Ήμουν στο Buenos Aires για την κλήρωση του Μουντιάλ 1978 στη Αργεντινή [1]. Βρισκόμουν στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Bearzot. Τηλεφώνησα στο Sivori για ένα γειά και αν ήταν για καμιά συνάντηση, του είπα για τον Bearzot, μου πρότεινε να τον καλέσω σε δείπνο: "στα ντέρμπυ στο Τορίνο (σ.σ. ο Bearzot έπαιζε με το Torino) δεν με είδε ποτέ, έτσι επιτέλους θα μπορεί να με δει καλά". Το ανέφερα στον Enzo, γέλασε ευχαριστημένος, το δείπνο κανονίστηκε αμέσως στο εστιατόριο ενός oriundo ιταλού (σ.σ. αργεντίνου ιταλικής καταγωγής). Ήταν και ο Nestor Rossi, άσος της μεγάλης ιστορίας του μεγάλου αργεντίνικου ποδοσφαίρου. [...] Κάποια στιγμή η συζήτηση περιστράφηκε στο θέμα της δικτατορίας των αργεντίνων στρατηγών, των desaparecidos (εξαφανισμένων) εκείνος είπε: "Ω, οι μαλακίες που γράφετε στη Ιταλία για την στρατιωτική καταστολή". Του απάντησα: "Ακριβώς σήμερα ένας ιταλός δημοσιογράφος, φίλςο μου που δουλεύει εδώ, μου έδειξε τα αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες της αστυνομίας του Videla (σ.σ. στρατηγός, δικτάτορας της Αργεντινής).Ήταν χειμώνας ζεστός, του νότιου ημισφαιρίου. Το αφεντικό του εστιατορίου μας πρότεινε ένα ιταλικό παγωτό σε ένα μέρος όχι μακριά. Πραγματικά πολύ ζέστη και όλοι άφησαν τα σακάκια στο εστιατόριο, εγώ όχι γιατί δεν είχα. Παρκάραμε και σε λίγα δευτερόλεπτα έφτασε σπινιάροντας ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες. Ένα βίαιο φρενάρισμα και κατέβηκαν κάτι τύποι, ο καθένας με ένα πολυβόλο να μας σημαδεύει.
"Ταυτότητες, χαρτιά". Μόνο εγώ τα είχα μαζί μου, οι άλλοι τα είχαν αφήσει στα σακάκια, στο εστιατόριο. Ο Sivori, σε κρίση μετά από αυτό που μου είχε πει για την ανυπαρξία κάθε καταστολής, σχεδόν επιτέθηκε στους αστυνομικούς: "Εγώ είμαι ο Sivori, υπήρξα διάσημος ποδοσφαιριστής, έπαιξα και για την Αργεντινή μας, μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής, αδύνατον να μην με γνωρίζετε. Αυτός είναι ο Nestor Rossi, είδωλο των πατεράδων σας. Αυτός είναι ο Bearzot, οδηγεί την ποδοσφαιρική Ιταλία, η φωτογραφία του σήμερα είναι στις εφημερίδες". Ούρλιαζε. Ο Bearzot μου ψιθύριζε: "Εσύ μιλάς περισσότερο μαζί του απόμένα, προσπάθησε να τον καλμάρεις γιατί θα ξεσπάσει και θα μας σκοτώσουν όλους". Μιλάω ισπανικά, τα καταλάβαινα όλα, φοβόμου
ν, ο ιταλός συνάδελφος μου είχε πει για κόσμο που τον σκοτώνουν νυχτιάτικα από τη μυστική αστυνομία.Εμείς είμασταν με τα χέρια ακουμπισμένα στο αυτοκίνητα, κάτω από μια λάμπα, οι αστινομικοί πίσω μας, οι κάνες των πυροβόλων σχεδόν ακουμπάγαν τις πλάτες μας. "Γιατί παρκάρατε εδώ;". Και ο Sivori πάντα πιο έξαλλος: "Γιατί υπήρχε θέση". Και αυτοί: "Δεν είμαστε ηλίθιοι. Γιατί;". Ένας αρχηγός των τύπων μίλησε σε ένα γουόκι τόκι, δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και έφτασε ένα άλλο αυτοκίνητο, πάντα χωρίς πινακίδα. Και άλλοι οπλισμένοι τύποι, ένα είδος συμβουλίου χαμηλόφωνα, μετά σχεδόν ουρλιάζοντας η διαταγή: "Φύγετε γρήγορα από εδώ". Είχαν αναγνωρίσει το Sivori και τον Rossi, τους έδειχναν ο ένας στον άλλον. Αλλά ο Omar ήθελε εξηγήσεις, ένιωθε άσχημα με μας που είχαμε έρθει από την Ιταλία, φώναζε το δίκιο του. Τον τραβήξαμε, ο Bearzot και εγώ, τον ρίξαμε στο αυτοκίνητο. Τόσο ο Omar όσο και ο Enzo μου ζήτησαν να μη γράψω τίποτα: υπήρχε η κλήρωση, έφτανε το Μουντιαλ, επικίνδυνο και ακατάλληλο να δημιουργηθεί φασαρία. Δέχτηκα, ακόμα το μετανιώνω. Την επόμενη μέρα πήγα σε εκείνο το συνάδελφο: "Είναι τύχη που δεν σας σκότωσαν πυροβολώντας σας από μακριά. Είναι ο δρόμος με τις βίλες όπου μένουν οι στρατηγοί του καθεστώτος. Το δικό σας θα μπορούσε να είναι ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο". Πιστεύω ότι δεν έφτασα ποτέ τόσο κοντά στο θάνατο όσο εκείνο το βράδυ.
[1] Μια υπέροχη Ιταλία, κατά τα 9/11 juventina ήρθε 4η σε εκείνο το Μουντιάλ. Ήταν η μόνη ομάδα που κέρδισε τη γηπεδούχο Αργεντινή (1-0 με γκολ του Roberto Bettega). Στους azzurri του Bearzot αγωνιζόταν από τη Juve: Zoff, Cuccureddu, Cabrini, Gentile, Scirea, Benetti, Tardelli, Causio, Bettega. Ο Causio θυμάται πως εκείνη η Ιταλία αποκλείστηκε από τον τελικό από την Ολλανδία, την οποία νικούσε 1-0 στο ημίχρονο με αυτογκόλ του Brandts στο 18' καθώς είχαν πειστεί ότι είχαν προκριθεί και το μυαλό τους ήταν ήδη στον τελικό με αποτέλεσμα ο Bearzot να βγάλει τον Causio στο δεύτερο ημίχρονο...
Πηγή: La Stampa, Fifa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου