Facciamola finita con le figuracce europee
Possiamo parlare pure del momento no del calcio italiano, che poi "momento" non è visto che dura da un paio di anni (dal disastro di farsopoli, per non dimenticarci). Possiamo parlare pure della nostra storia; Madama stravinceva sempre in Italia, invece in Europa è arrivata molto molto tardi. Possiamo parlare pure del 3-5-2 che in Europa non va. Possiamo parlare di tante cose, però...
Però, contro questo centrocampo di questo Olympiacos, una squadra in ricostruzione dopo le cessioni di tre tra i protagonisti del 1-7 della Roma, la Juve, questa Juve, doveva e poteva vincere. Visto che Pirlo non ha il minutaggio e non ha ancora metabolizzato il 3-5-2 allegriano (un pò diverso di quello contiano), visto che Vidal non ha la condizione ottimale, il Mister avrebbe dovuto inserire dal primo minuto Marchisio e Pereyra; avremo stancato prima il centrocampo avversario permettendo ai nostri di arrivare, palla al piede, piu facilmente davanti a Roberto.
Siamo la Juve. E la rosa a disposizione basta e avanza per vincere partite del genere. Perchè, con tutto il rispetto per l'Olympiacos, sen non vinci queste partite, come fai ad ambire a traguardi importanti in Champions? Ma, è possibile che nessuno, tra il Mister e i giocatori, non abbia visto come aveva perso ad Atene l'Atletico Madrid? Regalando, anche lei, un tempo per trovarsi poi davanti Roberto...
Nessun alibi. La Juve, quella bianconera (e facciamola finita con queste ridicole maglie verdi o blu) non può regalare 65' di gioco contro nessuno, che sia il Sassuolo o l'Olympiacos. La Juve, questa Juve, deve svegliarsi e giocare in Europa da vera Juve, da squadra europea. Adesso è il momento della svolta. Cominciamo a provare un altro tipo di gioco già dalla partita col Palermo. Per ritrovare il gol e la mentalità vincente. Nulla è perduto. Vincendo ad Atene, la Juve poteva ambire al 1o posto. Adesso deve passare il turno senza calcoli, con tre vittorie. Niente di piu, niente di meno.
(Στα ελληνικά) Μπορούμε να μιλάμε για την αρνητική στιγμή του ιταλικού ποδοσφαίρου, που "στιγμή" δεν είναι μιας και διαρκεί αρκετά χρόνια (από την καταστροφή της farsopoli, για να μην ξεχνάμε). Μπορούμε να μιλάμε για την ιστορία μας: Η Madama κέρδιζε πάντα στην Ιταλία ενώ στην Ευρώπη έφτασε πολύ πολύ αργά. Μπορούμε να μιλάμε και για το 3-5-2 που στην Ευρώπη δεν πάει. Μπορούμε να μιλάμε για τόσα και τόσα αλλά....
Αλλά, εναντίον αυτής της μεσαίας γραμμής αυτού του Ολυμπιακού, μιας ομάδας που χτίζεται μετά τις παραχωρήσεις τριών εκ των πρωταγωνιστών του 1-7 της Roma, η Juve, αυτή η Juve, μπορούσε και έπρεπε να κερδίσει. Μιας και ο Pirlo δεν έχει λεπτά στα πόδια τους και δεν έχει μεταβολίσει ακόμα το 3-5-2 του Allegri (λίγο διαφορετικό από εκείνο του Conte), μιας και ο Vidal δεν είναι σε καλή κατάσταση, ο Mister θα έπρεπε να βάλει από το πρώτο λεπτό τους Marchisio και Pereyra -θα είχαμε κουράσει νωρίτερα την αντίπαλη μεσαία γραμμή επιτρέποντας στους δικούς μας να φτάσουν ευκολότερα μπροστά στον Roberto με τη μπάλα στα πόδια.
Είμαστε η Juve. Η ομάδα που έχουμε φτάνει και περισσεύει για να κερδίσουμε τέτοια παιχνίδια. Γιατί, με όλο το σεβασμό στον Ολυμπιακό, αν δεν κερδίζεις αυτά τα παιχνίδια, πώς μπορείς να φιλοδοξείς σε σημαντικούς στόχους στην Champions? Μα, είναι δυνατόν κανείς, ανάμεσα στον Mister και τους παίχτες, να μην είδε πώς είχε χάσει στην Αθήνα η Atletico Madrid? Χαρίζοντας, και εκείνη, ένα ημίχρονο για να βρει μετά μπροστά της τον Roberto...
