To παιχνίδι το είδαμε και το ευχαριστηθήκαμε (με μια πίκρα στο στόμα γιατί δεν καταφέραμε να το πάρουμε), την ομάδα την είδαμε να βελτιώνεται με γρήγορα βήμα, από το στήσιμο στο γήπεδο μέχρι την ατομική απόδοση καθενός από όσους έπαιξαν, την "αγωνιστική κακία" την είδαμε να ξεχειλίζει: όλα σημαντικά. Εξίσου σημαντικό με κάτι άλλο που έγινε μετά: κανένας, παίχτης, προπονητής ή παράγοντας, δεν άρχισε τις εξαγγελίες και τις μεγαλοστομίες παρ' ότι άκουγαν όλους να τους εκθειάζουν ότι όχι μόνο έπαιξαν στα ίσα τους nerazzurri αλλά ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με αυτούς.
Το γεγονός ότι η ομάδα εμφανίζεται ταπεινή, ότι ενσωματώνει ξανά την κουλτούρα δουλειάς που χαρακτήριζε πάντα τη Juventus είναι η καλύτερη εγγύηση για το μέλλον: δεν χρειάζονται λόγια στα μικρόφωνα αλλά πράξεις στο γήπεδο.
Forza Juve, sempre e per sempre.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου