθησε αλλά και αυτός υπολείπεται του καλού εαυτού του.
Για όλα φταίει ο Ranieri, όπως επιμένει η "Tuttosport" που βγαίνει με πρωτοσέλιδο: "Ranieri φύγε!"; Ενδεχομένως, ναι! Ειδικά αν έχει χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων -οπότε, όμως, υπάρχουν ευθύνες και της διοίκησης που δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση -αν η καμπάνια της εφημερίδας εκφράζει τους μύχιους πόθους, τις σκέψεις κάποιων από τη διοίκηση, όπως είχε συμβεί όταν χτύπαγε τον Deschamps και ο Γάλλος τελικά "φαγώθηκε" και μάλιστα άγαρμπα, τότε κάποιοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να ξεκαθαρίσουν. Άμεσα. Τώρα, αν η λύση είναι ο αγαπητός κατά τα άλλα παλιός μας capitano Antonio Conte -που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι βάζει ανοιχτά υποψηφιότητα από μόνος του, χωρίς κανείς να του έχει κλείσει το μάτι...- είναι ένα ερώτημα: από τη Serie B, με δυόμιση χρόνια εμπειρία, στο τιμόνι μιας ομάδας που αναμετριέται στο Champions League; Μπορεί! Μπορεί και να πετύχει αλλά κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να κάνει αυτό ή το άλλο. Η τροφοδότηση των πρωτοσέλιδων με μια κατάσταση ανασφάλειας -για προπονητή, για παίχτες- δεν βοηθά κανέναν. Όπως δεν βοηθά κανέναν να κυκλοφορούν ονόματα για τον πάγκο σαν τον... Donadoni ή τον Rijkaard ή τον αγαπητό πλην άνεργο Vialli ή τον αγαπητό πλην άπειρο Ciro Ferrara.
Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι η εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Juventus είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει στο όνομα προσωπικών παιχνιδιών ολόκληρη τη χρονιά -και την επόμενη, διότι αν δεν βγει στο Champions League οι οικονομικές απώλειες θα είναι τεράστιες, όπως δύσκολη θα είναι και η προσέγγιση καλών παιχτών...
Αυτή η Juventus έχει καλούς, και πολύ καλούς παίχτες (και έχει χάσει άλλους, όπως τον Miccoli που τον έδιωξε ο Moggi). Παίχτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Παίχτες που μπορούν να πάρουν μόνοι τους τα παιχνίδια. Πρέπει να διαμορφωθεί το πλαίσιο για να παίξουν. Οι δραματοποιήσεις δεν βοηθούν. Τα τροφοδοτούμενα πρωτοσέλιδα δεν βοηθούν και μάλιστα σε ένα μηντιακό περιβάλλον κάθε άλλο παρά φιλικό που προστατεύει τις άλλες μεγάλες... Τα προβλήματα λύνονται μέσα στην ομάδα, που πρέπει να λειτουργήσει ως ομάδα. Και αυτό αφορά τους πάντες: διοίκηση, προπονητή, παίχτες αλλά και φιλάθλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου