Boniperti: Αγαπητή Juve, εγώ την έφεση δεν θα την έκανα...

"Το Σάββατο δεν ήμουνa στο γήπεδο αλλά παρακολούθησα το Juventus-Inter στην τηλεόραση και διάβασα τις εφημερίδες. Και ντράπηκα, ως juventino, για τις ιαχές κατά του Balotelli. Είμαι 80 χρονών, έχω παίξει τόσους αγώνες, τις έριξα και τις άρπαξα, βρισιές πάντα λέγονταν αλλά το σπορ ποτέ δεν κακοποιήθηκε όσο τώρα. Και δεν είναι ότι ο tifo (σ.σ. παθιασμένη υποστήριξη) στην εποχή μου ήταν λιγότερο έντονος, αντίθετα: σε μερικά γήπεδα, και μόνο στη σκέψη ότι θα έμπαινες, σου ανέβαινε πυρετός. Όταν έφτανε το ντέρμπυ με την Torino, όλη την προηγούμενη βδομάδα μέναμε μακριά οι μεν από τους δε. Στο γήπεδο δεν γνωριζόμασταν, οι θεατές ουρλιάζανε τα πάντα για μας και τις μαμάδες μας αλλά το "πρέπει να πεθάνεις" δεν ακούστηκε ποτέ να το ουρλιάζει κανένα πέταλο. Και μόλις πέρναγε η Κυριακή του ντέρμπυ, εγώ ξαναέστηνα την παρέα με τους Bacigalupo, Rigamonti και Martelli [1], εκείνους του Trio Nizza. Ήμασταν φίλοι και τρώγαμε μαζί στου Tolmino, το δρόμο όπου ήταν τα γραφεία των granata.
Το ωραίο με το σπορ είναι αυτό: να προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις να κερδίσεις, να χτυπηθείς κιόλας αλλά όλα αυτά σαν πραγματικοί άντρες. Και έπειτα, τι σχέση έχει το χρώμα του δέρματος; Και επιπλέον, εκείνο το παιδί γεννήθηκε στη Σικελία, είναι Ιταλός όσο και τα εγγόνια μου. Εγώ την έφεση για την τιμωρία δεν θα την έκανα. Βέβαια, μια αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών είναι βαριά ποινή, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ρατσισμός μπαίνει στα γήπεδα και είναι η πρώτη φορά που η ποινή στη Serie A είναι τόσο βαριά. Δεν είναι μόνον οι tifosi της Juventus που ουρλιάζουν φρικτά συνθήματα (και για τα οποία ο σύλλογος ζήτησε συγγνώμη) αλλά δε νιώθω περισσότερο ικανοποιημένος επειδή άλλες tifoserie, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Inter, συμπεριφέρθηκαν κατά τρόπο που προκαλεί ντροπή. Πρέπει να αρχίσουμε να λέμε φτάνει γιατί ο ρατσισμός είναι άγριο ζώο. Οι tifosi, οποιασδήποτε ομάδας, πρέπει να ξέρουν ότι κάποιες συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Και, πρέπει να είναι σαφές, αυτό πρέπει να ισχύει για όλους".

To 72% συμφωνεί: δεν έπρεπε να ασκηθεί έφεση!

Αυτά έγραψε σε πρωτοσέλιδο άρθρο στη σημερινή "Gazzetta dello Sport" ο Giampiero Boniperti, πραγματική σημαία της Juventus, ιστορικός capitano με 460 παρουσίες και 179 γκολ (μόνον ο Del Piero έβαλε περισσότερα), ο πρόεδρος που συνέδεσε το όνομά του με τους περισσότερους θριάμβους και τίτλους της ομάδας, ευρωβουλευτής της "Forza Italia" (1994-1999).
Το άρθρο-γνώμη του θρυλικού capitano-προέδρου μπήκε σε online ψηφοφορία και το 72,8% συμφωνεί: δεν έπρεπε να ασκηθεί έφεση στην απόφαση του αθλητικού δικαστή...

Mourinho: οι oπαδοί της Juventus δεν είναι ρατσιστές...
...δεν μου αρέσει η ιδέα ενός ματς κεκλεισμένων των θυρών

(Update) Μετά την προσπάθεια του Moratti να χαμηλώσει τους τόνους και να δείξει ότι ούτε προκαλεσε ούτε επιθυμούσε τη δίωξη της Juventus -πιθανόν και για να αποφύγει το δεδικασμένο που, με βάση τη συμπεριφορά και των δικών του οπαδών του (και το χάιδεμά τους από τον ίδιο, εδώ), μπορεί να οδηγήσει και σε δική τους τιμωρία...- σήμερα βγήκε ο Mourinho να πει ότι οι οπαδοί της Juventus δεν είναι ρατσιστές ούτε υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στο ιταλικό ποδόσφαιρο και ότι αυτά συμβαίνουν σε όλα τα γήπεδα και αποτελούν απλώς έναν ηλίθιο τρόπο να τα βάζουν κάποιοι με ένα παίχτη που τους βάζει γκολ... "Δεν μου αρέσει η ιδέα ενός παιχνιδιού κεκλεισμένων των θυρών", είπε δείχνοντας το λόγο της αντίδρασης του...

[1] Ο Valerio Bacigalupo υπήρξε τερματοφύλακας της μεγάλης Torino, έκανε μάλιστα το ντεμπούτο του σε ένα Juventus-Torino την 1η αγωνιστική της σεζόν 1945/46 (στις 14 Οκτωβρίου 1945) που έληξε 2-1 υπέρ των bianconeri που προηγήθηκαν με τον Magni στο 40', ισοφαρίστηκαν στο 44' και νίκησαν με ένα πέναλτυ του Piola στο 79' -η Juve βγήκε 2η πίσω από την Torino.
O Mario Rigamonti ήταν ο "βράχος" στην άμυνας εκείνης της μεγάλης Torino. O Danilo Martelli υπήρξε μέσος εκείνης της μεγάλης Torino, ανερχόμενο αστέρι για το οποίο οι συμπαίκτες του μάζεψαν λεφτά για να καλύψουν τις ανάγκες που θα οδηγούσαν την ομάδα να τον πουλήσει!
Οι τρεις του αποτελούσαν το περίφημο "Trio Nizza", διάσημο για τις πλάκες και τα τραγούδια του. Χάθηκαν όλοι τους στην τραγωδία της Superga, το αεροπορικό ατύχημα της 4ης Μαϊου 1949 όπου ξεκληρίστηκε η μεγάλη Torino: 18 παίχτες σκοτώθηκαν μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος Valentino Mazzola, πατέρας του Sandro.

Πηγές: Gazzetta dello Sport, JuWorld.Net, torinofc.it