Σε έναν "απολογισμό πρώτου βαθμού" της πρωτόδικης απόφασης του δικαστηρίου της Νάπολη προχωρά και το Giù le Mani dalla Juve εγκαλώντας τόσο το δικαστικό, πολιτικοοικονομικό σύστημα και το σύστημα των media και τον τρόπο που λειτουργούν οι πολίτες, όσο και την ίδια την ιδιοκτησία της Juventus."Ποιός φανταζόταν ότι στην Ιταλία μπορούσες να καταδικαστείς ακόμα και όταν η αθωότητα είναι προφανής;", ρωτάει ήδη από την αρχή του άρθρου του τον μέσο πολίτη στον οποίο απευθύνεται, ο M.Lancieri. "Η ανυπαρξία της εγκληματικής οργάνωσης ήταν προφανής όσο ο ήλιος που έλαμπε πάνω από το San Paolo την προηγούμενη Κυριακή, απαντά. Και όμως στη Νάπολη υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να διεκδικήσουν τα πρωτεία του San Gennaro: μετά το παιχνίδι που αναβλήθηκε λόγω ήλιου, ανακαλύψαμε ένα νέο είδος εγκληματικής οργάνωσης τςη οποία τα μέλη αντί να κερδίσουν κάτι, ζημιώνονται. Ε ναι, διότι πέραν όλων των βαθυστόχαστων αναφορών στις ελβετικές τηλεκάρτες και στα μπαλάκια των κληρώσεων, υπήρχε ένα θεμελιώδες στοιχείο που έπρεπε να υπολογιστεί: πόσα χρήματα έβαλαν στην τσέπη τους οι διαιτητές (δηλαδή αυτοί που δρούσαν στο γήπεδο και ρισκάριζαν περισσότερο) για αυτή την οργάνωση; Τίποτε. Τίποτα. Ουδέν. Πέραν της κανονικής τους αμοιβής για τη δραστηριότητά τους, επιπλέον πολύ χαμηλότερης από εκείνης πολλών συναδέλφων τους που ούτε καν τους ακούμπησε η έρευνα, δεν υπάρχουν περίεργες κινήσεις σε λογαριασμούς, που ελέγχθηκαν τόσο από τις αρχές όσο και από άλλους περίεργους "οργανισμούς" που στην Ιταλία φαίνεται πως μπορούν να δρουν ελεύθερα, χωρίς ιδιαίτερη στεναχώρια", σημειώνει ο αρθογράγος αναφερόμενος στην συστηματική κατασκόπευση μέσω Telecom...
Στη συνέχεια, ο Lancieri αναρωτιέται αν απέδωσε στους κατηγορούμενους η υπερασπιστική γραμμή, η επίθεση εναντίον όλων, για να καταλήξει πως αυτή είναι μια λεπτομέρεια που γεννιέται περισσότερο από απογοήτευση παρά από πεποίθηση. "Γιατί μετά, αν ξανασκεφτείς ό,τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια, φαίνεται πως ούτε μια ατομική βόμβα δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ούτε μια χαραγματιά στις μαρμάρινες βεβαιότητες των αντιδραστικών anti-juventini, στους οποίους προστέθηκαν και οι δικαστές της Νάπολη. Ανακαλύψαμε τρελά σκάνδαλα, χωρίς κανείς να κουνήσει ούτε ένα βλέφαρο: μια δομή κατασκόπευε ελεύθερους πολίτες και πήγαινε χέρι χέρι με τις ισχυρές δυνάμεις του Κράτους μας, και όμως κανείς δεν δείχνει να εκπλήσσεται. Εκείνη η ίδια δομή ήταν συνδεδεμένη χειροπόδαρα με εκείνους που ευνοήθηκαν περισσότερο από τις αναποδιές των κατηγορουμένων της Νάπολη κια όμως εφημερίδες και τηλεοράσεις δεν βρίσκουν ενδιαφέρουσα την υπόθεση. Πολλοί κατηγορούμενοι στη Νάπολη κατασκοπεύτηκαν από εκείνη τη δομή και όμως κανείς δεν μιλά γι' αυτό. Με μια κουβέντα, στην Ιταλία είναι φυσιολογικό για όλους, κάποιος να μπορεί να γράφει όμορφα όμορφα όλους τους νόμους κάθε τάξης και βαθμού. Αλλά μετά, αν μια χούφτα εφημερίδες με το σωστό pedigree (πιστοποιητικό καταγωγής) υποδεικνύουν έναν δράκο για να τον πλακώσεις, όλοι οι αναγνώστες σαν πρόβατα ετοιμάζουν τις πέτρες που θα πετάξουν και χαίρονται να τους δουν κατεστραμμένους", επισημαίνει αναδεικνύοντας -και σωστά- την ευθύνη και των πολιτών.