Κανένα άλλοθι. Η Juve, η bianconera (ας σταματήσουμε επιτέλους με αυτές τις γελοίες πράσινες και μπλε φανέλες) δεν μπορεί να χαρίζει 65' σε κανέναν, είτε είναι το Sassuolo είτε ο Ολυμπιακός. Η Juve, αυτή η Juve, πρέπει να ξυπνήσει και να παίξει στην Ευρώπη ως πραγματική Juve, ως ευρωπαϊκή ομάδα. Τώρα είναι η ώρα της αλλαγής. Ας ξεκινήσουμε να δοκιμάζουμε έναν άλλο τρόπο παιχνιδιού, ήδη από το παιχνίδι με το Palermo. Για να ξαναβρούμε το γκολ και τη νοοτροπία νικητή. Νικώντας στην Αθήνα μπορούσαμε να φιλοδοξούμε στην 1η θέση. Τώρα πρέπει να περάσουμε το γύρο, χωρίς υπολογισμούς, με τρεις νίκες. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Però, contro questo centrocampo di questo Olympiacos, una squadra in ricostruzione dopo le cessioni di tre tra i protagonisti del 1-7 della Roma, la Juve, questa Juve, doveva e poteva vincere. Visto che Pirlo non ha il minutaggio e non ha ancora metabolizzato il 3-5-2 allegriano (un pò diverso di quello contiano), visto che Vidal non ha la condizione ottimale, il Mister avrebbe dovuto inserire dal primo minuto Marchisio e Pereyra; avremo stancato prima il centrocampo avversario permettendo ai nostri di arrivare, palla al piede, piu facilmente davanti a Roberto.
Siamo la Juve. E la rosa a disposizione basta e avanza per vincere partite del genere. Perchè, con tutto il rispetto per l'Olympiacos, sen non vinci queste partite, come fai ad ambire a traguardi importanti in Champions? Ma, è possibile che nessuno, tra il Mister e i giocatori, non abbia visto come aveva perso ad Atene l'Atletico Madrid? Regalando, anche lei, un tempo per trovarsi poi davanti Roberto...
Nessun alibi. La Juve, quella bianconera (e facciamola finita con queste ridicole maglie verdi o blu) non può regalare 65' di gioco contro nessuno, che sia il Sassuolo o l'Olympiacos. La Juve, questa Juve, deve svegliarsi e giocare in Europa da vera Juve, da squadra europea. Adesso è il momento della svolta. Cominciamo a provare un altro tipo di gioco già dalla partita col Palermo. Per ritrovare il gol e la mentalità vincente. Nulla è perduto. Vincendo ad Atene, la Juve poteva ambire al 1o posto. Adesso deve passare il turno senza calcoli, con tre vittorie. Niente di piu, niente di meno.
Tevez: «Non è la vera Juve». Pogba: «Sono d'accordo» http://t.co/mhn0bBLiby #primopiano
— Tuttosport (@tuttosport) 22 Ottobre 2014
Αλλά, εναντίον αυτής της μεσαίας γραμμής αυτού του Ολυμπιακού, μιας ομάδας που χτίζεται μετά τις παραχωρήσεις τριών εκ των πρωταγωνιστών του 1-7 της Roma, η Juve, αυτή η Juve, μπορούσε και έπρεπε να κερδίσει. Μιας και ο Pirlo δεν έχει λεπτά στα πόδια τους και δεν έχει μεταβολίσει ακόμα το 3-5-2 του Allegri (λίγο διαφορετικό από εκείνο του Conte), μιας και ο Vidal δεν είναι σε καλή κατάσταση, ο Mister θα έπρεπε να βάλει από το πρώτο λεπτό τους Marchisio και Pereyra -θα είχαμε κουράσει νωρίτερα την αντίπαλη μεσαία γραμμή επιτρέποντας στους δικούς μας να φτάσουν ευκολότερα μπροστά στον Roberto με τη μπάλα στα πόδια.
Είμαστε η Juve. Η ομάδα που έχουμε φτάνει και περισσεύει για να κερδίσουμε τέτοια παιχνίδια. Γιατί, με όλο το σεβασμό στον Ολυμπιακό, αν δεν κερδίζεις αυτά τα παιχνίδια, πώς μπορείς να φιλοδοξείς σε σημαντικούς στόχους στην Champions? Μα, είναι δυνατόν κανείς, ανάμεσα στον Mister και τους παίχτες, να μην είδε πώς είχε χάσει στην Αθήνα η Atletico Madrid? Χαρίζοντας, και εκείνη, ένα ημίχρονο για να βρει μετά μπροστά της τον Roberto...
Κανένα άλλοθι. Η Juve, η bianconera (ας σταματήσουμε επιτέλους με αυτές τις γελοίες πράσινες και μπλε φανέλες) δεν μπορεί να χαρίζει 65' σε κανέναν, είτε είναι το Sassuolo είτε ο Ολυμπιακός. Η Juve, αυτή η Juve, πρέπει να ξυπνήσει και να παίξει στην Ευρώπη ως πραγματική Juve, ως ευρωπαϊκή ομάδα. Τώρα είναι η ώρα της αλλαγής. Ας ξεκινήσουμε να δοκιμάζουμε έναν άλλο τρόπο παιχνιδιού, ήδη από το παιχνίδι με το Palermo. Για να ξαναβρούμε το γκολ και τη νοοτροπία νικητή. Νικώντας στην Αθήνα μπορούσαμε να φιλοδοξούμε στην 1η θέση. Τώρα πρέπει να περάσουμε το γύρο, χωρίς υπολογισμούς, με τρεις νίκες. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου