34χρονος ο Del Piero; Σαν το καλό κρασί, όσο παλιώνει τόσο καλύτερο γίνεται!

Με άλλα δυο ρεκόρ in bianconero (τα υπόλοιπα, εδώ) έφτασε στα 34α γενέθλια ο μοναδικός Alessandro "Pinturicchio" Del Piero: ξεπέρασε το θρυλικό Gaetano Scireo σε λεπτά συμμετοχής σε ευρωπαϊκά ματς [1] -7.809 έναντι 7.765- και ξεπέρασε τον David Trezeguet και τον Pippo Inzaghi [2] στη λίστα με τα πολλαπλά γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις: o capitano έφτασε έχει πετύχει περισσότερα του ενός γκολ σε 8 περιπτώσεις [3] έναντι των 7 των άλλων δυο. Και σήμερα ετοιμάζεται να σπάσει άλλο ένα, ξεπερνώντας τις 377 παρουσίες του Scirea στη Serie Α -πρώτος εδώ, με 444, ο Boniperti...

Τα "μυστικά" είναι στην καρδιά και στο μυαλό...

573 ματς και 248 γκολ, μέχρι το 2-0 στο "Bernabeu" -κάτι ένιωθε που δήλωνε χαρούμενος για την κλήρωση!- όπου του επιφυλάχθηκε μια αποθέωση μοναδική που σε λίγους έχει χαρίσει το κοινό της Μαδρίτης: Cruyff, Maradona, Ronaldinho... 573 ματς και εξακολουθεί να βάζει στόχους σα να ξεκινάει τώρα δα -αυτό, άλλωστε είναι και ένα από τα μυστικά του... Το άλλο, το έχει αποκαλύψει ο ίδιος στη "Gazzetta dello Sport": "το μάθημα που πήρα από το θάνατο του πατέρα μου: ο αγώνας του κατά της ασθένειας μου θύμιζε πως στη ζωή βρίσκεσαι αντιμέτωπος με πιο σκληρές καταστάσεις σε σχέση με ένα ποδοσφαιρικό ματς. Καταστάσεις που, σε αντίθεση με τα προβλήματα της μπάλας, δεν έχουν θετική έκβαση"... Το τρίτο; Σκληρή δουλειά, συνεχής προπόνηση, και όχι μόνο στο γήπεδο με την ομάδα αλλά και μόνος, με τους γυμναστές του, τον 44χρονο Giovanni Bonocore ο οποίος αποκάλυψε στη "La Nazione" ότι υποστηρίζεται από δυο ακόμα ειδικούς, έναν στην μεθοδολογία της προπόνησης και ένας σε θέματα φυσικής ενέργειας του ανθρώπινου οργανισμού. Τίποτε δεν είναι αφημένο στην τύχη... Το μεγαλύτερο μυστικό του Alex, όμως, είναι η προσωπική του ισορροπία, με τους φίλους του, την οικογένειά του και το γιο του που έκλεισε τον πρώτο του χρόνου πριν από λίγες μέρες και από την ώρα που γεννήθηκε ξανάνιωσε τον μπαμπά του...

...και στην ομαδικότητα και στο χαρακτήρα...

Και έτσι, ο Alex κοιτά πάλι μακριά, τον τελικό της Ρώμης, το επόμενο scudetto, το επόμενο γκολ. Χωρίς να χάνει από την οπτική του -και ας λέει ότι αυτά θα καθίσει να τα θυμάται όταν σταματήσει- τους αποφασιστικούς σταθμούς μιας μοναδικής καριέρας: το "Bernabeu", το "Old Trafford" (όπου αυτό το καλοκαίρι γνώρισε άλλη μια αποθέωση), το Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκυο όπου σήκωσε το Διηπειρωτικό Κύπελλο κόντρα στη River Plate και κέρδισε και ένα αυτοκίνητο ως καλύτερος παίχτης του ματς. "Τι το έκανα; Σκεφτόμουν να γυρίσω οδηγώντας στην Ιταλία αλλά το πούλησα και με όσα έβγαλα έκανα δώρα στους συμπαίκτες μου"... Αυτοσαρκασμός και χιούμορ, αυτό το πονηρό χαμόγελο...
Δεν γίνεσαι τυχαία capitano, πρέπει να έχεις ισχυρή την αίσθηση της ομάδας, να ξέρεις πότε και πώς να την καθοδηγήσεις, πότε να δώσεις το παράδειγμα, πότε να βάλεις τις φωνές... Αυτό το ηθικό ανάστημα είναι που έχει επιτρέψει στον Del Piero να ξεπεράσει ένα τραυματισμό που οποιονδήποτε άλλον θα τον είχε ξανακάνει απλό παίχτη, να ξεπεράσει τη δυσπιστία τόσων προπονητών και να φτάσει να σηκώσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο έχοντας σφραγίσει με ένα γκολ στον ημιτελικό με τη Γερμανία την πρόκριση στον τελικό -με ένα γκολ στο Dortmund, εκεί όπου είχε βάλει το πρώτο του γκολ στο Champions League [4]: 13 Σεπτεμβρίου 1995, Borussia-Juventus 1-3, ο Alex έγραψε το 2-1 στο 37' με ένα φλατσαριστό σουτ. 11 χρόνια μετά, στο ίδιο γήπεδο, θα έγραφε το 2-0 της Ιταλίας στο 121'!

...τα μαθήματα της ζωής...

"Νιώθω ήρεμος, νιώθω διαφορετικός σε σχέση με το παρελθόν -ο χαρακτήρας είναι πάντα ο ίδιος αλλά τα μαθήματα που παίρνεις στη ζωή βοηθάνε να βρίσκεις τις σωστές αντιδράσεις", είπε μετά το ματς με τη Real. Γι' αυτό μετά από κάθε ματς, ειδικά όταν κάτι δεν έχει πάει καλά, κάθεται και ξαναβλέπει το παιχνίδι για να καταλάβει τι δεν λειτούργησε -και να το διορθώσει. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε: τα χρόνια περνάνε και γίνεται όλο και καλύτερος. Μια σημαία που ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά -μας πήρε από τα αλώνια της Serie B και ήρεμα, με στυλ Juve, μας ξανάφερε στα σαλόνια της Ευρώπης. Ένας παίχτης που κερδίζει την εκτίμηση όλο και περισσότερων, παντού. Ένας Κύριος αντάξιος μιας Vecchia Signora!

Grazie capitano!

Εδώ και ώρες τα φόρουμ στο Ίντερνετ έχουν γεμίσει ευχές. Ευχές και χιλιάδες, εκατομμύρια "grazie, gracias, thanks, merci, ευχαριστώ, danke, terima kasih, tak, obrigado, bedankt, dzięki,

tack, díky, спасибо, hvala".

[1] Πίσω από τον Del Piero και τον Scirea, ένας άλλος μεγάλος capitano, ο Beppe Furino (6.615') και έπονται μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της Juve: Roberto Bettega (6.527'), Dino Zoff (6.510'), Ciro Ferrara (6.370'). Την πρώτη δεκάδα συμπληρώνουν ο Tacchinardi, ο Causio, o Gentile και ο Antonio Conte. Από τους άλλους εν ενεργεία παίχτες, ο Buffon (με 4.500') βρίσκεται στην 23η θέση, ο Pavel Nedved στη 25η (4.410') και ο Trezeguet στην 39η (3.416').
[2] Στην ιδιότυπη αυτή κατηγορία (πολλαπλό σκοράρισμα σε ευρωπαϊκά ματς), πίσω από τους Del Piero, Trezeguet και Inzaghi βρίσκονται πολύ μεγάλα ονόματα: ο Roberto Baggio (6), o Michel Platini (5), οι Pietro Anastasi, Roberto Bettega και Michael Laudrup (4), ο Marco Di Vaio (3) και, με 2, οι: Jose' Altafini, Pierluigi Casiraghi, Darko Kovacevic, Adriano Novellini, Fabrizio Ravanelli, Paolo Rossi, Aldo Serena, Omar Sivori και Gianluca Vialli...
[3] Ο Del Piero έχει βάλει μια φορά από τρία γκολ σε ένα ματς: κατά της Monaco (τα δυο με πέναλτυ), την 1η Απριλίου 1998, στο 4-1 της Juve στα ημιτελικά του Champions League 1997/98. Χάσαμε 3-2 στη ρεβάνς στο Πριγκιπάτο, προκριθήκαμε και πήγαμε στον τελικό όπου χάσαμε 1-0 από τη Real... Στις υπόλοιπες εφτά περιπτώσεις, με τελευταία το 2-0 μέσα στη Μαδρίτη στις 5 Νοεμβρίου 2008, από δυο γκολ ο Del Piero έβαλε:

• Στις 30 Οκτωβρίου 1996, Juventus-Rapid Wien 5-0 (τα γκολ στο 29' και στο 75') για την 4η αγωνιστική των Ομίλων του Champions League. Ήταν μια φανταστική χρονιά, η Juve είχε κερδίσει δυο φορές στα ματς των Ομίλων τη Manchester United, δυο φορές (μέσα έξω) τον Ajax στα ημιτελικά και είχε φτάσει στον τελικό έχοντας μόνον δυο εκτός έδρας ισοπαλίες (1-1 με τη ... Rapid και τη Rosenborg) και εκεί έχασε απρόσμενα από τη Borussia Dortmund 3-1...
• Στη ρεβάνς του ...6-1 που είχε ρίξει η Juve μέσα στο Παρίσι στην Paris Siant Germain για το Ευρωπαϊκό Super Cup 25 μέρες πριν, και η οποία παίχτηκε στο Παλέρμο στις 5 Φεβρουαρίου 1997, ο Alex σκόραρε στο 36' και στο 70'. Τελικό σκορ 3-1 που επέτρεψε στη Juventus να κατακτήσει το 2ο Ευρωπαϊκό Super Cup της ιστορίας της.
  
• Στις 17 Σεπτεμβρίου 1997, 1η αγωνιστική των Ομίλων, Juventus-Feyenoord 5-1 (τα γκολ στο 3' και στο 11' με πέναλτυ). Η Juve "πάτησε" τους Ολλανδούς παρ' ότι έπαιζε με 10 από το 53' λόγω αποβολής του Di Livio...
• Την 1η Οκτωβρίου 2002, στο 2-0 επί της Newcastle στο Τορίνο για την πρώτη φάση του Champions League. Ήταν η χρονιά που αποκλείσαμε ομάδες σαν τη Manchester United και τη Real Madrid (στα ημιτελικα), φτάσαμε στον τελικό του Μάντσεστερ με τη Milan και χάσαμε στα πέναλτυ...
  
• Στις 17 Σεπτεμβρίου 2003, στο 2-1 επί της Fenerbahce για την πρώτη φάση του Champions League (τα γκολ, στο 5' και στο 73').
• Στις 7 Δεκεμβρίου 2005, Rapid Wien-Juventus 1-3 (τα γκολ στο 35' και στο 45').

[4] Το πρώτο του ευρωπαϊκό γκολ, πάντως, το είχε βάλει έξι μήνες νωρίτερα, πάλι εναντίον γερμανικής ομάδας: 14 Μαρτίου 1995, Juventus-Eintracht Fr., ο Alex έγραφε το 3-0 στο 90' -το πρώτο από τα 49, ως τώρα, διεθνή του γκολ... Να ευχηθούμε το 50ο να έρθει στο επόμενο ματς, στην Αγία Πετρούπολη με τη Zenit!

Πηγές: JuWorld.Net, La Stampa, La Nazione