Τέτοια μέρ
α πριν 76 χρόνια, στις 10 Ιουνίου 1934, η Ιταλία σήκωνε το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο και ένας από τους παίχτες που είχε βάλει την υπογραφή του για αυτό το επίτευγμα ήταν μια σπουδαία αργεντίνικη μνήμη της Juventus (πριν τον Sivori): ο μεγάλος Raimundo "Mummo" Orsi: ήταν το 81' του ματς με την (τότε ακόμα) Τσεχοσλοβακία που 5' νωρίτερα είχε παγώσει το Εθνικό Στάδιο της Ρώμης ανοίγοντας το σκορ με τον Antonin Puc. Τη νίκη έδωσε ο μεγάλος Angelo Schiavio (της Bologna) με ένα γκολ στην παράταση. Για τον 33χρονο Orsi ήταν το τρίτο του γκολ σε εκείνο το Μουντιάλ -τα άλλα δυο τα είχε βάλει στο εναρκτήριο 7-1 των azzurri επί των Ηνωμένων Πολιτειών.Γεννημένος στην Avellaneda από γονείς γενοβέζους, ο Raimundo Orsi υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αριστερούς εξτρέμ όλων των εποχών (για την ποδοσφαιρική του ιστορία στη Juventus αναλυτικότερα εδώ). Είχε όμως και ένα άλλο ταλέντο, κοινό με τον αδερφό του Maximo (συνθέτη και στιχουργό του tango): τη μουσική. Ο Raimundo Orsi άρχισε να παίζει από νωρίς βιολί στην ορχήστρα του Canaro (στην κάτω φωτογραφία, ο "Mumo" πρέπει να είναι ο δεύτερος βιολιστής από αριστερά) και συνέχισε σε άλλες ορχήστρες μέχρι να σχηματίσει μια δική του με την οποία, μάλιστα, έπαιξε και κάποιες δικές του συνθέσεις.
Ευτυχώς, για μας και τον κόσμο του ποδοσφαίρου γενικότερα, τον Raimundo τον κέρδισε η μπάλα και έτσι έγινε ένα από τα βασικά στελέχη της Juventus της "χρυσής πενταετίας" 1931-1935 και ο πρώτος παίχτης που άκουσε ένα ολόκληρο γήπεδο, στην Ιταλία τουλάχιστον, να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του: όταν έπαιρνε τη μπάλα, αφηγούνται, έπεφτε νεκρική σιγή, μετά έκανε μια κίνηση, μια προσποίηση (σαν χορευτική φιγούρα tango), ο
αντίπαλος μπακ έπεφτε και ο "Mumo" έφευγε με φοβερή ταχύτητα ξεσηκώνοντας το πλήθος: "Or-si Or-si"! Συνήθως, μετά ερχόταν το γκολ, με κάθε δυνατό τρόπο: με το δεξί, με το αριστερό, με το γόνατο, ακόμα και με τον κώλο σε μια φάση όπου πήρε τη μπάλα από τον Giovanni Ferrari και είχε πλάτη το τέρμα...Και εκείνα τα ποδοσφαιρικά ένδοξα χρόνια, πάντως, ο Orsi εμφανιζόταν σποραδικά σε μπαρ της εποχής, ξενυχτώντας... Μάλιστα, στις εφημερίδες της εποχής γράφτηκε μια ιστορία για ένα βράδυ που βρέθηκε με τους συμπαίκτες του σε ένα μαγαζί και, δυσαρεστημένος από την μουσική που ακουγόταν, σηκώθηκε, άρπαξε ένα βιολί και άρχισε να παίζει το αγαπημένο του ρεπερτόριο...
Πηγή: Sabias que...? blog di cultura tanguera
1 σχόλιο:
Δεν ξέρω γιατί, η εγγραφή αυτή μου έφερε στο μυαλό μια σκηνή από την καταπληκτική ταινία του Juan Jose Campanella, "El secreto de sus Ojos", την οποία και σπεύδω να μοιραστώ μαζί σας εδώ
Δημοσίευση σχολίου