Τα 70 του γενέθλια γιορτάζει σήμερα -και μαζί του και η Juventus- ο Giovanni Trapattoni, ο άνθρωπος που κάθισε περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλον -596 από το 1976 ως το 1986 και από το 1991 ως το 1994- στον πάγκο της ομάδας με την οποία κέρδισε περισσότερους τίτλους από οποιονδήποτε άλλον: 14 έναντι των 13 του Lippi! 319 νίκες, 181 ισοπαλίες, 96 ήττες, 969 γκολ στα δίχτυα των αντιπάλων μας έναντι 478 στα δικά μας.Η "μισή" τροπαιοθήκη είναι δική του!
Έξι scudetti, δυο Κύπελλα Ιταλίας, ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, ένα Ευρωπαϊκό Super Cup, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και ένα Κύπελλο Uefa το οποίο ήταν το πρώτο διεθνές τρόπαιο της Juventus που μάλιστα κατακτήθηκε με μόνον Ιταλούς παίχτες στην ομάδα: αυτός είναι ο ένδοξος απολογισμός της πρώτης δεκαετίας του Trap στο τιμόνι της Juventus στον οποίο προστίθεται άλλο ένα Uefa στην δεύτερη τριετία του.
Ο Trapattoni όμως δεν ανήκει μόνο σ' εμάς: έχει κατακτήσει δυο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ιταλίας, δυο Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Κυπελλούχων και ένα Διηπειρωτικό ως παίχτης της Milan τη δεκαετία του '60 ενώ ως προπονητής έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Inter, με τη Bayern (με την οποία κατέκτησε και ένα Κύπελλο Γερμανίας), με τη Benfica και με την Red Bull Salzburg στην Αυστρία και ένα Κύπελλο Uefa με την Inter!
Boniperti: έκανα μια πολύ καλή επιλογή
"Τον γνώρισα όταν ήταν νεαρός μέσος στη Milan. Παίξαμε στη Νάπολη με την Εθνική εναντίον της Αυστρίας. Αυτός ξεκίναγε, εγώ, capitano τότε, τελείωνα. Χάσαμε 2-1, έβαλα το γκολ μας. Ο Giovanni ήταν ωραίος τύπος. Μου άρεσε", θυμάται στη "Stampa" o Giampiero Boniperti που ως πρόεδρος τον έφερε στον πάγκο της Juventus: "ήταν μια θαρραλέα απόφαση αλλά εντελώς συνειδητή. Είχα καλές αναφορές και δεν δίστασα να τον πάρω. Είχα επιλέξει σωστά. Έχω χιλιάδες αναμνήσεις και όλες καλές. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο", συμπληρώνει ο Boniperti που ευχήθηκε τηλεφωνικά στον Trap: "ήταν με τον Tardelli (σ.σ. βοηθό του στην Εθνική Ιρλανδίας). Κυκλοφορεί πάντα, δεν μου λέει πότε θα σταματήσει, έχει μια εκπληκτική ζωτικότητα. Του εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσει να κερδίζει"!
Trapattoni: αχ εκείνος ο τελικός της Αθήνας
Ο ίδιος ο Trap δηλώνει... εικοσάρης. "Τόσο νιώθω", λέει στη "Stampa" όπου αναγνωρίζει ότι θα νιώσει μια συγκίνηση ακούγοντας τον εθνικό ύμνο την 1η Απριλίου, όταν θα αντιμετωπίσει στο Μπάρι τη Squadra Azzurra (που και ο ίδιος καθοδήγησε) με την Ιρλανδία του για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Η εφημερίδα του θυμίζει πως το 1969, όταν ήταν 30 ετών, ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι και εκείνος θυμάται "τη μαγεία της στιγμής που ο Armstrong πάτησε το έδαφος. Με τη γυναίκα μου πήραμε την τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα". Μετά, του θυμίζει ότι το 1989 που έπεσε το τείχος του Βερολίνου, ήταν 50άρης. "Και είχα μια Inter πολύ γερμανική: Matthaeus, Brehme, Klinsmann", απαντά. "Και τώρα, στα 70 του;". "Εύχομαι ο κόσμος να μπορέσει να ζήσει καλύτερες μέρες, ξεκινώντας από τον αθλητισμό".
"Και ποιο παιχνίδι θα ήθελε να ξαναπαίξει;". Δεν διστάζει: "τον τελικό της Αθήνας. Είχα μελετήσει και ξαναμελετήσει το Αμβούργο, ήταν εντυπωσιακό στα άκρα, θα έπρεπε να βγάλω κάποιον επιθετικό (αλλά ποιον: το Rossi ή τον Bettega;) και να 'τσιμεντώσω' τα άκρα. Το συζήτησα με τον Boniperti. Giovanni, μου είπε, άστο: αν καλυφθείς και φάμε γκολ θα μας κρεμάσουν". "Δεν καλυφθήκατε και πάλι φάγατε γκολ". "Ναι αλλά δεν μας κρέμασαν. Ε ναι, εκείνο το βράδυ χάσαμε και με δική μου ευθύνη. Έπρεπε να είμαι πιο μαλακός"...
"70 χρόνια και να μην τα νιώθεις", ευχήθηκε η Juventus στο Trap!
Πηγές: Juventus.com, JuWorld.Net, La Stampa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου