Lucchese, η ομάδα που έκοψε το αήττητο του 1949/50, αυτό που κατέρριψε σήμερα η Juve του Conte...

Στο τέλος εκείνης της σεζόν κατακτήθηκε το 8ο scudetto απέναντι σε μια Milan με τρεις σουηδούς φωτιά στην επίθεση και παρά κάποιες επώδυνες εντός έδρας ήττες. Είχε ξεκινήσει με τη Juve αήττητη τις 17 πρώτες αγωνιστικές...
Υπάρχει μια ομάδα που πλέον αγωνίζεται εκτός επαγγελματικών κατηγοριών (στον Όμιλο Β της τρίτης κατηγορίας της Lucca) που αξίζει να τη θυμόμαστε, ειδικά σήμερα που, έστω και με ισοπαλία, η ομάδα του Conte έσπασε το ιστορικό ρεκόρ των 17 πρώτων αγωνιστικών χωρίς ήττα [1] που το 1949/50 έστρωσαν το δρόμο για το 8ο scudetto: πρόκειται για την Lucchese η οποία την 1η Ιανουαρίου 1950, σε ένα ματς για τη 18η αγωνιστική μέσα στο Τορίνο, έσπασε το αήττητο της Juve του Carver που είχε προηγηθεί στο 17' με το Rinaldo Martino! Mazza στο 28' και Kincses στο 89' ήταν οι πρωταγωνιστές μιας ήττας που δεν θα ήταν η τελευταία εντός έδρας: ακολούθησε άλλη μια από τη Lazio στις 22 Ιανουαρίου (1-2) και...

Μια ανάπαυλα στη Riviera
στοίχισε εκείνη τη χρονιά μια βαριά εντός έδρας
ήττα από τη Milan που έμεινε στην ιστορία
αλλά δεν στοίχισε το scudetto

Στις 5 Φεβρουαρίου 1950 ήρθε ένα ηχηρότατο 1-7 από τη Milan του μυθικού σουηδικού τρίο Gre-No-Li (Gunnar Gren, Gunnar Nordahl, πρώτος σκόρερ με 35 τέρματα και Niels Liedholm)...
Η Juventus των Praest και Hansen (στη φωτογραφία μαζί) προερχόταν από ένα 0-0 στο Bari και στο δρόμο της επιστροφής, καθώς ήταν Απόκριες η αποστολή της ομάδας αποφάσισε να κάνει μια στάση στο Rapallo, φημισμένο τουριστικό θέρετρο [2] για να χαρεί τον ήλιο της Riviera και να πάρει μια ανάσα... Το Σάββατο, με την επιστροφή, βρήκε το Τορίνο χιονισμένο και παγωμένο...
Την επομένη, σε ένα κατάμεστο Comunale, η Juve ξεκίνησε κατά τον καλύτερο τρόπο απέναντι στη Milan που ήταν 3 βαθμούς πίσω της (τότε η νίκη μέτραγε δυο βαθμούς): προηγήθηκε στο 12' με το μεγάλο John Hansen. Μέχρι εκεί ήταν, τα πόδια των bianconeri δεν άντεξαν άλλο: οι σουηδοί της Milan έκαναν την απόλυτη ανατροπή μέσα σε 12' (στο 24' το σκορ ήταν 4-1...), μετά αποβλήθηκε ο στυλοβάτης της άμυνας, Carletto Parola που δεν κατάφερνε να συγκρατήσει τον Nordahl ο οποίος έβαλε άλλα δυο γκολ... Τον μιμήθηκαν και ο Burini με τον Candiani και οι rossoneri έγραψαν ιστορία [3]: "Καμία έκπληξη που το νούμερο ένα της βαθμολογίας χάνει από το νούμερο δυο, αλλά είναι ο τρόπος που μετράει" σχολίασε ο προπονητής των δυο φορές Παγκόσμιων Πρωταθλητών azzurri, Vittorio Pozzo...
Όλοι πίστεψαν πως εκεί τελείωνε η Juve... Όλοι εκτός από τους bianconeri που ξεκινώντας από την επόμενη αγωνιστική (3-2 στην Trestina) πέτυχαν οκτώ νίκες [4] στη σειρά (η έβδομη ήταν με 4-2 μέσα στο Μιλάνο επί της Inter [5] η οποία στον πρώτο γύρο είχε νικήσει 6-5 τη Milan) χαρίζοντας στον τότε πρόεδρο Giovanni Agnelli το 8ο scudetto με 5 βαθμούς διαφορά από το Diavolo: 62 έναντι 57.


Η ιστορική ήττα και το γκολ του Hansen στο Lorenzo Buffon, μακρινό συγγενή του δικού μας, Gianluigi Buffon, που εκείνη τη σεζόν ξεκινούσε την ένδοξη καριέρα του στη Milan...

Η πικρή ιστορία μιας μικρής επαρχιακής
ομάδας που συνέδεσε το όνομά της
ακόμα και με το Παγκόσμιο Κύπελλο...

Ποιά ήταν αυτή η Lucchese που είχε κόψει τόσο άδοξα ένα ρεκόρ που θα κράταγε 62 ολόκληρα χρόνια; Ένας σύλλογος που δημιουργήθηκε στις 25 Μαϊου 1905 από τρεις φίλους (Felice Menesini, Vittorio Menesini, Ernesto Matteucci) οι οποίοι υιοθέτησαν τα χρώματα της Milan ελπίζοντας να έχουν την τύχη των rossoneri του Μιλάνο που το 1906 και το 1907 είχαν κερδίσει δυο πρωταθλήματα... Όμως, τα χρώματα δεν αρκούν. Η Lucchese, έχοντας από το 1933 στον πάγκο τον μαγυάρο Egri Erbstein, κέρδισε την άνοδο στη Serie A το 1936 έχοντας στις τάξεις της και έναν παίχτη που το 1938 θα γινόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Ιταλία στο Παρίσι: τον τερματοφύλακα Aldo Olivieri που στη συνέχεια αγωνίστηκε στο Torino και μετά, ως προπονητής, πέρασε δυο χρόνια (1953/54 και 1954/55) και από τον πάγκο της Juventus κατακτώντας μια 2η και μια 7η θέση...
O πόλεμος βρήκε τη Lucchese ξανά στη Serie B, o σύλλογος ουσιαστικά διαλύθηκε και το 1945 επανασυγκροτήθηκε από παλιές του δόξες που έφεραν τη Lucchese μέσα σε τρία χρόνια από τη Serie C στη Serie A. Τότε ήταν που συνάντησε τη Juve και πέρασε στην ιστορία με εκείνη τη νίκη της. Το 1952 έπεσε και από τότε δεν ξανασηκώθηκε ποτέ. Αλλά, στα χρόνια μεταξύ D, C, και B, η Lucchese ξανασυνέδεσε, έμμεσα και άθελά της, το όνομά της με τη Juventus: ο πάγκος της ήταν ο τελευταίος πάγκος της Serie B για τον Marcello Lippi (το 1991/92) πριν περάσει από Atalanta, Napoli για να φτάσει στη Juventus το '94 και να γίνει ο Lippi που όλοι ξέρουμε... Μαζί του η Lucchese τερμάτισε 8η, στη συνέχεια ξανάπεσε μέχρι που, αντιμέτωπη σε αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα, διαλύθηκε και βγήκε εκτός επαγγελματικού ποδοσφαιρικού στερεώματος...

Για την ιστορία, όμως: την προτελευταία αγωνιστική εκείνου του πρωταθλήματος 1949/50, η Juventus ξανάπαιξε με τη Lucchese, στο Porta Elisa, το γήπεδο των rossoneri που είχε εγκαινιαστεί το 1935. Αυτή τη φορά κέρδισε η Juve και μάλιστα με το ίδιο σκορ που είχε χάσει στο Τορίνο: 2-1. Η Juve προηγήθηκε στο 25' με τον Mari, o Kincses ξανασκόραρε, αυτή τη φορά για να κάνει το 1-1, αλλά ο μεγάλος Boniperti φρόντισε στο 66' να γράψει το 2-1 κατοχυρώνοντας το 8ο scudetto bianconero (στην κορυφή, από το wikipedia η φωτογραφία των πανηγυρισμών του τίτλου).

[1] H Juve είχε φτάσει αήττητη ως εκεί με τα εξής αποτελέσματα: Juventus-Fiorentina 5-2, Lazio-Juventus 1-3, Juventus-Bari 4-0, Milan-Juventus 0-1, Juventus-Triestina 3-0, Atalanta-Juventus 2-2, Juventus-Venezia 1-0, Genoa-Juventus 1-2, Juventus-Como 2-2, Torino-Juventus 1-3 (ήταν η πρώτη ήττα των ανασυγκροτημένων μετά την τραγωδία της Superga granata που είχαν 100 παιχνίδια χωρίς ήττα στο Filadelfia), Juventus-Inter 3-2, Pro Patria-Juventus 0-3, Juventus-Palermo 6-2, Padova-Juventus 0-2, Juventus-Roma 3-0, Novara-Juventus 2-3, Bologna-Juventus 0-4.
[2] Στο Rapallo ο τουρισμός είχε φτάσει ήδη από τον 19ο αιώνα με τη δημιουργία πολυτελών ξενοδοχείων και ενός από τα πρώτα casino της χώρας. Τις επόμενες δεκαετίες, το Rapallo είδε να περπατούν στους δρόμους του προσωπικότητες σαν τον φιλόσοφο Friedrich Nietzsche (εκεί έγραψε το πρώτο μέρος του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", τους περίφημους συγγραφείς Ernest Hemingway, τον Ezra Pound, τον Guy De Maupassant, τους συνθέτες Jean Sibelius και Franz List, τον πρόεδρο των ΗΠΑ Theodore Roosvelt, τον βασιλιά Hussein της Ιορδανίας και την αυτοκράτειρα της Περσίας Soraya (στη διπλανή φωτογραφία του 1960, από το wikipedia). Εκεί μάλιστα πέθανε το 1928 ο τελευταίος βασιλιάς της Λιθουανίας Mindaugaus II.
[3] 118 γκολ έβαλε εκείνη τη χρονιά η Milan έναντι 100 της Juve που είχε δεχθεί 43 γκολ, δυο λιγότερα από τη Milan... Πρώτος σκόρερ της Juve o John Hansen (28) με δεύτερο το Giampiero Boniperti (21) και τρίτο τον αργεντίνο Reinaldo Fioramo Martino (18). Εκείνη τη σεζόν είχε βάλει 13 γκολ ο Ermes Muccinelli και 11 o Carl Aage Praest.
[4] Κατά σειρά: Triestina-Juventus 2-3, Juventus-Atalanta 2-0, Venezia-Juventus 1-4, Juventus-Genoa 6-1, Como-Juventus 2-6, Juventus-Torino 4-3, Inter-Juventus 2-4, Juventus Pro Patria 3-1. Ακολούθησε ένα 0-0 στο Palermo, μια νίκη 4-0 επί της Padova, ήττα με 1-0 στη Roma, εντός έδρας 1-1 με τη Novara, 3-2 επί της Bologna στο Τορίνο, 2-1 εκτός επί της Lucchese, και 4-0 εκτός έδρας επί της Sampdoria με τρία γκολ του Boniperti.
[5] Η Juve προηγήθηκε στο 19' με τον Hansen, ισοφαρίστηκε στο 32' με αυτογκόλ του Bertucelli αλλά πήρε τη νίκη στο δεύτερο μέρος: Praest στο 55', Hansen ξανά, στο 65' και Muccinelli στο 77' καθάρισαν το παιχνίδι. Η Inter μείωσε στο 90' με αυτογκόλ του Manente.

Πηγές: JuWorld.net, A.S.Lucchese Libertas 1905, forzalucchese.net, Il Pallone racconta, Ekstra Bladet (φωτογραφία των δυο δανών)