Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Η παραγραφή της calciopoli είναι καταδίκη για όλους, όχι πλεονέκτημα για τον Moggi

Ένα δυνατό άρθρο από το δημοσιογράφο που είχε επονοήσει τον όρο "Moggiopoli" και τώρα στηλιτεύει τις μεθοδεύσεις των εισαγγελέων που οδηγούν σε παραγραφή της υπόθεσης και απόκρυψη της αλήθειας την οποία ο ίδιος είδε να προκύπτει στη δίκη και να αναιρεί τις "βεβαιότητες" του 2006
Ο Olivero Beha δεν είναι κάποιος τυχαίος: ο 62χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας είναι αυτός στον οποίο οφείλουμε τον όρο "moggiopoli"... Αυτός ο άνθρωπος, όμως, δεν αρκέστηκε στις "βεβαιότητες" του 2006: παρακολούθησε τη δίκη και άλλαξε άποψη. Και το είπε, ευθαρσώς, μέσω του Tg3 μέχρις ότου έπεσε θύμα λογοκρισίας και απομακρύνθηκε, το έγραψε στο "Fatto", το έγραψε στην "Unità". Καθώς, όπως θυμίζει, "μια ζωή έγραφε για ποδοσφαιρικά σκάνδαλα", τώρα που η εισαγγελία κάνει ένσταση στην έδρα, με αποτέλεσμα η υπόθεση να κινδυνεύει με παραγραφή, αποφάσισε να γράψει ένα άρθρο ("Η παραγραφή της calciopoli είναι καταδίκη για όλους, όχι πλεονέκτημα για τον Moggi") για να χτυπήσει ένα καμπανάκι κινδύνου... Εκεί, αφού επισημαίνει πως τον κίνδυνο της παραγραφής ενισχύει το γεγονός ότι η ένσταση της εισαγγελίας συμπίπτει με τη νέα νομοθεσία που προωθείται για χάρη του Berlusconi, απαντά σε όποιον θεωρεί πως αυτό θα ήταν τύχη για τον Moggi:
"θα ήταν πραγματική καταστροφή γιατί η παραγραφή, σε σχέση με τους κατηγορούμενους, θα σπρωχνόταν από τον Τύπο και θα έφτανε στην κοινή γνώμη ως "χαμένη καταδίκη". Και μιας και η αθλητική δικαιοσύνη το 2006 έκανε άχυρα το αθλητικό δίκαιο με εκείνες τις ετυμηγορίες που υπό το φως των εξελίξεων φάνηκαν ως "στοχευμένα παραμύθια", είναι προφανές το είδος του μηνύματος που θα απελευθερωνόταν. Καταδικασμένοι από τα εσωτερικά όργανα (για τα οποία, αντιθέτως, θα έπρεπε να γίνει έρευνα σε βάθος για να κατανοηθεί και εξηγηθεί πώς και πόσο εξαρτώνται από εκείνη την ίδια ποδοσφαιρική και αθλητική εξουσία που εμπλέκεται στο σκάνδαλο, έναν αυθεντικό βάλτο στοην γενικότερο Βάλτο η Ιταλία), παραγεγραμμένοι από την τακτική δικαιοσύνη: ας κλείσει λοιπόν και πειτέλους αυτό το "άσχημο κεφάλαιο του ιταλικού ποδοσφαίρου" με τέλειους και αποδεδειγμένους ένοχους αν και μόνον εν μέρει (και ενώ το θέμα με την διαιτησία ξαναβγαίνει στην επιφάνεια, κάθε, μα κάθε Κυριακή).
Μια καταστροφή, επομένως: θα ζημιωνόταν η αλήθεια ή η αναζήτησή της, είναι-δεν είναι ένοχοι ή αθώοι οι κατηγορούμενοι, για το αν υπάρχουν και άλλοι εμπλεκόμενοι που δεν κατηγορήθηκαν ακόμα αλλά θα έπρεπε να καθίσουν στο εδώλιο. Οι τηλεφωνικές υποκλοπές του πρώην ταγματάρχη Auricchio, επιλεγμένες ad hoc (από ποιον; από αυτόν; από άλλους;) πριν τη δίκη της Νάπολη και "καλές" εργαλειακά για την αθλητική δίκη, επεκτάθηκαν υπερβολικά αμφισβητώντας ολόκληρη την ποδοσφαιρική εξουσία στις διάφορες μορφές της: το άκουσμα εκείνων των τηλεφωνημάτων, όχι μόνον των πρώτων αλλά και των πολλών άλλων, δίνει μια ιδέα μιας πλευράς αυτού που είναι η μπάλα σήμερα, και από την άλλη του πώς με τον Moggi αναζητήθηκε και βρέθηκε, παραπλανητικά, ένας μοναδικός αποδιοπομπαίος τράγος μιας εγκληματικής οργάνωσης με αρχιδιαιτητές και διαιτητές που στη Νάπολη είναι ακόμα πολύ μακριά από το να αποδειχθεί. Θα ήθελα λοιπόν μια ωραία σύγκριση ανάμεσα στην εκδοχή του Moggi και εκείνη, για παράδειγμα, του Moratti, αφήνοντας εκείνη του Barney στη λογοτεχνία και το σινεμά [1]... και όχι παραγραφή που όλα τα τυλίγει στην ομίχλη.
Αγαπητοί Narducci και Capuano, εισαγγελείς τους οποίους εκτιμώ μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου και οι οποίοι με εκτιμούν (θυμάναι μια συνέντευξή τους -του Narducci με τον Beatrice- στο "L'Espresso"), θέλω να φαντάζομαι ότι δεν το θέλετε όλο αυτό και ότι αν η δίκη αποδείκνυε πόσο εύθραστη είναι η κατηγορία, όπως γράφουν όσοι μελέτησαν, ως δικαστές θα μπορούσατε και θα έπρεπε να παλέψετε στην αίθουσα για να αποδείξετρε την ορθότητα των κατηγοριών. Η τόσο κακότεχνη παραγραφή, αντίθετα, είναι μια πληγή για όλους, όχι ένα πλεονέκτημα για τον Moggi. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό; Είναι νομικός πολιτισμός αυτός; Κατά την άποψή μου και χωρίς να υπερασπίζομαι κανέναν παρά την αναζήτηση της αλήθειας, θα ήταν το ακριβώς αντίθετο".
Ένα δυνατό άρθρο από μια θαρραλέα και ανεξάρτητη φωνή.

[1] Αναφορά στο ομώνυμο έργο του Mordecai Richler, "Barney's Version" που γυρίστηκε και ταινία.

Πηγή: behablog.it

3 σχόλια:

Dimitris είπε...

Στο δημοσιο ισχυει μετα την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωριζεται... Εχω την αισθηση οτι με το συγκεκριμενο θεμα δεν ασχολουνται και ιδιατερα στην Ιταλια πλεον... Μακαρι να εχω αδικο...

Un Gobbo ad Atene είπε...

Τα media που πρωταγωνίστησαν το 2006 (Gazzetta, Corriere della Sera, Repubblica) προσπαθούν να αποσιωπήσουν τις εξελίξεις που τις διαψεύδουν. Βέβαια, τελευταία, και ειδικά με την κλήση του Moratti< το θέμα επέστρεψε στα πρωτοσέλιδα ενώ με άρθρα τους προετοιμάζουν τος φιλάθλους ότι το scudetto που απονεμήθηκε στην Inter θα επιστραφεί στην Ομοσπονδία.

magica juve είπε...

το θεμα εναι να επιστραφει σε αυτους που ανηκει...