Deja vu?
Μη φανταστεί κανείς πως η Bologna ήταν καμιά ασήμαντη ομαδούλα: είχε ήδη 6 scudetti στην τροπαιοθήκη της, και εκείνη τη χρονιά, ένα μήνα αργότερα θα νικούσε με 2-1 μέσα στο Μιλάνο τη Milan που τελικά θα κατακτούσε το 4ο της πρωτάθλημα, 44 ολόκληρα χρόνια μετά το τρίτο... Δες πως έρχονται τα πράγματα: απόψε η Juve πάει να παίξει στη Bologna και είναι πάλι 29 Οκτωβρίου... Και η (νεοφώτιστη) Bologna έχει ήδη κερδίσει μέσα στο San Siro τη Milan, πάλι με...2-1, στην πρεμιέρα του campionato...
Οι πρώτες ιστορικές αψιμαχίες με τη Juventus
Το μόνο σίγουρο είναι πως η Bologna δεν είναι μια οποιαδήποτε νεοφώτιστη. Έχει βαριά φανέλα, κουβαλάει πίσω της μια ένδοξη ιστορία η οποία περιλαμβάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ 7 scudetti και πάμπολλες ευρωπαϊκές διακρίσεις. Ειδικά τις δεκαετίες του '30 και του '40, οι δρόμοι της διασταυρώνονται συνεχώς με αυτούς της Juventus που αναδεικνυόταν στη νέα μεγάλη δύναμη του ιταλικού πρωταθλήματος μετά την είσοδο των Agnelli στο σύλλογο το 1923. Κίνηση που απέδωσε άμεσα με τη Juve να κατακτά το δεύτερο scudetto της, το 1925/26 ακριβώς απέναντι στο αντίπαλο δέος της εποχής, την πρωταθλήτρια της προηγούμενης σεζόν και ευνοημένη του φασιστικού καθεστώτος [1] Bologna, σε αγώνα μπαράζ. Δεν είναι και λίγο αν αναλογιστεί κανείς πως η Bologna κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει, ούτε ένα, ούτε δυο αλλά τρία πρωταθλήματα σε αγώνες μπαράζ! Το πρώτο με τη Genoa, την ακριβώς προηγούμενη χρονιά, το 1925 (με 2-0 στον... 5ο αγώνα, κεκλεισμένων των θυρών για την αποτροπή επεισοδίων). Το δεύτερο με την Torino το 1929. Και το τρίτο, που είναι το μοναδικό της ενιαίας Serie A που κρίθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο, το κατέκτησε εναντίον της Inter, το 1963/64 και παρά την εις βάρος της συνωμοσία [2]. Εύγε!
Αν η Bologna είχε την υποστήριξη του καθεστώτος -και έναν εκπληκτικό παίχτη, τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή Angelo Schiavio, αυτόν που έγραψε το τελικό 2-1 κατά της
Τσεχοσλοβακίας στον τελικό του 1934- η Juve είχε τη Fiat, με αποτέλεσμα τη χρυσή πενταετία 1931-1935 (στη φωτογραφία από πάνω αριστερά: Caligaris, Ramella, Gabetto, Gazon, Cesarini, Ferrari, Valinaso, Diena, Rosetta, Varglien I, Bertolini, Borel II, Foni, Serantoni, Depetrini, Tiberti, Varglien II, Monti) και τη θεμελίωση αυτής που θα γινόταν η λαοφιλέστερη ομάδα της Ιταλίας και μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.Ωστόσο, πριν την χρυσή πενταετία και αμέσως μετά το 2ο πρωτάθλημα των bianconeri, και έχοντας αντίπαλο την άλλη μεγάλη της εποχής, την Torino, η Bologna είχε προλάβει να κερδίσει άλλο ένα scudetto, το δεύτερό της και τελευταίο της περιόδου που το πρωτάθλημα διεξαγόταν σε Ομίλους, το 1928/29. Εκείνα τα πρώτα χρόνια υπήρχε απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δυο: 9 ισοπαλίες και από 4 νίκες για την κάθε ομάδα σε 17 ματς με τη Bologna να έχει πετύχει την ευρύτερη νίκη (4-1 εντός έδρας το 1923) αλλά να μην έχει κερδίσει ποτέ μέσα στο Τορίνο, σε αντίθεση με τη Juventus που είχε νικήσει δυο φορές εκτός έδρας: με 2-1 το 1926 στο ουδέτερο γήπεδο του Μιλάνο και με 2-0 το 1928 στη Μπολώνια.
Η ίδια εικόνα θα συνεχιστεί και με τη θεσμοθέτηση του ενιαίου πρωταθλήματος. Απλώς τα πρώτα χρόνια ήταν πιο ισορροπημένη απ' αυτήν που θα προέκυπτε αργότερα, αλλά με τη Bologna να εξακολουθεί να μην περνά στο Τορίνο... Και αυτό καθώς, μετά τη χρυσή πενταετία των bianconeri, στη Bologna έφτασε ένας βιομήχανος της περιοχής, ο Renato Dall' Ara, που ενίσχυσε την ομάδα επιτρέποντάς της να κατακτήσει 4 πρωταθλήματα σε 7 χρόνια (με βασική αντίπαλο την Ambrosiana Inter): το 1935/36, το 1936/37, το 1938/39 και το 1940/41. Την ίδια εποχή, η Bologna θα κατακτούσε άλλο ένα διεθνές τρόπαιο [3], το Κύπελλο των Εκθέσεων, νικώντας στο Παρίσι το 1937 με 4-1 την Chelsea.
Το γήπεδο λέει: η Juve κερδίζει στο Dall'Ara
Στο τέλος, όμως, και με τη Bologna, όπως με όλες τις ομάδες, η πραγματικότητα του γηπέδου στάθηκε αμείλικτη: από τα 124 ματς πρωταθλήματος, η Juve κέρδισε τα 59, έφερε ισοπαλία στα 43 και έχασε μόνον τα 22. Η στατιστική είναι άριστη στο Τορίνο (όλα αυτά τα χρόνια η Juve γνώρισε μόνον 4 ήττες, ενώ πέτυχε 35 νίκες και παραχώρησε 23 ισοπαλίες) ενώ στη Bologna είναι πιο ισορροπημένη: οι γηπεδούχοι έχουν κερδίσει 18 φορές (τελευταία φορά, το 1998, με 3-0) και έχουν 20 ισοπαλίες (τελευταία, το 2003, 2-2 [4]) ενώ η Juve έχει φύγει 24 φορές με τη νίκη -η τελευταία ήρθε στη Serie B με γκολ του Zalayeta ενώ η πρώτη στο ενιαίο πρωτάθλημα καταγράφηκε στο πρώτο ματς μεταξύ των δυο: 1-0 μέσα στη Bologna, στις 15 Δεκεμβρίου 1929, με γκολ του Munerati στο 68'. Στη Serie A, τελευταία φορά είχαμε κερδίσει (1-0 με γκολ του Nedved στο 86') το 2004/2005, στο τελευταίο campionato, ως τώρα, της Bologna στην μεγάλη κατηγορία...
Από τα σαλόνια, στη Serie C1...
Διότι, η μεγάλη Bologna μετά τις προπολεμικές επιτυχίες και τη λάμψη της δεκαετίας του '60, με το θάνατο του Dall'Ara βρέθηκε, πρώτα να υποχωρεί στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας -απ' όπου, πάντως, κατέκτησε δυο Κύπελλα Ιταλίας (το 1970 και το 1974)- και έπειτα, στις αρχές της δεκαετίας του '80, να κατρακυλάει στον πάτο... Το 1980 κατάφερε να το αποφύγει -παρ' ότι ξεκίνησε με 5 βαθμούς ποινή λόγω εμπλοκής στο σκάνδαλο των στοιχημάτων, τερμάτισε 7η... Το 1981/82, όμως, έπεσε για πρώτη φορά στη Serie B και από εκεί υποβιβάστηκε αμέσως στη Serie C1! Από τότε, η πορεία της Bologna είναι ένα συνεχές ασανσέρ μεταξύ B (όπου ξανανέβηκε αμέσως) και A... Μέχρι που το 1992/93 ξαναϋποβιβάστηκε στην C1 και ταυτόχρονα οδηγήθηκε σε πτώχευση με αποτέλεσμα να μείνει άλλη μια χρονιά στην Γ' κατηγορία... Τελικά, επανήλθε, βγήκε και στο Uefa (με τον Roberto Baggio στη σύνθεσή της), ξαναέπεσε και να την πάλι εδώ... Ο τελευταίος υποβιβασμός, μάλιστα, αύξησε την αντιπαράθεση με τη Juve καθώς ο τότε ιδιοκτήτης και πρόεδρός της θεώρησε την ομάδα του θύμα της calciopoli...
Εν κατακλείδι: όσο και αν έχασε την αίγλη, η Bologna παραμένει μια σπουδαία ιστορική αντίπαλος που αξίζει σεβασμό και προσοχή μεν, πλην όμως... η 29η Οκτωβρίου 1950 πρέπει πάντα να μας οδηγεί!
[1] Ο υφυπουργός και φίλος του Mussolini, Leandro Arpinati, που υπήρξε πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Ιταλίας (1931-1933) και της Εθνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (1926-1933) ήταν από τη Μπολώνια και θεωρείτο ο ισχυρός προστάτης της τοπικής ομάδας.
[2] Για να κατακτήσει το πρωτάθλημα 1963/64, η Bologna χρειάστηκε κατ' αρχήν να ισοφαρίσει ένα ρεκόρ της Juventus από το 1931/32 (που το είχε ισοφαρίσει και η Milan το 1951/52): να πετύχει 10 νίκες στη σειρά! Στη συνέχεια, χρειάστηκε να αντέξει τις επιπτώσεις μιας συνωμοσίας: τον Μάρτιο του 1964, ανακοινώθηκε από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ότι πέντε παίχτες της Bologna είχαν βρεθεί ντοπαρισμένοι κι έτσι της αφαιρέθηκε 1 βαθμός εν αναμονή της επιβολής βαρύτερης ποινής. Η Bologna κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή την ύπαρξη συνωμοσίας και τον Μάιο δικαιώθηκε από την τακτική δικαιοσύνη που βρήκε ότι τα δείγματα ούρων είχαν "πειραχτεί": περιείχαν τόση ποσότητα αμφεταμινών που θα σκότωνε άλογο! Η Bologna δικαιώθηκε και συνέχισε την κούρσα προς τον τίτλο που οι παίχτες της δεν είχαν σταματήσει. Η Inter, την έφτασε (στους 54 βαθμούς) και έτσι φτάσαμε στο μπαράζ το οποίο ορίστηκε για τις 7 Ιουνίου. Στο μεταξύ, στις 27 Μαϊου η Inter, πρωταθλήτρια την προηγούμενη χρονιά, κέρδιζε το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών (3-1 τη Real Madrid στη Βιέννη με δυο γκολ του Sandro Mazzola) και
πήγαινε στο μπαράζ με ανεβασμένο ηθικό. Χτύπημα για τη Bologna, τέσσερις μέρες πριν το μπαράζ: ο πρόεδρός της, Renato Dall' Ara παθαίνει έμφραγμα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τον Moratti (πατέρα) για τις λεπτομέρειες του αγώνα και πεθαίνει... Η Ομοσπονδία αρνείται να αναβάλλει το ματς -η Bologna πήγε στη Ρώμη και νίκησε 2-0 τους φρέσκους Πρωταθλητές Ευρώπης με γκολ του Fogli και του Δανού Harald Nielsen (στη φωτογραφία) ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του campionato με 21 τέρματα. Τι έκανε η Juve εκείνη τη χρονιά; Έχασε 2-1 στη Bologna, έφερε 0-0 στο Τορίνο και βγήκε 4η με 38 βαθμούς, ισόβαθμη με τη Fiorentina και πίσω από τη Milan.[3] Η Bologna έχει κατακτήσει 3 Mitropa Cup, το αντίστοιχο του Champions League προπολεμικά: το 1932 (όταν η Juventus και η Slavia Praha που έπαιζαν στον άλλο ημιτελικό ακυρώθηκαν), 1934 και το 1973/74. Εκείνα τα χρόνια η Bologna ήταν ένα πανευρωπαϊκός θρύλος: "η ομάδα που κάνει τον κόσμο να τρέμει". Κατέκτησε ακόμα, το 1970 επικρατώντας επί της Manchester City, ένα Κύπελλο της Ιταλο-αγγλικής Lega (παιζόταν ανάμεσα στην Κυπελλούχο Ιταλίας και την Κυπελλούχο της Αγγλικής Λίγκας ή την Κυπελλούχο Αγγλίας) και ένα Intertoto (το 1998).
[4] Η Juve, εκείνη την 13η Απριλίου 2003, στο 74' βρέθηκε να χάνει 2-0 αλλά κατάφερε να αποσπάσει την ισοπαλία! Πρώτα μείωσε ο Zambrotta στο 87' και έπειτα ισοφάρισε ο Camoranesi στο 95'!
Πηγή στατιστικών: JuWorld.Net, φωτογραφιών: Wikipedia
2 σχόλια:
Καλό, πολύ καλό
Grazie!
Δημοσίευση σχολίου