Η προτελευταία επισήμανση, που προετοιμάζει την καταληκτική αναφορά στη στάση του συλλόγου, αφορά την απαλλαγή της Juventus: "αυτή η απόφαση με τον τρόπο της είναι τέλεια: καταστρέφει όποιον έπρεπε να καταστραφεί (τον Moggi πάνω απ' όλους) και απαλλάσσει όποιον είχε την ισχύ να κάνει κακό (το σύλλογο Juventus). Οπότε, ποιος χολοσκάει αν είναι πρακτικά αδύνατον να φανταστείς μια πραγματικότητα στην οποία Moggi και Giraudo είναι ένοχοι ενώ η Juventus ήταν αθώα; Η χώρα μας είναι στο δρόμο προς την καταστροφή. Και αυτό είναι ένα δεδομένο, που πηγαίνει πολύ παραπέρα απ' οσα συνέβησανστις αίθουσες της δικαιοσύνης napoletana. Αλλά και αυτό το τελευταίο είναι ένα σύμπτωμα προφανές της μίζερης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε: πού μπορεί να καταλήξει ένας λαός που πανηγυρίζει, αντί να αγανακτήσει, για μια τόσο προφανή αδικία;"...
"Και μιας και μιλάμε για πανηγυρισμούς, η πιο μεγάλη πληγή για έναν juventino δεν ήταν η καταδίκη σε βάρος αυτού που έγραψε την πρόσφατη ιστορία της Juve, ανεβάζοντάς την στην κορυφή του κόσμου, αλλά η αντίδραση του συλλόγου, ο συνήγορος του οποίου πανηγύρισε στο δικαστήριο χωρίς συγκρατημό και του οποίου το παγερό ανακοινωθέν ξεφορτώθηκε για πολλοστή φορά έναν από τους ελάχιστους που αυτά τα χρόνια έκανε το παν για να υπερασπιστεί, εκτός από τον εαυτό του, και τα σπρόμαυρα χρώματα. Η χαρά του συλλόγου για την απαλλαγή του και η ταυτόχρονη απόλυτη αδιαφορία για τη μοίρα ενός από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του πρόσφατου παρελθόντος του, αποδεικνύουν στην εντέλεια ποιός είναι ο νέος κύκλος juventino: παρά τις μεγάλες εξαγγελίες και τις καταπληκτικές υποσχέσεις, αυτό που μετρά είναι μόνον το ψυχρό προσωπικό όφελος. Προφανώς, οι απόγονοι του Gianni και Umberto Agnelli δεν κληρονόμησαν από τους προγόμους τους το πιο σημαντικό: την αγάπη για τη φανέλα bianconera και για όποιον τη φόρεσε με τιμή, μακάρι και μόνον θεωρητικά. Ας κρατήσουν το γήπεδό τους: ίσως το γεμίσουν με κόσμο, δύσκολα με πάθος"...
Πηγή: Giù le Mani dalla Juve
2 σχόλια:
Προσωπικά θέλω να πιστεύω, ή να ελπίζω, ότι ο διαχωρισμός που κάνει η Juve (o Andrea Agnelli, τουλάχιστον) εκυπηρετεί απλώς τις ανάγκες των νομικών του συλλόγου που πρέπει να έχουν τα χέρια τους ελεύθερα.
ποιος τον ακουει? ποιος ακουει εμας?... πρην τη δικη εικα μια μικρη ελπηδα οτι θα δικαιωθουμε ενω τωρα που μαθαινω και για τα εσωτερικα μας δεν βλεπω φως τα επομενα χρονια μεχρι να μεγαλωσουν τα ςγγονια του Ανιελι... =(((
Δημοσίευση σχολίου