Πέρασε πρώτα από τη Milan και μετά από τη Napoli, όπως πέρασε πρώτα από την Εθνική Βραζιλίας και μετά από τη Squadra Azzurra, αλλά όσοι τον προλάβαμε θα τον μνημονεύουμε πάντα: José Altafini -και χρόνια πολλά και καλά αφού γεννήθηκε σαν σήμερα, 27 Αυγούστου 1938 στην Piracicaba San Paolo.
Γιος ιταλών μεταναστών, ανδρώθηκε στην Palmeiras όπου του κόλλησαν το παρατσούκλι "Mazola" λόγω της ομοιότητάς του με τον μεγάλο Valentino Mazzola της μεγάλης Torino. Εικοσάχρονος, έπαιξε τρία παιχνίδια (και έβαλε δυο γκολ) με τη Βραζιλία στα Μουντιάλ του '58 (Παγκόσμιος Πρωταθλητής) και του '62 αλλά πλέον με την Ιταλία. Παίχτης της Milan από το 1958, πέτυχε με τους rossoneri ένα ρεκόρ που αντέχει: 5 γκολ σε ένα ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (ήταν ένα 8-0 επί της Union Luxembourg) το οποίο στο τέλος κατέκτησε αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 14 γκολ. Το 1965 πέρασε στη Napoli και το 1972, στα 34 του, έφτασε στη Juventus όπου έγινε η καταλυτική αλλαγή. Στη Νάπολη ακόμα θυμούνται το πρωτάθλημα του 1974/75, το δεύτερο που κέρδισε με τη Vecchia Signora - καθώς οι δυο ομάδες ανταγωνίζονταν σκληρά για το scudetto, το ματς της 6ης Απριλίου ήταν καθοριστικό. Η Juventus ήταν δυο βαθμούς μπροστά -είχε κερδίσει και το ματς του πρώτου γύρου, μέσα στη Νάπολη, με 6-2, με τον Altafini να ανοίγει το σκορ...- και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στο Τορίνο. Ο Franco Causio άνοιξε το σκορ στο 19' αλλά ο Juliano ισοφάρισε στο 59'. Τα λεπτά κυλούσαν και το παιχνίδι έμενε ισόπαλο, 1-1. Όταν, στο 88', ο Altafini έδωσε το αποφασιστικό χτύπημα: 2-1 και η Juve ξέφευγε κάνοντας δικό της το 16ο scudetto. Οι παλιοί του φίλοι δεν μπόρεσαν να το χωνέψουν και έτσι, μερικές μέρες μετά, στους τοίχους του San Paolo εμφανίστηκε ένα παραπονεμένο σύνθημα: "José core 'ngrato" ("José, καρδιά αγνώμων" σε μετάφραση που χάνει όλη τη μουσικότητα της ναπολετάνικης φράσης)...
Δεν είναι αρκετό για να τον θυμόμαστε γλυκά, όσο και το τραγουδάκι ("La Rosa") που έγραψε σε ένα από εκείνα τα παλιά 45άρια;
