Η σεζόν 1926/27 έπρεπε να μείνει στην ιστορία του calcio ως η χρονιά της υπέρβασης των τοπικών Ομίλων, η χρονιά προάγγελος του ενιαίου εθνικού πρωταθλήματος αλλά τελικά τη θυμόμαστε ως τη σεζόν στο τέλος της οποίας δεν απονεμήθηκε το scudetto... Το Τorino, πρώτο στη βαθμολογία, αποδείχθηκε ότι είχε δωροδοκήσει αντίπαλο παίχτη και μάλιστα της Juventus, πρωταθλήτριας την ακριβώς προηγούμενη χρονιά...Ένα ντέρμπυ που "έπρεπε
να κερδηθεί με κάθε κόστος" από το Torino...
Εκείνη τη χρονιά την προεδρία της Ομοσπονδίας, την οποία μάλιστα είχε μεταφέρει στη Bologna της οποίας κατείχε επίσης την προεδρία, είχε αναλάβει ο Leandro Arpinati, ισχυρό πρόσωπο του φασιστικού καθεστώτος (είχε χρηματίσει δεύτερος γραμματέας του φασιστικού κόμματος, πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής, κυβερνητικό στέλεχος και δήμαρχος της Bologna). Πρώτη του ενέργεια, το πέρασμα από το πρωτάθλημα των 44 ομάδων οι οποίες έπαιζαν σε τοπικούς Ομίλους και μετά διεκδικούσαν την απονομή του τίτλου σε απευθείας αναμετρήσεις (ημιτελικά και τελικά), σε ένα πρωτάθλημα με δυο Ομίλους των 10 ομάδων, τόσο του βορρά όσο και του νότου. Οι 3 πρώτες από τον κάθε Όμιλο θα αγωνίζονταν σε έναν ενιαίο τελικό Όμιλο που θα αναδείκνυε τον πρωταθλητή με βάση τη βαθμολογία που θα συγκεντρωνόταν.
Στον τελικό Όμιλο προκρίθηκαν, εύκολα, Juventus, Inter, Genoa από τον Α και Torino, Milan, Bologna από τον Β. Έχοντας στις τάξεις του το "τρίο των θαυμάτων", τον αργεντίνο Libonatti και τους Baloncieri και Rossetti που είχαν βάλει 44 γκολ στα 18 ματς της πρώτης φάσης, το Torino, η μόνη από τις έξι ομάδες που δεν είχε ακόμα κατακτήσει πρωτάθλημα [1], μπήκε δυνατά στην τελική ευθεία και παρ' ότι είχε χάσει από τη Juve το πρώτο ντέρμπυ [2], έφτασε στο derby della Mole του δευτέρου γύρου έχοντας το βαθμολογικό
προβάδισμα, μετά μάλιστα από μια νίκη επί της Inter με 2-1 στο Μιλάνο , την ώρα που Juve-Bologna έμεναν στο 1-1 και αλληλοεξουδετερώνονταν...Ο Enrico Marone Cinzano, πρόεδρος του Torino, γόνος της γνωστής οικογένειας παραγωγής οινοπνευματωδών, κόμης από το 1940, σύζυγος (σε δεύτερο γάμο) της κόρης του βασιλιά της Ισπανία Alfonso XII, Maria Cristina και χρηματοδότης των ανταρτών την περίοδο της Αντίστασης όταν δημιούργησε ένα σύνδεσμο με τους Συμμάχους, έβαλε στοίχημα ένα δείπνο με τον Edoardo Agnelli (στη φωτογραφία), τον ιδρυτή της δυναστείας και πρόεδρο της Juventus ως το 1935, με μάρτυρα τον Πρίγκιπα του Piemonte αυτοπροσώπως. Πριν αναχωρήσει για το εξωτερικό, ο πρόεδρος του Torino φέρεται να δήλωνε: "υπάρχουν παιχνίδια που πρέπει να κερδηθούν με κάθε κόστος. Αυτό είναι ένα από εκείνα"...
To κρίσιμο ματς με τη Juve
και οι επίμαχες φάσεις με άλλους πρωταγωνιστές...
