Φιλμάκι για την ίδρυση της Juventus και τα πρώτα 7 scudetti -τα 5 τελευταία απ' αυτά με τη συμβολή του Raimundo Orsi.
Οι βάσεις αυτής της χρυσής πενταετίας έμπαιναν την προηγούμενη χρονιά, 1929/30, οπότε η Juve βγήκε 3η, και ξεκινούσαν την 6η Οκτωβρίου 1929 με ένα Juventus-Napoli 3-2 [1] που εκτός από πρεμιέρα του campionato ήταν η ημέρα που έκανε το ντεμπούτο του in bianconero ένας από τους στυλοβάτες εκείνης της πορείας, ο Raimundo Bibiani Orsi: "ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που συνάντησα ποτέ. 1,60 ύψος, 60 κιλά και δεν κατάφερνε να τον σταματήσει κανείς", θυμάται ένας άλλος μυθικός παίχτης εκείνης της ομάδας, ο Felice Placido Borel II, 6ος σκόρερ όλων των εποχών στη Juventus που μόλις πρόσφατα έχασε την 5η θέση από τον Trezeguet...
O γεννημένος στις 2 Δεκεμβρίου 1901 Orsi ανήκε στη Juventus από το 1928 αλλά λόγω της νομοθεσίας της εποχής δεν μπόρεσε, ως ξένος, να αγωνιστεί παρά την επόμενη χρονιά. Οι Agnelli τον είδαν δει να παίζει με την Αργεντινή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 (και να χάνει στον τελικό από την Ουρουγουάη) και τον απέκτησαν από την Independiente, όπου έπαιζε από το 1920, προσφέροντας ποσά πολύ ψηλά για την εποχή τόσο στην ομάδα όσο και στον παίχτη που ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος όλων: 8.000 λιρέτες (ποσό ρεκόρ), ένα Fiat 509 και σπίτι! Με 87 γκολ σε 194 παιχνίδια, τα ξεπλήρωσε!
Αέρινο εξτρέμ καθώς ήταν, ο Orsi δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει την πορεία και άλλων oriundi: ιταλοποιήθηκε και -παρέα με άλλους παίχτες της Juventus, τον τερματοφύλακα Giampiero Combi, τον Luigi Bertolini, τον Luis Monti, τον Giovanni Ferrara, τον Umberto Caligaris και τον Felice Placido Boel II- αποτέλεσε τη ραχοκοκαλία της Squadra Azzurra που κατέκτησε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, το 1934. Μάλιστα, ο Orsi ήταν αυτός που ισοφάρισε τους Τσεχοσλοβάκους (τότε) στον τελικό της Ρώμης στον οποίο η Ιταλία νίκησε με 2-1, στην παράταση. Κατά μια ιδιοτροπία της ιστορίας, από όλους τους oriundi (τους απογόνους Ιταλών λατινοαμερικάνους) που αγωνίστηκαν στη Squadra Azzurra, ο Orsi ήταν αυτός με τις περισσότερες συμμετοχές (35 και 13 γκολ) μέχρι να του πάρει το ρεκόρ ένας άλλος bianconero και Παγκόσμιος Πρωταθλητής, το 2006, ο Mauro German Camoranesi με τον οποίο ο Orsi έχει και ένα κοινό πάθος: τη μουσική. Πιο ροκ ο Camo, πιο παραδοσιακός ο Orsi, έπαιζε tango με το βιολί του...
Στις 6 χρονιές που έπαιξε στη Juventus -με προπονητή, την χρυσή πενταετία, τον τρίτο σε τίτλους προπονητή της Juventus, Carlo Carcano [2]- o Orsi ήταν βασικός και καθοριστικός: 194 συμμετοχές (177 στο πρωτάθλημα, 17 στο Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης), 87 γκολ (τα 76 στο πρωτάθλημα):
- 30 συμμετοχές και 15 γκολ (πρώτος σκόρερ της ομάδας) το 1929/30.
- 36 συμμετοχές και 21 γκολ (πάλι πρώτος σκόρερ) στη χρονιά του πρώτου από τα πέντε συνεχόμενα scudetti (1930/31) κόντρα στη Roma [3].
- 37 συμμετοχές και 22 γκολ (πάλι πρώτος) το 1931/32: δεύτερο scudetto κόντρα στη Bologna.
- 36 συμμετοχές τη χρονιά του 3ου scudetto (με 8 βαθμούς διαφορά από την Ambrosiana Inter), 1932/33 και 15 γκολ: είχε ανατείλει το άστρο του Borel II που σημείωσε τα διπλάσια, 30.
- 30 συμμετοχές τη χρονιά του 4ου scudetto [4], 1933/34 και 1ο γκολ (37 ο Borel II, συνυπολογίζοντας πάντα και τα ματς του Κυπέλλου Κεντρικής Ευρώπης).
- 21 συμμετοχές στη χρονιά του 5ου συνεχόμενου scudetto (7ο συνολικό), 1934/35 και μόλις 4 γκολ (19 ο Borel II).
Είχε φτάσει η ώρα του τέλους και επισημοποιήθηκε σε ένα ματς Inter-Juventus 0-0, στις 31 Μαρτίου 1935 στο οποίο μάλιστα ο Orsi αποβλήθηκε -μια από τις 3 αποβολές του στην εξαετία in bianconero. Στα 34 του o Orsi έφευγε από τη Juventus και από την Ιταλία, αλλά δεν εγκατέλειπε την ενεργό δράση...
Ίσα ίσα. Γύριζε στην Αργεντινή, στην παλιά του ομάδα, την Independiente, το 1936 πέρναγε στην αιώνια αντίπαλό της, τη Boca Juniors και από εκεί πήγαινε στην Platense και στην Almagro. Αλλά δεν είχε τελειώσει! Το 1939 πήγε στη Βραζιλία και κατέκτησε και εκεί το πρωτάθλημα, με τη Flamengo σημειώνοντας 2 γκολ σε 11 ματς! Και μετά, με έναν άλλο θρύλο, την Penarol της Ουρουγουάης! Στο μεταξύ, είχε ξαναπαίξει με τα χρώματα της Εθνικής Αργεντινής, το 1936, σε ένα και μοναδικό ματς κατά της μεγάλης αντιπάλου εκείνης της εποχής, της Ουρουγουάης...
Πλήρης ημερών, εμπειριών και δόξας, πέθανε στις 6 Απριλίου 1986.
[1] Η Juve προηγήθηκε με αυτογκόλ του Zoccola σε σουτ του Cevenini III στο 10'. Με τον Mihalic η Napoli κατάφερνε πρώτα να ισοφαρίσει (42') και μετά να προηγηθεί (53') αλλά ο Cevenini III (στο 65') και ο Munerati (στο 86') έδιναν τη νίκη στη Juventus.
[2] Με τα 5 πρωταθλήματα που κέρδισε, ο Carlo Carcano έρχεται δεύτερος σε scudetti μόνον πίσω από τον Trapattoni, που κέρδισε 6, και ισοβαθμεί με τον Lippi που επίσης κέρδισε 5 πρωταθλήματα και, μαζί με τους διεθνείς τίτλους και τα Super Cup που δεν υπήρχαν τη δεκαετία του '30, 13 τίτλους. Έναν λιγότερο από τους 14 τίτλους του Trap.
[3] H Juve κέρδισε το πρωτάθλημα απέναντι στη Roma η οποία, όμως, κατάφερε να κερδίσει τους bianconeri με... 5-0 στις 15 Μαρτίου 1931. Από εκείνη τη στιγμή η Juve ξύπνησε και με 9 νίκες, 3 ισοπαλίες και άλλη μια ήττα (4-0 από τη Bologna, στις 24 Μαϊου), έκανε δικό της το scudetto.
[4] Ήδη, με την κατάκτηση του 4ου συνεχόμενου πρωταθλήματος, η Juventus δημιουργούσε ένα ρεκόρ που θα έσπαγε η ίδια την επόμενη χρονιά κατακτώντας το 5ο πρωτάθλημα στη σειρά! Ως τότε την καλύτερη επίδοση, 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα, κατείχε η Genoa (1898-1900 και 1902-1904) και η Pro Vercelli (1910-1913). Τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα κατάφερε να κατακτήσει, πολλά χρόνια μετά (1991-1994) η Milan και -στα χαρτιά- η Inter καθώς της δόθηκε ο τίτλος του 2005/06 τον οποίο είχε κατακτήσει στο γήπεδο η Juventus αλλά της αφαιρέθηκε λόγω υποβιβασμού εξαιτίας της υπόθεσης calciopoli η οποία αφορούσε την προηγούμενη χρονιά. Το ιστορικό ρεκόρ των 5 συνεχόμενων τίτλων έχει πλησιάσει μόνον η -μεγάλη- Torino που κέρδισε το πρωτάθλημα 1942/43, τα αμέσως επόμενα δεν παίχτηκαν λόγω πολέμου και στη συνέχεια κέρδισε 4 συνεχόμενα scudetti, 1945-1949.
Πηγές: JuWorld.Net, Il pallone racconta, Flamengo.com, Lega Calcio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου