Ο Κώδικας Αθλητικής Δικαιοσύνης προβλέπει την αναθεώρηση αμετάκλητων αποφάσεων όταν προκύπτουν νέα στοιχεία

Υπό το φως των όσων έρχονται στην επιφάνεια -όχι, όμως και στη δημοσιότητα αφού τα βασικά media αποσιωπούν τα γεγονότα- στη δίκη για την calciopoli στο ποινικό δικαστήριο της Νάπολη (αναλυτικά εδώ), κάποιοι άρχισαν να κυκλοφορούν την άποψη ότι "άλλο οι αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων και άλλο οι αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης". Παραβλέπουν, βέβαια, ότι υπάρχει αντίθετη γνωμοδότηση του προέδρου του Συνταγματικού Δικαστηρίου προς την Ομοσπονδία, που μάλιστα χρησιμοποιήθηκε για να πέσει στα μαλακά η Inter (εδώ)... Και, προφανώς, αυτοί οι ίδιοι θέλουν να αγνοούν ότι την αναθεώρηση της δίκης την έχει προβλέψει ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου που εξέδωσε εκείνη την απόφαση και, κυρίως, ότι το άρθρο 39 παρ. 2 του Κώδικα Αθλητικής Δικαιοσύνης προβλέπει ρητά την επανεξέταση των αμετάκλητων αποφάσεων της αθλητικής δικαιοσύνης υπό νέων στοιχείων και αποφάσεων στα αθλητικά δικαστήρια:

"Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανεξέταση αμετάκλητων αποφάσεων αν, μετά την καταδικαστική απόφαση, προστίθενται ή αποκαλύπτονται νέα στοιχεία οι οποίες, από μόνες τους ή σε συνδυασμό με όσα ήδη αξιολογήθηκαν, αποδεικνύουν ότι ο καταδικασθείς έπρεπε να έχει απαλλαγεί ή σε περίπτωση ασυμβατότητας των στοιχείων που τεκμηρίωσαν την απόφαση με εκείνα άλλης αμετάκλητης απόφασης, ή σε περίπτωση εμφανούς ψεύδους των στοιχείων ή της διαδικασίας".

Η δίκη στη Νάπολη δεν έχει τελειώσει. Ωστόσο, από την έως τώρα αποδεικτική διαδικασία μπορεί κανείς να δει ότι δεν έχει αποδειχθεί το στήσιμο αγώνων (οι βασικοί κατηγορούμενοι διαιτητές έχουν απαλλαγεί ήδη) ενώ οι κατηγορούμενοι έχουν ήδη απαλλαγεί σε άλλη δίκη από την κατηγορία της δημιουργίας οργάνωσης με σκοπό τον έλεγχο του πρωταθλήματος. Παραμένει η παραβίαση της απαγόρευσης επικοινωνίας με ομοσπονδιακά όργανα και εκπροσώπους της διαιτησίας που, φυσικά, δεν επιφέρει ούτε serie B ούτε όλες εκείνες τις βαριές ποινές που επιβλήθηκαν στη Juventus η οποία δεν έχει πλεόν παρά να περιμένει τις αποφάσεις για να κινηθεί δικαστικά προκειμένου να πάρει πίσω ό,τι της ανήκει.

Υπήρχε λόγος που εξαιρέθηκε
από τις έρευνες ακόμα και για τα πταίσματα, η Inter

Με την ευκαιρία, μια ερμηνεία: όσοι φρόντισαν να κρατήσουν την Inter έξω από κάθε διαδικασία εκείνο το καλοκαίρι, βάζοντας στο συρτάρι ακόμα και ένα πταίσμα -την άσκηση πίεσης σε έναν επόπτη να αλλάξει την κατάθεσή του προκειμένου να μειωθεί η ποινή παίχτη της (αναλυτικά εδώ)- είχαν ένα σοβαρό λόγο να το κάνουν: για να απονεμηθεί το scudetto σε μια ομάδα, αυτή θα έπρεπε να είναι "καθαρή"... Κάπως ετσι οι "έντιμοι' nerazzurri πήραν το πρώτο από τα 4 συνεχόμενα scudetti τους, αυτό που ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Carraro χαρακτήρισε "βιαστικό"...

Μια σαφής απαίτηση από την ιδιοκτησία:
διεκδικείστε την αποκατάσταση της τιμής μας

Αντί, λοιπόν, η οργή των φιλάθλων να διαχέεται, και μάλιστα ακόμα και με ανεπίτρεπτες (και βλακώδεις) βιαιότητες κατά της ομάδας και των παιχτών, θα έπρεπε -καθαρά, σθεναρά και απολύτως ειρηνικά και πολιτισμένα- να στραφούν προς την ιδοκτησία ζητώντας δυο πράγματα: αποκατάσταση της τιμής και της ιστορίας μας και δικαστικά, ταυτόχρονα με την οργανωτική αναδιοργάνωση του συλλόγου ώστε να ξαναστηθεί στα πόδια της η ομάδα.

Πηγή: http://www.figc.it/it/99/3815/Norme.shtml