Δεν αποδείχθηκε ότι αυτό που συνέβη μετά αποτελούσε άμεση εκτέλεση εντολής του, αλλά το γεγονός που αποδείχθηκε είναι ότι φτάσαμε στη δωροδοκία παίχτη της Juventus με αυτουργό τον Nani, παράγοντα του Torino. Ένας σικελός φοιτητής, ο Giovanni Gaudioso, του είπε ότι στην ίδια πανσιόν με αυτόν έμενε ο Allemandi ("τον γνωρίζω καλά"), το δυνατό μπακ της Juve και πυλώνας της άμυνας της Εθνικής (μαζί με τους συμπαίκτες του Combi και Rosetta) και ότι "θέλοντας, μπορούσε να υπάρξει διαπραγμάτευση"....
Combi, Rosetta, Allemandi, Barale, Viola, Bigatto, Munerati, Vojak, Pastore, Ferrero, Torriani κατέβηκαν να παίξουν για τη Juve στο Filadelfia εκείνη την 5η Ιουνίου (η φωτογραφία στην κορυφή είναι από εκείνο το ματς με τον Rossetti να απειλεί την εστία της Juventus). Bosia, Balacics, Martin,
Colombari, Janni, Sperone, Carrera, Baloncieri, Libonatti, Rossetti, Franzoni για τους granata (φωτογραφία). Σύμφωνα με την περιγραφή του Bruno Roghi για την Gazzetta dello Sport, "ο Allemandi ήταν ανίκητος, επενέβαινε σίγουρος και δυνατός" και έτσι οι επιθέσεις του Torino δεν πέρναγαν...Μάλιστα, στο 44', με γκολ του πρώτου σκόρερ της ομάδας εκείνη τη χρονιά με 17 γκολ, Αntonio Vojak I, η Juve προηγήθηκε στο σκορ. Μόλις 9' μετά την έναρξη της επανάληψης, η πολιορκία των granata είχε αποτέλεσμα ένα φάουλ εκτός περιοχής το οποίο εκτέλεσε ο Ούγγρος Balacics: δυνατό συρτό σουτ που πέρασε μέσα από το τείχος και 1-1... Ο Roghi υποστηρίζει πως η μπάλα πέρασε ανάμεσα στα ανοιχτά πόδια ενός juventino... Του Allemandi; Όχι, του Rosetta... H Juve κράταγε γερά όπως και ο Allemandi αλλά ...έμεινε με δέκα: αυτός που αποβλήθηκε για μια υπερβολική του αντίδραση, δεν ήταν ο Allemandi αλλά ο σέντερ φορ, Pietro Pastore... Ήρθε και το γκολ του Toro με τον Libonatti: 2-1 και οι granata βρέθηκαν να προηγούνται με 12 βαθμούς έναντι 9 της Bologna... Ο Marone Cinzano πανηγύρισε τη νίκη, ο Edoardo Agnelli πλήρωσε το στοίχημα και όλα βάδιζαν προς την αρχειοθέτηση άλλης μιας ποδοσφαρικής ιστορίας...
Ένα γκολ φάντασμα, δυο πέναλτυ (που έδωσε125 φορές ο μισθός της Juventus...
ο ίδιος διαιτητής) και το Torino νικά τη Bologna...
Ο τίτλος πλησίαζε (το Torino θα νικήσει τη Milan με 3-0) αλλά στο μεταξύ στην CITA (επιτροπή με καθήκοντα αθλητικού δικαστή) ο διαιτητής του πρώτου ματς Torino-Bologna 1-0 είχε παραδεχτεί ότι κακώς δεν μέτρησε ένα "γκολ φάντασμα" της Bologna... Μετά το ματς με τη Juve, η Oμοσπονδία αποφάσισε να εξετάσει την μαρτυρία και τελικά διατάσσει την επανάληψη του παιχνιδιού που αναγκαστικά, ελλείψει άλλου χρόνου, θα παιχτεί μια βδομάδα πριν το παιχνίδι του δευτέρου γύρου με τους rossoblu, στη Bologna -πάντως το "Resto del Carlino", εφημερίδα της οποία βασικός μέτοχος ήταν ο Arpinati, έδωσε ελάχιστη σημασία στο ματς που θα επαναλαμβανόταν...
Μάλιστα, στο επαναληπτικό Torino-Bologna ορίστηκε διαιτητής ο Dani από τη Γένοβα που είχε σφυρίξει και το ματς του Ομίλου Β το οποίο είχε λήξει με νίκη των granata χάρη σε ένα εξαιρετικά αμφισβητούμενο πέναλτυ... Και ο Dani ξανάκανε το θαύμα του: πέναλτυ υπέρ του Toro, o Balacics σκόραρε, η Bologna του προέδρου της Ομοσπονδίας έχανε και ο Arpinati έστελνε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο Torino... Η ρεβάνς είχε πια τυπικό χαρακτήρα, οι granata κατέβαζαν τους αναπληρωματικούς και έχαναν 5-0 από τη Bologna...
αλλά κάποιος τσιγκουνεύτηκε και
όλα έφτασαν στα αυτιά ενός δημοσιογράφου
Τι είχε συμβεί τελικά σε εκείνο το ματς με τη Juve; Τα επίκαιρα της εποχής αφηγούνται πως ο
Luigi Αllemandi (φωτογραφία), έτοιμος να αφήσει τη Juve για τη Bologna όπου θα σχημάτιζε δίδυμο με τον Monzeglio -το δίδυμο σχηματίστηκε στη Squadra Azzurra- πληροφορήθηκε από τον Gaudioso, τον σικελό φοιτητή που έκανε τον ενδιάμεσο, ότι ο Nani του Torino, αφού είχε δώσει τις πρώτες 25.000 λιρέτες, δεν έδινε τις άλλες τόσες που είχε υποσχεθεί (για να έχουμε μέτρο σύγκρισης: 50.000 λιρέτες ισοδυναμούσαν με ...125 μισθούς του διεθνούς μπακ στη Juventus)... Οι φωνές ακούστηκαν παντού... Καλοκαίρι, τα παράθυρα ανοιχτά και στο διπλανό δωμάτιο της πανσιόν έμενε ένας δημοσιογράφος, ο Renato Ferminelli, που είχε προηγούμενα με τους granata καθώς στις αρχές της σεζόν είχαν ξεχάσει να του στείλουν την άδεια εισόδου για το γήπεδο... Τι καλύτερη είδηση γι' αυτόν απ' όσα άκουσε...Η μια εφημερίδα για την οποία έγραφε, η μιλανέζικη Lo Sport, αφιέρωσε ελάχιστες γραμμές στο θέμα... Αλλά η άλλη, Ιl Tifone της Ρώμης, το ανέδειξε στην πρώτη σελίδα με τίτλο: "Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"...
Το θέμα βγήκε και μετά σιωπή: η Ομοσπονδία είχε ζητήσει διακριτικότητα για να ερευνήσει -επικεφαλής το νούμερο 2 της, ο Giuseppe Zanetti, γραμματέας της Ομοσπονδίας, παλιός παίχτης στη Γερμανία και την Ελβετία, ιδρυτής της Modena, είχε επιλεγεί λόγω της βαθιάς του ποδοσφαιρικής γνώσης από τον Arpinati αν και δεν είχε θελήσει να πάρει την ταυτότητα του κόμματος του Μουσολίνι. "Μα εγώ δεν ζήτησα έναν φασίστα, ζήτησα κάποιον που ξέρει και να είναι γαλαντόμος", είχε απαντήσει στους επικριτές ο Arpinati που έχοντας ακόμα προσωπική φιλία με τον Duce (θα πέσει σε δυσμένεια αργότερα) μπορούσε να επιβάλλει τις επιλογές του...
Ομολογία και άμεση
ανάκληση του scudetto από το Torino
Και η επιλογή αποδείχθηκε σωστή: O Ζanetti προχώρησε σε ανακρίσεις, έγινε λόγος για μια επιστολή με την οποία ο Allemando διεκδικούσε το υπόλοιπο ποσό και ο Zanetti κάλεσε και άλλους δυο παίχτες της Juventus (τον Pastore και τον 10o σκόρερ όλων των εποχών, Federico Munerati) και ενώ έχει ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα, στις 3 Νοεμβρίου, τρεις μέρες πριν από ένα σημαντικότατο Ιταλία-Αυστρία, ο Nani έσπασε και ομολόγησε... Ο Arpinati δεν χάνει καιρό και στις 4 Νοεμβρίου βγάζει μια ανακοίνωση της Ομοσπονδίας που θα αναγκάσει πολλές εφημερίδες σε έκτακτη έκδοση: "H ομοσπονδιακή διοίκηση, έχοντας επιβεβαιώσει και μέσω ομολογίας του dottor Nani, συμβούλου του Torino, ότι ο ίδιος έδωσε στον κύριο Gaudioso, που επίσης ομολόγησε, 25.000 λιρέτες που προορίζονταν για κάποιον από τους παίχτες της Juventus προκειμένου να διασφαλίσει παράνομα τη νίκη στο Torino στο παιχνίδι της 5ης Ιουνίου, προχωρά στην αφαίρεση από το Torino του τίτλου του πρωταθλητή Ιταλίας για το 1926/27".O πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Leandro Arpinati, έσπευσε στη συνέχεια με μια συνέντευξη στη Gazzetta dello Sport να πει το όνομα του παίχτη: "πρόκειται για τον πρώην juventino Allemandi που προτίθεμαι να τιμωρήσω εφ' όρου ζωής", είπε προαναγγέλοντας να είναι αμείλικτος και για όποιον άλλο προκύψει ένοχος...
Στις 21 Νοεμβρίου εκδίδεται η τελική απόφαση με την οποία τιμωρείται εφ΄όρου ζωής ο Allemandi, επιβάλλεται μομφή στον Munerati με την επισήμανση ότι ...πρέπει να κατανοήσει ότι ένας επαγγελματίας δεν μπορεί να δέχεται δώρα από έχοντες δελτίο με άλλο σύλλογο... Τέλος, με την ίδια ανακοίνωση... απαγορεύονται τα στοιχήματα, ειδικά αυτά εναντίον της ομάδας σου και σε αυτό το πλαίσιο, τιμωρείται ο Pastore...
Η "θυσία" (;) του Allemandi, που αμνηστεύθηκε,
πήγε στην Inter και κέρδισε το Παγκόσμιο 1934
"Κάτι συνέβη αλλά ο ένοχος δεν ήμουν εγώ"...
H ετυμηγορία βγήκε, οι ποινές ανακοινώθηκαν αλλά κάποια μυστήρια παρέμειναν: τι διαφορετικό αποδιδόταν στον Munerati από τον Allemandi για να έχουν διαφορετικές ποινές, τι ήταν αυτή η ιστορία με το στοίχημα του Pastore και, το βασικότερο, ίσως: γιατί ο Allemandi, που ήταν από τους καλύτερους του αγώνα (και αμνηστεύθηκε μετά το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1928 ενώ είχε περάσει στην ...Inter, κέρδισε ένα scudetto μαζί της και το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1934), ζητούσε τόσο επιτακτικά τα υπόλοιπα χρήματα; Μήπως ήταν ενδιάμεσος για κάποιον άλλον... O torinista Baloncieri μετά από μερικά χρόνια θα δηλώσει σιβυλλικά ότι οι ανακριτές υποψιάζονταν έναν άλλον αθλητή που λόγω της ηθικής του στάθμης, ήταν υπεράνω υποψιών και επιθέσεων...
Η δήλωση έριχνε βαριά σκιά στον μεγάλο Virginio Rosetta [3], τον παίχτη κάτω από τα πόδια του οποίου (αυτά που είχαν ανοίξει με ανεξήγητο τρόπο) είχε περάσει η μπάλα στο φάουλ που έφερε την ισοφάριση για τους granata -μια σκιά που έμεινε χωρίς να αποδειχθεί... O Gianni Brera, στην κριτική Ιστορία του του ιταλικού ποδοσφαίρου, υποστηρίζει ότι "δεν
χρειάζεται να είσαι Sherlock Holmes για να εξακριβώσεις πώς πήγε και να καταλάβεις αμέσως πώς κατάφερε ο Allemandi να βρεθεί στην Inter του Giovanni Mauro, αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας και επίφοβου αρχηγού των διαιτητών. Οι λεπτοί αμοιβαίοι εκβιασμοί είχαν αφήσει στη Juventus τον πιο προικισμένο αμυντικό (Rosetta, στη φωτογραφία) και είχαν εμποδίσει τη Bologna να αποχτήσει έναν που θα δημιουργούσε ασυγκράτητο δίδυμο με τον Monzeglio της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934".Ο ίδιος ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δεν άνοιξε το στόμα του παρά μόνον λίγο πριν πεθάνει, το 1976, όταν ομολόγησε στον Carlo Mοriondo της Stampa Sera: "ναι, υπήρξε κάτι όχι ιδιαίτερα καθαρό εκείνη την ημέρα. Αλλά ο ένοχος δεν ήμουν εγώ..."...
1927: ο τίτλος δεν απονεμήθηκε
ούτε στον 2ο (Bologna) διότι κάτι έτρεχε...
Όποιος και αν ήταν ο ένοχος, ο παίχτης (ή οι παίχτες) που δωροδοκήθηκαν, το βέβαιο είναι ότι υπήρξε δωροδοκία -βέβαια, ο Nani επιχείρησε να πάρει τις ευθύνες πάνω του... Αλλά και ο Arpinati, στο πρωτάθλημα της θητείας του ως προέδρου της Ομοσπονδίας, δεν έσπευσε να δώσει τον τίτλο που είχε αφαιρέσει από το Torino στη δεύτερη Bologna (την ομάδα της οποίας ήταν προέδρος)... Και προφανώς δεν το έκανε για να μην παρεξηγηθεί αλλά επειδή κάτι ευρύτερο έτρεχε... "Ο τίτλος θα πάει τώρα στη Bologna; Απολύτως όχι. Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι τέτοια που έμεινα με την συγκεκριμένη αίσθηση ότι κάποια ματς έχουν πλαστογραφήσει την κατάληξη του ίδιου του πρωταθλήματος. Γι' αυτό η Bologna δεν θα έχει τον τίτλο που αφαιρέθηκε από το Torino, το πρωτάθλημα 1926/27 δεν θα έχει τον νικητή του", δήλωνε στην Gazzetta dello Sport στις 7 Νοεμβρίου 1927 ο Arpinati. Και αυτή η απόφαση δεν άλλαξε με τα χρόνια παρ' ότι το θέμα έφτασε ακόμα και στη Βουλή σε μια προσπάθεια να απονεμηθεί ο τίτλος στη Bologna, προσπάθεια στην οποία ο σύλλογος επανήλθε πρόσφατα προσφέροντας επικοινωνιακό αντιπερισπασμό στην Inter... Για την ιστορία, να επισημανθεί ότι η ομάδα του Torino, παρ' ότι αποδείχθηκε η δωροδοκία δεν υποβιβάστηκε... Αντίθετα, έπαιξε κανονικά στο πρωτάθλημα και την αμέσως επόμενη σεζόν του σκανδάλου, το 1928, κατακτούσε το πρώτο του scudetto, μερικά χρόνια πριν τη "χρυσή πενταετία" της Juventus και την εποχή του "Μεγάλου Torino"...
Άλλωστε, στις 5 Νοεμβρίου 1927, ο ανώνυμος αρθρογράφος του Resto del Carlino έγραφε: "δυστυχώς το football σε κάποιες περιοχές έχει αποκτήσει πλευρές σχεδόν βιομηχανικές: οι σύλλογοι είναι οργανωμένοι σαν μεγάλες εταιρείες, όπου το σπορ, που θα έπρεπε να είναι συνώνυμο ιπποσύνης και αγνότητα, πρέπει να βαδίζει α λα μπρατσέτα με το συμφέρον"... Γραμμένο πριν 74 χρόνια... Αλλά τόσο επίκαιρο σήμερα που η Juventus αποδεικνύεται και πάλι θύμα μιας πολύ πιο σοβαρής υπόθεσης διαπλοκής συμφερόντων...
[1] Η Genoa είχε κατακτήσει 9 scudetti, η Milan 3, η Juve 2, η Inter 2, η Bologna 1 -τα υπόλοιπα πρωταθλήματα είχε κατακτήσει η Pro Vercelli (7), η Casale (1), η Novese (1).
[2] H Juve κέρδισε το ματς, στις 3 Απριλίου 1927, με γκολ στο 16' του Pietro Pastore, επιθετικού που στα 65 ματς πρωταθλήματος που έπαιξε με τους bianconeri έβαλε 53 γκολ (0,82 ανά παιχνίδι)'.
[3] O Virginio Rosetta έπαιξε στη Juventus για 13 σεζόν (1923-1936) κατακτώντας 6 scudetti, συμπεριλαμβανομένης της "χρυσής πενταετίας". Κατέκτησε επίσης το χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο με τους azzurri το 1928 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934 όπου έπαιξε το τελευταίο του ματς στην Εθνική, ως capitano, στο 7-1 επί των Ηνωμένων Πολιτειών στις 27 Μαϊου, ματς του πρώτου γύρου. Από εκεί και πέρα, παρακολούθησε τα παιχνίδια από τον πάγκο αφήνοντας τη θέση του στον Eraldo Monzeglio που ήταν δίδυμο με τον Allemandi...
Πηγές: Storie di Calcio, Il Pallone racconta, Lega Serie A, Wikipedia (φωτογραφίες), Fifa, Casa Francesco Cinzano & C, JuWorld.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου