Κρίσεις και επικρίσεις του Giù le Mani dalla Juve για την ακολουθούμενη τακτική του συλλόγου

Τρία άρθρα προβληματισμού για την αντιμετώπιση των δικαστικών αποφάσεων και των συνθηκών που δημιουργούν σε σχέση με τους στόχους που έχουν τεθεί
Σε συνολική -επικριτική- παρέμβαση όσον αφορά τη στάση της επίσημης Juventus και τις πραγματικές επιπτώσεις της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης της Νάπολη (και παρά την προσφυγή του συλλόγου στο Tar του Lazio) στο μέλλον και σε σχέση με τις προσδοκίες που έχουμε όλοι (και έχουν καλλιεργηθεί και από διοίκηση και ιδιοκτησία), προχωρά το Giù le Mani dalla Juve με τρία άρθρα των τελευταίων ημερών:

• Με το άρθρο "Πύρρειος νίκη" (ολόκληρο στα ιταλικά εδώ) επισημαίνει ότι με την απόφαση της Νάπολη, η Juve κατάφερε "να αναβάλει -όπως τονίζει- την απειλή των αποζημιώσεων" τη στιγμή που Moggi και Giraudo καταδικάζονται, κάτι που για την κοινή γνώμη σημαίνει ότι "ο Umberto Agnelli, για την εισαγγελία και τους ναπολετάνους δικαστές, προσλάμβανε εγκληματίες του χειρότερου είδους, απ' αυτούς που έκλεβαν στις αθλητικές διοργανώσεις. Και το νομικό τιμ του γιού πανηγυρίζει στην αίθουσα μαθαίνοντας το νέο", στηλιτεύει το GlMdJ αναφερόμενο στον πανηγυρισμό του δικηγόρου της Juventus μόλις ανακοινώθηκε η απαλλαγή του συλλόγου από τις δυσβάστακτες αποζημιώσεις που ζητούσαν οι πολιτικοί ενάγοντες...
• Με το άρθρο "Juve, αστικός (αν)εύθυνος" (σ.σ. στο άρθρο, ολόκληρο εδώ, γίνεται λογοπαίγνιο με το υπεύθυνος), το GlMdJ επισημαίνει ότι η απαλλαγή της Juventus στα ποινικά δικαστήρια δεν διασφαλίζει την τύχη των προσφυγών στην αθλητική δικαιοσύνη "που είναι διαφορετική από την ποινική. Εδώ ισχύουν κανόνες λίγο ιδιαίτεροι, μερικές φορές πιο επιφανειακοί και ακατέργαστοι/άξεστοι (υπερβολική ταχύτητα των δικών), άλλες πιο ολοκληρωτικοί, δες για παράδειγμα την αντικειμενική ευθύνη των συλλόγων. Επομένως, ποιος διαβεβαίωσε τον Andrea Agnelli ότι εκείνη η αντικειμενική ευθύνη που δεν εντοπίστηκε από το ναπολετάνικο δικαστήριο δεν είναι αντίθετα υφιστάμενη για τα αθλητικά όργανα;", αναρωτιέται το άρθρο του Giù le Mani dalla Juve υποστηρίζοντας ότι στο πεδίο της αθλητικής δικαιοσύνης η -πρωτόδικη- απόφαση της Νάπολη "δεν αφήνει πολλά περιθώρια στις αιτήσεις ανάκτησης όσων αφαιρέθηκαν το 2006. Έχοντας μάθει να γνωρίζουμε εισαγγελία και δικαστήρια της Figc, είναι πολύ δύσκολο αυτές να μεταπεισθούν επειδή ο σύλλογος δηλώνεται "μη υπεύθυνος" ενώ παραμένει όμως ένοχος ο πρώην παράγοντας του και μάλιστα βασικός κατηγορούμενος"...
• Με το άρθρο "Αμυντική αντεπίθεση" (ολόκληρο στα ιταλικά εδώ), το GlMdJ θέτει το θέμα της κριτικής που εκ των υστέρων ασκήθηκε στην υπερασπιστική τακτική Moggi και απορρίπτει την κριτική ότι στόχευε στην υποστήριξη της θέσης: "όλοι ένοχοι, κανείς ένοχος". Τι άλλο να έκανε, αναρωτιέται, όταν η εισαγγελία τον κατηγορούσε για "αποκλειστική σχέση" με τους αρχιδιαιτητές παρά να δείξει ότι αυτή η σχέση -που επιπλέον δεν απαγορευτόταν αλλά αντιθέτως γινόταν με τις ευχές της Figc- ήταν κοινός τόπος και μάλιστα ότι άλλοι σύλλογοι ξεπερνούσαν όρια που ο ίδιος δεν ξεπέρασε: ασκούσαν πιέσεις σε επόπτες, διαιτητές και αρχιδιαιτητές, έμπαιναν στα αποδυτήρια σε ώρα που απαγορευόταν, μάθαιναν τις κληρώσεις νωρίτερα από τον ίδιο (που τις μάθαινε μετά την ανακοίνωση στο web): "η υπερασπιστική τακτική πήγασε και από τη μέθοδο προανακριτικής έρευνας που υιοθετήθηκε, αν οι ανακριτές θέλουν εκβιάζοντας την πραγματικότητα να βρουν έναν ένοχο, είναι σωστό να διαμαρτυρηθείς για την ξεροκέφαλη μανία προς μια μόνο κατεύθυνση. Ίσως το σύστημα θέλησε να αποφύγει, η απαλλαγή του Moggi να είναι ταυτόχρονα μια καταδίκη για carabinieri και εισαγγελείς"...

Συμπέρασμα; Θα μπορούσε να το δώσει ένα άρθρο του Giù le Mani dalla Juve των προηγούμενων ημερών (ολόκληρο εδώ, στα ιταλικά) με τον ενδεικτικότατο τίτλο "Πολύ αδύναμοι για να αντιπαλέψουν τις ισχυρές εξουσίες"...

Και μια ματιά στο παρόν και στο μέλλον
μέσα από την στήριξη στον Conte, τους παίχτες, το σύλλογο...

Αλλά, μάλλον, θα ήταν καλύτερος ως επίλογος, αυτό που αναφέρει ένας φίλαθλος σε μια επιστολή στο uccelinodidelpiero.com (εδώ) με τίτλο "Γιατί εμείς είμαστε η Juve": "ας ξαναξεκινήσουμε από την υποστήριξη στον Conte, στα παιδιά και στο σύλλογο. Χωρίς σοφίσματα. Γιατί υπήρξαμε η Juve στα χρόνια της Triade, όπως σωστά θυμίζει o Moggi απέναντι σε μια ανακοίνωση του συλλόγου ειλικρινά αμφισβητήσιμη. Αλλά, κυρίως, είμαστε η Juve σήμερα, εδώ και τώρα. Γιατί εκείνα τα scudetti τα κερδίσαμε στο γήπεδο και, ακόμα και αν θέλετε να μετράτε μόνο τα 27, σε εσάς τους άλλους δεν φτάνουν όπως και να έχει δυο ζωές για να κερδίσετε όσα κερδίσαμε εμείς. Γιατί θα κερδίσουμε ακόμα περισσότερο, για να σας κάνουμε να το βουλώσετε ακόμα μια φορά. Γιατί θα επιστρέψουμε όπου αξίζουμε και θα βρεθούμε απ' όλη την Ιταλία στην Piazza Castello, ή να παρελαύνουμε με τα αυτοκίνητά μας σε ένα μικρό κέντρο του νότου. Θα είμαστε εκεί, να πανηγυρίζουμε και να αγκαλιαζόμαστε ακόμα. Γιατί εμείς είμαστε η Juve".

P.S. Παρ' ότι δεν συμμερίζομαι την διαφαινόμενη στην επιστολή εγκατάλειψη του στόχου επιστροφής των δυο scudetti, αναγνωρίζω την ανάγκη στήριξης της ομάδας (επομένως, κριτικά, και του συλλόγου στη λογική ότι ο εμφύλιος θα μας γυρίσει ακόμα πιο πίσω, όπως εξήγησα γράφοντας στο Gruppo Greco, εδώ).

Πηγές: Giù le Mani dalla Juve, uccelinodidelpiero.com